Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

Ένα ξύλο απελέκητο εξομολογείται...

Της Ελένης Παπαδοπούλου


Δευτέρα. Μισώ τις Δευτέρες. Ναι, ναι, κάτι σαν το Γκάρφιλντ. Με τις Δευτέρες παθαίνω αλλεργικό σοκ, δε μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι, αρρωσταίνω του θανατά. Το μόνο χειρότερο από τις Δευτέρες είναι η ζυγαριά μου.

Αν είσαι μαθητής, ξέρεις πολύ καλά γιατί μισώ τις Δευτέρες. Και με καταλαβαίνεις πολύ καλύτερα, αν έχεις κι εσύ πρώτη ώρα ιστορία. Μα είναι δυνατόν; Έλεος! Ποιος μπορεί ν’ ακούει πρωί πρωί για το Λεωνίδα και τους 300 του, που σύναψε συνθήκη ειρήνης στα Φάρσαλα με τον Καουτσούκ Καϊναρτζή, με ψήφισμα της Βουλής των Πεντακοσίων το 1453 (στην οποία, παρεμπιπτόντως, προέδρευε ο Καποδίστριας), μετά τη λήξη του Τρωικού Πολέμου, που έγινε για τα μάτια μιας Μαρίας-Αντουανέττας, η οποία ήταν αδελφή του Περικλή, άρχοντα των τριάκοντα τυράννων και μεγαλύτερο εχθρό του Ναπολέοντα, βασιλιά της Περσίας, ο οποίος καταδίωξε συστηματικά τους χριστιανούς κατασφάζοντάς τους τη Νύχτα του Αγ. Βαρθολομαίου ως αντίποινα για τη Στάση του Νίκα, η οποία έγινε μετά τη μάχη της Χαιρώνειας και σήμανε το τέλος των Βαλκανικών Πολέμων;

Δεύτερη ώρα γλώσσα. Το χειρότερό μου. Γιατί δηλαδή να μην υπάρχει ένα ι για όλα, αλλά να πρέπει να ξεχωρίσω τα «τύχη, τύχει, τοίχοι, τείχη» ή το «χήρος» από το «χοίρος»; Αφού στον προφορικό λόγο όλα ίδια ακούγονται, γιατί να υπάρχει διαχωρισμός στο γραπτό; Τι ρατσισμός είναι αυτός τέλος πάντων; Κι αυτή η μανία τους με τ’ αρχαία… Λες και πρόκειται να πιάσω ποτέ ψιλή κουβεντούλα με την Ασπασία και τον Περικλή… Και γιατί δεν κάνουν στην τελική τα greeklish επίσημη γλώσσα να ησυχάσουμε;

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να τα μάθουμε όλα αυτά ούτε σε τι θα μας χρησιμεύσουν. Έτσι κι αλλιώς ή εργάτες ή μετανάστες θα γίνουμε. Στην καλύτερη περίπτωση, όσοι είναι τυχεροί ή βισματούχοι, θα γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι: οδοκαθαριστές και νεκροθάφτες! Ας αφήσουν, λοιπόν, τις μαλακίες κι ας μας μάθουν να πιάνουμε την τσάπα, τη βαριοπούλα, τη σκούπα και το μυστρί, γιατί αλλιώς μας βλέπω άνεργους, να δίνουμε μάχες στα φανάρια με τους αλλοδαπούς για ένα μεροκάματο.

2 σχόλια:

  1. giati etsi einai i elliniki istoria k i elliniki glossa ama de saresoun i de goustaris katse sti kafeteria olimeris n pinis kafedes..k mi to vriskis sa dikeologia na mi doulepsis..opoios theli n doulepsi k skata mazevi..mono mia stigni ginate oloi eksipni,neoploutoi i tredy k fteni akoma k i elliniki glossa pou varieste n doulepsete....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρε φίλε, με το σαρκασμό δεν έχετε γνωριστεί; Και σε παρακαλώ, γράφε ελληνικά (που σ'αρέσουν απ'ό,τι καταλαβαίνω), μ'έπιασε πονοκέφαλος για να σε διαβάσω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή