Η κρίσιμη στάση των Εθνικιστών απέναντι στο αδιέξοδο

Του Κωνσταντίνου Αρμπούζου

Όταν πριν από τις πρώτες περσινές εκλογές του Μαΐου παρακολούθησα μια ανάλυση του αρχηγού Μ. Κώνστα σύμφωνα με την οποία είχαμε ένα ξεκάθαρο τοπίο όπου οι πολιτικοί σχηματισμοί που ακολουθούν τις εντολές των δανειστών έχουν γίνει ένα, η νεοκομουνιστική αριστερά που διατηρεί τις Ευρωπαϊκές ιδεοληψίες αποτελεί τον άλλο πόλο και διαμορφώνεται το πεδίο για την δημιουργία της άλλης εναλλακτικής απόψεως , αυτής των εθνικιστών, δεν είχα ακόμα πειστεί. Θεωρούσα, προφανώς πεπεισμένος από τα χρόνια των μεγάλων “αντιπαραθέσεων” ότι η δεξιά έχει μια κοινή προέλευση ιδεών σύμφωνα με την οποία δεν θα δεχτεί την μετατροπή της χώρας σε αποικία χρέους.

Αδυνατούσα να συνειδητοποιήσω το γεγονός ότι η λεγόμενη “δεξιά” ήταν από την έναρξη της μεταπολιτευτικής περιόδου επιφανειακώς μόνον πατριωτική. Πρωταγωνίστησε στο ράλι δανεισμού και ρουσφετολογίας και υιοθέτησε πλήρως την νοοτροπία διαπλοκής και πελατειακών σχέσεων του ΠΑΣΟΚ. Η άμυνά της απέναντι στην παγκοσμιοποίηση ήταν μηδενική, αντιθέτως επί της ουσίας ήταν πρόθυμη για κάθε τίμημα. Ακόμα και για αυτούς που θεωρούν ότι αυτή ήταν η αποκλίνουσα δεξιά, πρέπει να πούμε ότι αυτή διέθετε την έγκυρη και μαζική έκφραση , άλλωστε τέκνο της ήταν η προσήλωση στα Ευρωπαϊκά “οράματα”.

Εδώ και ένα χρόνο έχουμε καταγεγραμμένο το νέο τοπίο. Απολύτως γνωρίζουμε την σύμπραξη των πολιτικών δυνάμεων και σχεδόν αδυνατούμε να κατανοήσουμε που ακριβώς διαφωνούσαν και δεν ήταν ένα κόμμα. Προ της αποφάσεως ρήξη ή υποταγή δεν είχαν ενδοιασμό κατέφυγαν στη λύση που τους υπαγόρευε η μόνιμη σχέση τους με τα ξένα συμφέροντα.

Η συγκυρία λοιπόν θέτει βασανιστικά το ερώτημα: Είναι οι εθνικιστές έτοιμοι να ανταποκριθούν στον ιστορικό τους ρόλο; Καλούμαστε να απαντήσουμε δια των έργων και να δείξουμε την πραγματική μας δυνατότητα.

Το Εθνικό Μέτωπο ακηδεμόνευτο, στελεχωμένο με πρόσωπα καταξιωμένα και σχηματισμένο πολιτικό λόγο και πρόταση διεκδικεί τη συμμετοχή του στο νέο τοπίο. Δεν πρέπει να αφήνουμε καμία ευκαιρία προβολής των θέσεων μας αναξιοποίητη και να αποβάλλουμε όλα τα διαρκή σύνδρομα που μας ακολουθούν ως κατάλοιπα άλλων εποχών. Ο εθνικισμός είναι επίκαιρη πρόταση, υποδεικνύει την διέξοδο του εθνικού κράτους και της κοινωνικής συνοχής και σε αυτόν το δρόμο είναι μαζί μας χωρίς ετικέτες Έλληνες από οποιαδήποτε προέλευση. Ο εθνικισμός είναι η συνειδητή και ασυνείδητη – εξ ενστίκτου – στάση κάθε Έλληνα αρκεί να ξεφύγει από την παραπληροφόρηση. Σήμερα που οι μάσκες έχουν πέσει και οι πλανητικές ιδεοληψίες καταρρέουν πανηγυρικά, είναι η ώρα μας!