Ανεργία και φτώχια για τους Έλληνες Ναυτικούς λόγω των Ξένων πληρωμάτων

του Γεωργίου Βεργιάννη

Διευθυντή Οργανώσεως του Εθνικού Μετώπου 

Με την ελπίδα και τις υποσχέσεις για υψηλές αποδοχές και ελάχιστη ανεργία, αυξημένη ζήτηση παρουσιάζουν οι σχολές Πλοιάρχων και Μηχανικών του Εμπορικού Ναυτικού από τους υποψήφιους των πανελλαδικών εξετάσεων. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από τα στοιχεία για τις ακαδημίες του Εμπορικού Ναυτικού που καταγράφονται τα δύο τελευταία χρόνια.Πέρσι στις πανελλήνιες, 4.392 μηχανογραφικά όλων των κατηγοριών εμφάνιζαν την προτίμηση για την συγκεκριμένη σχολή, ενώ 3.992, δήλωναν την σχολή μηχανικών του Ε.Ν. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι πάρα πολλά από τα μηχανογραφικά είχαν ως πρώτη επιλογή το Εμπορικό Ναυτικό. 

Όμως η πραγματικότητα σε σχέση με τις προσδοκίες απέχει… Η ανεργία έχει προσβάλει τον κλάδο καίρια και η εικόνα που προκύπτει από τις υπηρεσίες ευρέσεως ναυτικής εργασίας είναι τουλάχιστον ζοφερή. 
Τα στοιχεία που δίνει το Γ.Ε.Ν.Ε. (Γραφείο Ευρέσεως Ναυτικής Εργασίας) για τον Οκτώβριο του 2012, λένε ότι το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα καταγράφονται 763 άνεργοι Πλοίαρχοι. Ενώ στον κλάδο των μηχανικών καταγράφονται 305 άνεργοι. Τους επόμενους 6 μήνες η ανεργία απογειώθηκε… 

Τον Μάρτιο του 2013 αυξάνονται στους 970 άνεργους Πλοιάρχους, που μεταφράζονται σε ποσοστό 27,1%, ενώ οι μηχανικοί χωρίς δουλειά φτάνουν στους 370 και στο 21,31% αντίστοιχα. Όπως γίνεται αντιληπτό, μέσα σε λίγους μήνες δραματοποιήθηκε η κατάσταση ενώ το πρόβλημα είναι ακόμα μεγαλύτερο στους ίδιους κλάδους αλλά στους αντίστοιχους εργαζομένους του Γ΄ βαθμού, 

οι οποίοι είναι οι νέοι απόφοιτοι των σχολών. 

Αυτή είναι μια πρώτη γεύση για όσους νομίζουν ότι οι σχολές του Εμπορικού Ναυτικού αποτελούν πανάκια στην ανεργία. 

Μια σχετική έρευνα για τους λόγους που οδηγούν στην αυξανόμενη ανεργία έχει συντάξει το Ναυτικό Επιμελητήριο Ελλάδος.

Ας δούμε τι λέει:

Τα υπό Ελληνική σημαία πλοία που έχουν υποχρέωση να απασχολούν Έλληνα Α’ Πλοίαρχο και Α’ Μηχανικό, συρρικνώνονται. 

Δηλαδή: Το έτος 2009 είχαμε 1.121 πλοία, το 2010 969 πλοία και το 2011 917 πλοία. Μιλάμε για μια μείωση του στόλου της τάξεως του 18,2%. Την ίδια στιγμή, το 76% του στόλου των Ελληνόκτητων πλοίων, βρίσκεται υπό ξένη σημαία. (Στοιχεία του 2010 από το Ναυτικό Επιμελητήριο της Ελλάδος)

Στην έρευνα η οποία εκπονήθηκε από τον καθηγητή Άλκη Κορρέ για λογαριασμό του Ναυτικού Επιμελητηρίου, ο ίδιος δηλώνει:

«το σπουδαιότερο πρόβλημα που ανακύπτει από τη συρρίκνωση της ελληνικής σημαίας είναι ότι η επάνδρωση με ξένους αξιωματικούς ενδιάμεσων βαθμών στα πλοία αποστερεί τους Έλληνες αξιωματικούς από ευκαιρίες για τη συμπλήρωση της απαιτούμενης θαλάσσιας υπηρεσίας για τον επόμενο βαθμό». Άλλη μια έρευνα, αυτή τη φορά από το Ίδρυμα Βιομηχανικών και Οικονομικών Ερευνών, δείχνει χαρακτηριστικά τα ακόλουθα: 

Οι Έλληνες ναυτικοί, αποτελούν το 61% του συνόλου των εργαζομένων στα υπό Ελληνική σημαία πλοία, ενώ μόλις το 36% στα Ελληνικών συμφερόντων πλοία που βρίσκονται υπό ξένη σημαία. Όπως επίσης άλλο ένα στοιχείο που ανεβάζει το δείκτη ανησυχίας στο κόκκινο είναι και το γεγονός ότι το 55% των Ελλήνων ναυτικών είναι μεταξύ 40 και 60 ετών, με ότι αυτό συνεπάγεται… Την ίδια ώρα, το 68% των ξένων ναυτικών είναι μεταξύ 20 και 39 ετών. 
Αφού συμβαίνουν όλα αυτά και κανείς δεν κάνει τον κόπο να ασχοληθεί μαζί τους ή κάνει τα στραβά μάτια ενώ γνωρίζει τη λύση του προβλήματος, έρχεται και η ανακοίνωση του συμβουλίου Ναυτικής Εκπαιδεύσεως που μιλάει για αύξηση των εισακτέων στις ακαδημίες του Εμπορικού Ναυτικού σε ποσοστό 25,65%. Άρα από τους 955 που εισήχθησαν το 2012, πάμε στους 1200. 

Όλο αυτό φυσικά στολίζεται και με άλλη σχετική ανακοίνωση που μιλάει για την ανάγκη προσέλευσης νέων στο ναυτικό επάγγελμα και για την βελτίωση των παρεχομένων σπουδών. 
Λες και δόθηκε κάποια λύση στις θέσεις εργασίας κι έλειψαν οι ενδιαφερόμενοι… 
Προφανώς είναι καλό να βελτιώνονται οι συνθήκες και η ποιότητα σπουδών, αλλά αν την ίδια ώρα προετοιμάζουμε μια ακόμα στρατιά ανέργων πτυχιούχων, τι νόημα έχει; 

Η μάστιγα των καιρών που λέγεται ανεργία, σκεπάζει την Ελλάδα από άκρου εις άκρον. Σε κάθε σπίτι, σε κάθε οικογένεια, σε κάθε παρέα, σε κάθε συνομιλία, κυριαρχεί παντού σαν πένθος. 

Το επάγγελμα του ναυτικού, αυτό που τόσο δύσκολα επιτελείται και πολλές φορές εκτός από ζήλο απαιτεί και ηρωισμό, πνίγεται από τους αλλοδαπούς εργαζομένους και τους ημεδαπούς εθνομηδενιστές, παγχρωματικούς κυβερνώντες.

Ακόμα και στον τομέα της ασφάλισης, ο κλάδος που είχε ένα από τα πλουσιότερα ταμεία, το ΝΑΤ, σήμερα μετά την διάλυσή του και το πλιάτσικο της ακίνητης περιουσίας του μέσω του ΤΑΙΠΕΔ, βυθίζεται στο σκοτάδι και την ανασφάλεια…

Σήμερα, πλοίαρχοι, μηχανικοί και κατώτερα πληρώματα, ψάχνουν απεγνωσμένα με το φυλλάδιο στο χέρι να μπαρκάρουν με κάθε τρόπο. Πολυτέλεια δε, αποτελεί το να κάνει κάποιος μια συμφωνία για πέραν του ενός έτους απασχόληση. Το άλλοτε «Μέγα το της Θαλάσσης Κράτος», πνίγει τα παιδιά του στην φτώχια και την απαξίωση, ενώ ταυτόχρονα καλεί να πέσουν στο νερό κι άλλοι νέοι για να γευτούν κι εκείνοι, όχι την αρμύρα της Θάλασσας, αλλά την αρμύρα των τριακοσίων εντολοδόχων των ξένων διευθυντηρίων. 

Πόσο προφητικό όταν πρωτοειπώθηκε και πόσο ρεαλιστικό είναι σήμερα το σύνθημα: 

ΚΑΘΕ ΞΕΝΟΣ ΕΡΓΑΤΗΣ 

ΚΙ ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΝΕΡΓΟΣ…