Πρόταση ἀναθεωρητισμοῦ ἐπὶ τοῦ Ποντιακοῦ Ζητήματος.

του Σπάρτακου Τανασίδης

Φοιτητή

Πολὺς ἀγώνας γίνεται τὶς τελευταῖες δεκαετίες, ἀπὸ φορεῖς τοῦ Ποντιακοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἐπισήμους, ἀνεπισήμους, ἰδιώτες, μὴ Πόντιους Ἕλληνες ἤ καὶ ἁπλῶς φιλέλληνες, γιὰ τὴν περίφημη ἀναγνώριση τῆς γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων τοὺ Πόντου.

Βιβλία, μονογραφίες, ἐκθέσεις, ἔρευνες, μαρτυρίες, ἐκπομπές, ἐκδηλώσεις, συνέδρια, πορείες. Μέγας ὄγκος μελάνης, ἰδρώτα καὶ χρήματος καταβάλλεται στὸν ἀγώνα γιὰ τὴ γνωστοποίηση, τὸ στιγματισμὸ καὶ τὴν ἀναγνώριση τοῦ γεγονότος τῆς ποικιλότροπης ἐξόντωσης ἄνω τῶν 365.000 Ἑλλήνων τῆς Μαύρης Θάλασσας, κατὰ τὰ ἔτη 1916 - 1923.

Σύλλογοι, φορεῖς καὶ ὀργανώσεις ἀγωνίζονται γιὰ τί; Ποιὸς ὁ οὐσιαστικὸς σκοπὸς (πέραν τῆς μνήμης) τῆς διεθνοὺς ἀναγνώρισης καὶ πόσο μᾶλλον ἀπὸ τὸ ἐπίσημο Τουρκικὸ κράτος; Ἄνω τῶν 365.000 θυμάτων ζητοῦν(;)…δικαίωση. Ἀπὸ ποιόν; Ἀπὸ τὸν σημερινὸ νομικὸ διάδοχο τοῦ ἐγκληματικοῦ κεμαλικοῦ καθεστώτος;

Ἀναμφιβόλως χάσαμε τοὺς ἀνθρώπους μας, τὸ γνωρίζουμε. Εἶναι γιὰ μᾶς μία ἀναμφισβήτητη πραγματικότητα. Σαφῶς καὶ τὸ γνωρίζει τὸ Τουρκικὸ κράτος, ἄσχετα μὲ τὸ ὅτι ἡ σημερινὴ γενιὰ τοῦ Τουρκικοὺ λαοῦ το ἀγνοεῖ ἤ καὶ δὲν τὸ πιστεύει. Εἶναι ἡ ἴδια γενιὰ που μαθαίνει στὰ σχολικὰ θρανία ὅτι ὁ Ὅμηρος εἶναι Τοῦρκος, ὅτι εἶναι ἀπόγονοι Σουμερίων κ.τ.λ.,κ.τ.λ….

Ἡ ἐπίσημη Τουρκία ἀρνεῖται ἐπιμόνως τὸ ἔγκλημα γιὰ πολλοὺς καὶ ποικίλους λόγους. Ἕνας ἐξ’ αὐτῶν εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ γενοκτονία ἀκόμα συνεχίζει νὰ διαπράττεται ὡς πολιτικὴ καὶ θρησκευτικὴ καταπίεση τῶν ἑλληνόφωνων καὶ ἑλληνόφρονων πολιτῶν τῆς Τουρκίας, καθὼς καὶ μὲ τὴν καταστροφή, ἀπόκρυψη καὶ παραμέληση τῶν μνημείων τοῦ πολιτισμοῦ μας. Θρησκευτικοὶ χῶροι-μνημεῖα ἀποτελοῦν σήμερα ἀποθήκες καὶ στάβλους.

Οὐσιαστικά, ζητοῦμε ἤ, ἄν θέλετε, ἀπαιτοῦμε ἀπὸ τὸν ἐγκληματία νὰ παραδεχθῆ τὰ ἐγκλήματά του, μέρος τῶν ὁποῑων συνεχίζει νὰ διαπράττει. Εἰλικρινά, κάποιος ἐξ’ ἡμῶν πιστεύει ὅτι στ’ ἀλήθεια τὸ παρὸν κρατικὸ καθεστὼς τῆς γείτονος θὰ ἀναγνωρίση τὶς γενοκτονίες; Μάλιστα σήμερα, που μετατρέπεται σὲ ἰσχυρὸ οἰκονομικοστρατιωτικὸ παράγοντα τῆς περιοχῆς, στὰ πλαίσια τοῦ νεοοθωμανισμοῦ, διακηρύσσοντας, διὰ τοὺ ἐπισήμου νομίμου ὀργάνου τὴς κυβέρνησης-Νταβούτογλου, ὅτι ἡ Τουρκία ξεκινᾶ ἀπὸ τὸ Ἰόνιο, μέσα ἀπὸ τὸ βιβλίο του, ‘’Τὸ στρατηγικὸ βάθος-Ἡ διεθνὴς θέση τῆς Τουρκίας’’;

Ἐκ τῶν γεγονότων συμπεραίνω ὅτι ἡ Τουρκία διέπραξε τὴν γενοκτονία τοῦ λαοῦ μου νηφάλια, συστηματικά, μεθοδευμένα καὶ οὐδέποτε μετανόησε. Πολλὲς δὲ χιλιάδες Ἑλλήνων ἐξοντώθηκαν διὰ τοῦ φόνου, τῶν ἀκρωτηριασμῶν καὶ τοῦ παιδομαζώματος, καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς ἁρμονικῆς μας συμβίωσης γιὰ 400 περίπου χρόνια, πολὺ πρὶν τὸν 20ο αἰῶνα. Πρόσφατα εἶναι τὰ γεγονότα τῆς Κύπρου καὶ τῶν Σεπτεμβριανῶν. Ἐπίκαιρα εἶναι καὶ τὰ ἐγκλήματα σὲ βάρος Κούρδων καὶ ἄλλων μειονοτήτων.

Ὅλα τὰ παραπάνω, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴ σημερινὴ προπαγάνδα καὶ τὶς γνωστὲς τάσεις τῆς τουρκικῆς κοινωνίας καὶ κράτους, μοῦ δημιουργοῦν τὴν πεποίθηση ὅτι ὄχι μόνο δὲν προτίθεται νὰ ζητῆση συγνώμη γιὰ τὰ διαπραχθέντα, ἀλλά… ἀνενδοίαστα θὰ τὰ ἐπαναλάμβανε… Γιατί, λοιπόν, νὰ θέλει ἡ Τουρκία νὰ ἐξιλεωθῆ γιὰ κάτι γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν μετανόησε ποτέ;

Συγχωρέσατέ μου τὴν αὐθαίρετη μεταφυσικὴ θεώρηση ἀλλά… ὄντως οἱ 365.000 ψυχὲς ζητοῦν αὐτήν τὴν δικαίωση; Μοῦ εἶναι ἀδιάφορο γιὰ τὸ ἄν θὰ ἀναγνωρισθῆ ἡ γενοκτονία. Καμία συγνώμη δὲν θὰ φέρη πίσω τοὺς ἀνθρώπους μας.

Ἐπίσης ἀπορῶ, γιατὶ διαχωρίζουμε τοὺς ἑαυτοὺς μας ἀπὸ τοὺς λοιποὺς Ἕλληνες τῆς Μικρασίας; Ἡ συνολικὴ ἀπώλεια ἀριθμεῖ ἄνω τῶν 1,5 ἑκατομμυρίων Ρωμηῶν τῆς Ἀνατολῆς. Καὶ ἄν θέλουμε νὰ εἴμαστε ἀνθρωπιστές, νὰ ἀναφερόμαστε στὴν ἐξόντωση τὼν Χριστιανῶν τῆς Ανατολής (Ἑλλήνων, Ἀρμενίων, Ἀσσυρίων κ.λ.π.), ἡ ὁποῖα ἀνεβάζει τὸν αριθμὸ σὲ ἄνω τῶν 3,5 ἑκατομμυρίων ψυχῶν. Σκεφτεῖτε, πῶς χτυπᾶ στ’ αὐτιὰ τοῦ μέσου ἀδαὴ πολίτη τοῦ δυτικοῦ (ἤ καὶ ἀνατολικοῦ) κόσμου, τὸ ὁλοκαύτωμα ἑκατομμυρίων Χριστιανῶν τῆς Τουρκίας καὶ πῶς ἡ γενοκτονία 365.000 Ποντίων (καὶ πρέπει μετὰ νὰ τοὺς ἐξηγῆς τὶ θὰ πῆ Πόντιοι κ.τ.λ.). Ἄς πρωτοστατήσουμε οἱ Ἕλληνες καὶ σὲ αυτό.

Τὰ τελευταῖα χρόνια, οἱ Πόντιοι, γινόμαστε πανελλαδικὰ διάσημοι γιὰ τὴ Γενοκτονία καὶ τὰ χορευτικὰ μας. Εὐτυχῶς τὰ ἄθλια ρατσιστικὰ χαμηλοῦ ἐπιπέδου ἀνέκδοτα ἐκλείπουν. Καλὰ τὰ χορευτικά, ἡ γενοκτονία ἤδη ἀναγνωρίζεται ἀπὸ κάποιες χώρες… Πέραν αὐτοῦ, τὶ; Ὅλες, σχεδόν, οἱ προσπάθειες τῶν ὀργανωμένων σωματείων σκοπεύουν σὲ ἐκδηλώσεις μνήμης, χορευτικά, ἀναπαραστάσεις τοῦ παλαιοῦ βίου τῆς Πατρίδας, δρώμενων, φορεσιῶν, φαγητοῦ… Χρειάζονται ὅλα αὐτά. Μήπως ὅμως θὰ ἔπρεπε νὰ ἀναβαθμιστοῦν ποιοτικὰ καὶ πρὸς ἄλλες κατευθύνσεις οἱ σύλλογοι;

Χρόνια, ἀπὸ παιδί σε σύλλογο ἔχω μάθει τὴ Σέρα, τὰ βαρένικα, τὸν Κεμάλ, τὸν βαρκάρη τῆς Κερασούντος Τοπάλ Ὀσμάν, πῶς λέγανε τὸ πρωτοπαλλήκαρό του, πῶς καὶ πόσους ἔσφαξε κ.τ.λ., κ.τ.λ….Γιὰ τὴν τρισχιλιετὴ πολιτισμικὴ καὶ πολιτικὴ παρουσία τῶν προγόνων μου στὰ εὐλογημένα ἐκεῖνα χώματα ἔμαθα ἐλάχιστα. Μόνο χοροὶ καὶ γενοκτονίες εἴμαστε οἱ Πόντιοι; Πόσα μαθαίνουμε ἐντὸς τῶν συλλόγων γιὰ τὴν ἔνδοξη μεσαιωνικὴ Αὐτοκρατορία μας (1204-1461); Πόσους βασιλεῖς μας γνωρίζουμε; Ποιὲς πράξεις τους; Τὶ ἦταν οἱ Γαβράδες, οἱ Καβαζίτες, οἱ Σχολάριοι, ὁ Βησσαρίων, τὸ Λεοντόκαστρον; Τὶ γνωρίζουμε γιὰ τὸ ἀστεροσκοπεῖον Τραπεζούντος, τὰ ἐπιστημονικὰ ἐργαστήρια, τὰ περιζήτητα, γιὰ τὴν

ἐποχὴ, ὅπλα που κατασκεύαζαν οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι; Νὰ πᾶμε πιὸ πίσω; Μόνο κάτι λίγα γιὰ τὸν Διογένη καὶ τὸν Στράβωνα ἔμαθα… φυσικὰ ἐκτὸς συλλόγου!

Θεωρῶ ὅτι πρέπει νὰ βάλουμε περισσότερο μεγαλεῖο καὶ νὰ ἐμπλουτίσουμε τὴν συνείδησή μας μὲ ἀνιστόρηση ἡρωικῶν πράξεων καὶ πνευματικῶν ἐπιτευγμάτων μας. Νὰ δοῦμε ποιοὶ πραγματικὰ εἴμαστε. Νὰ ξαναβροῦμε τὸ χαμένο ἀγωνιστικὸ φρόνημα. Μὲ στεῖρες κλάψες γιὰ σφαγὲς δὲν γράφεται ἱστορία. Πρέπει νὰ ἀναθρέψουμε νέα γενιὰ Ποντίων ὑπερήφανων ὄχι μόνο γιὰ τὸ πρόσφατο ἀλλὰ καὶ τὸ μεσαιωνικὸ καὶ τὸ ἀρχαῖο παρελθόν τους. Νὰ μαθαίνουν γιὰ τὶς ἔνδοξες ἐκεῖνες προσωπικότητες ὥστε νὰ θέλουν νὰ τὶς μιμηθοῦν. Ναί, ὑπήρξαμε ἀκρίτες καὶ ἀντάρτες, ἀλλὰ καὶ ἐπιστήμονες, διδάσκαλοι, ἱερεῖς, πολιτικοί, ἰδεολόγοι. Καλὲς οἱ ἡμερίδες γιὰ τὰ φέσια καὶ τὶς ζίπκες. Καλὴ ἡ τανέα καὶ τὰ λοιπὰ ὄξινα γαλακτοκομικά. Μὲ τὴν εὐρεῖα διάδοση τῶν ἔργων τοῦ Γεωργίου Κανδηλάπτου Κάνεως καὶ τῆς ὑπόλοιπης ποντιακῆς διανόησης, τὶ γίνεται;

Ἀπὸ δυναμικότερη ράτσα τοῦ Ἑλληνισμοῦ τείνουμε νὰ καταντήσουμε οἰκουμενικοὶ κλαψιάρηδες ἐνώπιον τῶν λαῶν. Δὲν διεκδικοῦμε ἐδαφικά, δὲν ἀσκοῦμε προπαγάνδα στὴ Μαύρη Θάλασσα ἀνάλογη τῆς τῶν Τούρκων καὶ Σκοπιανῶν εἰς βάρος μας. Δὲν εὑρίσκουμε ἐπενδυτὲς τύπου Σόρος νὰ περάσουμε τὶς δικὲς μας θέσεις καὶ διεκδικήσεις ἐπὶ τοῦ Ποντιακοῦ θέματος. Ἡ ἰδέα τοῦ Ποντιακοῦ κράτους θάφτηκε μὲ τὴν ὑπογραφὴ τῆς συνθήκης τῆς Λωζάννης, τὴν ὁποῖα οἱ ἄσπονδοι φίλοι μας παραβιάζουν διαχρονικά. Ἡ πρόσκαιρη ἀποτυχία τῆς Μεγάλης Ἰδέας ἔχει εὐνουχίσει τὸν ἄλλοτε δυναμικό Ἑλληνισμό, που ἀπὸ τὴ μία ἔφτασε στὸ Σαγγάριο καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἐξευτέλισε ἕναν τακτικὸ στρατὸ στὰ βουνὰ τῆς Μπάφρας καὶ τῆς Σάντας. Λέω ‘’πρόσκαιρη’’, λαμβάνοντας ὑπ’ ὄψιν τὴν χρονολογικὴ παρουσία τῆς Φυλής μας στὸν εὐρὺ μεσογειακὸ καὶ ἀνατολικὸ χῶρο.

Σὲ μία ἐποχὴ που ὅλοι διεκδικοῦν ἀπό ὅλους, πρέπει οἱ σύλλογοι ἐκτὸς ἀπὸ χοροδιδασκαλεῖα νὰ γίνουν ἐκκολαπτήρια τῆς γνήσιας πάλαι ποτὲ μαχητικῆς ποντιακῆς συνείδησης. Ἔτσι θὰ δικαιωθοῦν τὰ θύματα τῆς γενοκτονίας. Οἱ ἑλληνόφωνοι καὶ ἐν μέρει ἑλληνόψυχοι ἀδελφοί μας εἶναι ἀκόμα, ἴσως γιὰ λίγο, ἐκεῖ. Οἱ ἐκκλησίες καὶ τὰ ἱερά μας εἶναι ἐκεῖ. Τὰ ἀρχοντικά μας καὶ ἡ Γῆ μας εἶναι ἐκεῖ καὶ ἀναμένουν.

Κυκλοφορεῖ τελευταῖα σὲ ίστοσελίδες κοινωνικῆς δικτύωσης τὸ σύνθημα “-Θέλω τὴν πατρίδα μ’ ὀπίσ’ ”. Ὀνειρεύομαι ἕνα αὔριο στὸ ὁποῖο ὁ λαὸς μου, πρωτοστατούντων τῶν συλλόγων, θὰ στραφῆ σταδιακά στὴ νέα Μεγάλη Ἰδέα. Δὲν τὸ κρύβω, εἶναι προσωπικὸς πόθος που βασίζεται στὸ συναισθηματισμὸ ἀλλὰ καὶ στὴ λογική. ‘’-Ἀκραῖος οὐτοπιστής’’θὰ ποῦν οἱ πολλοὶ νεοέλληνες. Ὑπόκειμαι στὴν κρίση σας. Ἐκφράζω πάντως πολιτικὴ γνώμη.