Η Ελλάδα και η θέση της στην Ευρώπη σήμερα

του Δημήτρη Γκίκα

Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Εθνικού Μετώπου

Οι τρέχουσες εξελίξεις στη χώρα μας, αλλά και στη μαρτυρική Κύπρο, οφείλουν να μας προβληματίσουν όλους. Όχι μόνο για τον τρόπο που η Ευρωπαϊκή ηγεσία συμπεριφέρεται στους εταίρους της, αλλά και για το ρόλο του Ελληνισμού μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη. Έναν ρόλο που, όπως όλα δείχνουν, οφείλουμε να επαναπροσδιορίσουμε.

Από την περίφημη φράση του Κ. Καραμανλή, ότι, με την αποδοχή της Ελλάδας ως μέλους της τότε ΕΟΚ σήμαινε ότι η Ευρώπη δεν είναι, ούτε επιθυμεί να γίνει κλειστό κλαμπ και μάλιστα κλαμπ πλουσίων, μια φράση που αποδείχτηκε εντελώς αφελής. πολλοί Έλληνες πίστεψαν στο ευρωπαϊκό όραμα. Πολύ γρήγορα, αποδείχτηκε ότι το όραμα αυτό ήταν ψευδεπίγραφο.

Ας δούμε όμως ποιο είναι το πρόσωπο της Ευρώπης αυτή τη στιγμή.

Η Ευρώπη αποδείχτηκε πιστό σκυλάκι του παγκοσμιοποιημένου διεθνισμού. Κατάντησε τη χώρα μας σκουπιδαριό των μεταναστευτικών ορδών. Ταπείνωσε οικονομικά και πολιτισμικά ολόκληρο το λαό μας. Είναι έτοιμη να εξαγοράσει επί πινακίου φακής κάθε σπιθαμή τούτου του τόπου, αφρικανοποιώντας το λαό και τον τόπο μας.

Φαντάζομαι, κυρίες και κύριοι Εταίροι της Ευρώπης, ότι σας παραξενεύει, ίσως και σας εξοργίζει, το γεγονός πως οι Έλληνες είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι σα λαός και δε σκύβουμε εύκολα το κεφάλι. Πρέπει όμως να θυμάστε πως αυτή η περηφάνια και η ανυπακοή έδωσαν στο στρατόπεδο των Συμμάχων, κατά την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, την πρώτη νίκη τους εναντίον των δυνάμεων του άξονα που απειλούσε να σκεπάσει ολόκληρη την Ευρώπη και τον κόσμο. Τότε, μας αποκαλέσατε ήρωες. Τώρα, μας αποκαλείτε απατεώνες και τεμπέληδες. Τότε, σπεύσατε να μας συγχαρείτε και να μας στηρίξετε. Τώρα, απειλείτε και θέτετε εκβιαστικά διλήμματα στο λαό που γέννησε τη Δημοκρατία και που τόσο δηλώνετε ότι εκτιμάτε, χωρίς όμως στ’ αλήθεια να σέβεστε ή να γνωρίζετε.

Κατηγορείτε όσους αποκηρύσσουν τα μέτρα που επιβάλλατε δια των εντολοδόχων σας, λέγοντας συνεχώς το ίδιο παραπλανητικό επιχείρημα ότι το κράτος έχει συνέχεια. Ναι! Το κράτος ΕΧΕΙ συνέχεια. Οι πολιτικές όμως μπορούν και να αλλάξουν. Καμία πολιτική δεν είναι μονόδρομος. Αλλιώτικα, κυρίες και κύριοι εταίροι, θα ήσαστε ακόμη κάτω από τη μπότα των αγορών.

Πράγματι, η Ελλάδα έχει δεχτεί σημαντικά ποσά για την εξυπηρέτηση του χρέους. Ξεπληρώνουμε δηλαδή το ένα δάνειο με άλλο. Ποσά για την ανάπτυξη, όμως δεν έχει δεχτεί. Και σεις, βέβαια, ως δανειστές, ενδιαφέρεστε για τα χρήματά σας. Εμείς, ο λαός, ενδιαφερόμαστε για το μέλλον μας. Έχουμε πλέον καταλάβει ότι συμπεριφέρεστε σαν τράπεζα που κοιτά να υποθηκεύσει τη χώρα μας όσο μπορεί για να εξασφαλίσει το δάνειο, παρά σαν διακρατικός οργανισμός που δημιουργήθηκε επί τη βάσει αμοιβαίας φιλίας και συνεργασίας.

Μιλάτε για αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών... Είναι προφανές ότι δε γνωρίζετε τη σημασία του όρου. Κι αυτό αποδεικνύεται εύκολα με το εξής: Αν οι πολιτικές δυνάμεις αυτού του τόπου που δεν ανήκουν στους εντολοδόχους σας, δέχονταν τελικά να διατηρήσουν τα συμφωνηθέντα της προηγούμενης κυβέρνησης, θα ήσαστε πρόθυμοι να εγγυηθείτε από τη μεριά σας, ότι θα βοηθήσετε την Ελληνική κυβέρνηση, όχι με αερόλογες υποσχέσεις ανάπτυξης, αλλά με πραγματικά δεδομένα να αναπτύξει την οικονομία της; Θα μπορούσατε, επί παραδείγματι, να εγγυηθείτε στην Ελληνική κυβέρνηση κάθε είδους υποστήριξη (αμυντική, διπλωματική κ.ο.κ που προβλέπονται εξάλλου από το καταστατικό της Ε.Ε.) στην ανακήρυξη της ΑΟΖ στο χώρο του Αιγαίου; Θα παρείχατε εγγυήσεις για τον συμψηφισμό των δανείων που έχουμε λάβει με τις πολεμικές αποζημιώσεις που δεν έχουμε λάβει; Θα αναλαμβάνατε, ως Ε.Ε., την παροχή διπλωματικής βοήθειας ώστε η γειτονική χώρα της FYROM να μην ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. με το όνομα Μακεδονία; Θα ήσαστε πρόθυμοι να θέσετε βέτο στην ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε., εφόσον η τελευταία, όχι απλώς δεν υιοθετήσει τις αρχές της, αλλά δεν άρει το καθεστώς casus belli για την επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια; Εν τέλει, θα φροντίζατε – εγγράφως και δεσμευτικά – για την αποκατάσταση του ονόματος της χώρας μας στο εξωτερικό, προχωρώντας – για να αναφέρω ένα και μόνο παράδειγμα – στην ποινική δίωξη χωρών που κατέχουν παρανόμως ελληνικές αρχαιότητες; Αν συμφωνήσετε με τα παραπάνω, να είστε σίγουροι ότι οι υγιείς πατριωτικές δυνάμεις  αυτού του τόπου θα έβρισκαν τον τρόπο να μη σας αφήσουν ακάλυπτους, χωρίς μάλιστα να αναγκαστείτε να προβαίνετε σε τέτοια εκβιαστική και ανέντιμη πολιτική στάση, αξιώνοντας την απόλυτη υποταγή από μέρους των πολιτικών δυνάμεων μ’ έναν τρόπο που καθόλου δεν συνάδει με το όραμα της Ενωμένης Ευρώπης, το οποίο υποτίθεται ότι εκπροσωπείτε.

Αποκαλείτε τους εαυτούς σας τέκνα του Δυτικού Πολιτισμού, ενός πολιτισμού που, με όλα τα άλλα, αντιλαμβανόμενος την αξία της «ετικέτας» (“brand name”, για να το πω στη γλώσσα που καταλαβαίνετε καλύτερα) «Έλληνας», δεν δίστασε να ανακηρύξει με την ένδοξη αυτή ονομασία κάθε άνθρωπο που λαμβάνει την ίδια παιδεία με την ελληνική (και μάλλον Έλληνας καλείσθαι τους της παιδείας της ημετέρας ή τους της κοινής φύσεως μετέχοντας). Θα ήταν, λοιπόν ευκαιρία για σας, να αποδείξετε ότι γνωρίζετε και τιμάτε τους απογόνους του πολιτισμού εκείνου που σας έδωσε τα φώτα για να φτάσετε στο καλύτερο σημείο της ανθρώπινης πορείας προς την εξέλιξη, την πρόοδο, την ανάπτυξη. Όχι ευεργετώντας απλώς (οι Έλληνες δεν έχουμε ανάγκη ευεργεσίας και σίγουρα όχι του είδους που παρέχετε εσείς μέχρι σήμερα), αλλά συμπαραστεκόμενοι στο λαό που πολλά προσέφερε στην Ευρώπη και στο όραμα της Ενοποίησής της.

Δυστυχώς, όμως τέτοια λόγια φτάνουν σε ώτα μη ακοόντων.

Η Ευρώπη των λαών και των εθνών δεν υπάρχει πια. Το όραμα τείνει να σβήσει. Και σε μια τέτοια Ευρώπη, η Ελλάδα ΕΙΝΑΙ ξένο σώμα. Κι ο ρόλος πλέον των πολιτικών ηγετών που θα σηκώσει το ανάστημά του απέναντι σ’ αυτή τη λαίλαπα του Γερμανικού Διευθυντηρίου και της ψευδεπίγραφης Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι πολύ σημαντικός. Ο πολιτικός ηγέτης που σέβεται το λαό του κράτους, τον οποίο και υποτίθεται ότι υπηρετεί, ενεργεί, πράττει, σκέφτεται και αποφασίζει για το καλό του λαού, με γνώμονα το εθνικό (κι όχι το παγκοσμιοποιημένο) συμφέρον. Καμία χώρα δεν μπορεί να επιβιώσει – όχι μόνο οικονομικά, αλλά και πολιτισμικά και πολιτικά –  με πολιτικούς που ξεπουλάνε τόσο εύκολα «γη και ύδωρ» για τριάντα αργύρια. Γυρνώντας την πλάτη σε τέτοιους ανίκανους και ξεπουλημένους ηγέτες, μπορούμε μονάχα να ελπίσουμε σε μια εθνική πολιτική με όραμα, με ιδέες και, κυρίως, με εφικτές προτάσεις και λύσεις. Και τέτοια πολιτική θα βρούμε μονάχα στο Εθνικό Μέτωπο!

Ο αγώνας θα είναι δύσκολος. Αλλά δεν πρέπει αυτό να μας πτοεί. Αρκεί να κοιτάξουμε πίσω σε ολόκληρη την πρόσφατη ιστορία μας για να καταλάβουμε ότι τις δοκιμασίες που περάσαμε, δεν τις περάσαμε υποδουλώνοντας εαυτούς και «πουλώντας» το ξεπούλημα για… λευτεριά, αλλά αγωνιζόμενοι, ακόμα κι όταν τα πράγματα ήταν δύσκολα, ακόμα κι όταν όλοι οι άλλοι δεν τολμούσαν να αγωνιστούν!

Ας είμαστε, λοιπόν εμείς που θα δώσουμε πρώτοι τον δύσκολο αγώνα για μια Ελλάδα και πάλι κυρίαρχη και Ελεύθερη!