Δευτέρα 29 Ιουλίου 2013

Οι αναμενόμενες εθνικές- κοινωνικές επιπλοκές και ο ρόλος μας


του Εμμανουήλ Κώνστα
Αρχηγού του Εθνικού Μετώπου 

Η κυβερνητική προσπάθεια με τις οδηγίες των ξένων έχει προχωρήσει. Στην ίδια κατεύθυνση και αυτή η κυβέρνηση - όπως και όλες που προηγήθηκαν από την έναρξη του μνημονίου - με σκοπό την σταθεροποίηση της οικονομίας ακολουθούν μια πορεία που οδηγεί σε ανεπανόρθωτες βλάβες και  σε νέα αδιέξοδα.
Η οικονομία και οι συνέπειες της

Οι συνεχείς περικοπές δαπανών, η αναστολή των κρατικών υποχρεώσεων, η μείωση όλων των προγραμμάτων εξοπλισμών και αναλωσίμων, η καταιγίδα των φόρων και των μέτρων, η ιδιότυπη ομηρία των Ελλήνων στις τράπεζες, η διάλυση των ασφαλιστικών ταμείων και της υγείας, η νέα περιπέτεια στην παιδεία με περαιτέρω συρρίκνωση των υπηρεσιών, δημιουργούν ένα πλέγμα συνθηκών που ορίζει το νέο εθνικό- κοινωνικό ζήτημα για την πατρίδα μας.

Αν δεχτούμε ως λογική την πιθανότητα να αποκτήσει η οικονομία τα δημοσιονομικά πλαίσια που επιδιώκουν οι δανειστές και οι εντολοδόχοι τους και επιτευχθεί η περιβόητη σταθεροποίηση με τους όρους που θέλουν οι διαχειριστές της ευρωζώνης,  σε ποιό σημείο πραγματικά θα βρισκόμαστε και τι θα επιδιώκουμε;

Η ανεργία έχει ήδη φτάσει τα δύο εκατομμύρια πολίτες. Αριθμός που πέραν της προσωπικής και οικογενειακής τραγωδίας κάθε ανέργου, αποτελεί και μια πραγματικότητα που αντικειμενικά δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί στα όρια μιας τέτοιας πολιτικής όπως αυτής που ασκείται. Η επίκληση των ξένων επενδύσεων που δεν έρχονται ποτέ, είναι αδύνατον να καλύψουν έναν αριθμό όπως αυτός που διαμορφώθηκε από την κατεύθυνση των κυβερνώντων. Μια οικονομία μεταπρατική της Ευρωπαϊκής περιφέρειας με τον πληθυσμό της χώρας μας ακόμα και αν περάσει στην ανάπτυξη- γεγονός ιδιαίτερα αμφίβολο-  δεν μπορεί να δημιουργήσει περισσότερες από 30.000 έως 50.000 θέσεις εργασίας το χρόνο. Η συνταγή του βίαιου μετασχηματισμού της Ελληνικής οικονομίαςμε την συντριβή των μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων αποδεικνύεται εγκληματική. Η ίδια τεράστια ανεργία και η ραγδαία φτωχοποίηση του πληθυσμού τροφοδοτούν τα ήδη μεγάλα αδιέξοδα των ασφαλιστικών ταμείων και φέρνουν στα όρια την υγεία, τις συντάξεις, την πρόνοια. Ακόμα και περικοπές αναπηρικών επιδομάτων έχουν ξεκινήσει...

Η νέα μετανάστευση κατά κύματα πλέον αποτελεί το νέο εθνικό έγκλημα. Η πατρίδα χάνει τις πιο ζωντανές παραγωγικές και δημιουργικές της δυνάμεις οι οποίες γίνονται δύναμη για την ανάπτυξη των πολυεθνικών. Σταδιακά, πολλοί από αυτούς θα εγκαταλείψουν και οριστικά την Ελλάδα , αφομοιωμένοι στις ξένες κοινωνίες. Την ίδια ώρα παρακολουθούμε την αδυναμία της κυβέρνησης να επιβάλλει μια στοιχειώδη μεταναστευτική πολιτική και τα φαινόμενα ανασφάλειας και προκλήσεων παραμένουν προκλητικά στην κοινωνία.

Ο ιστός της οικονομίας αποσυντίθεται. Μετά τον “Τιτάνα” ο “Κατσέλης”.Βλέπουμε να χάνονται τεχνογνωσία, ειδικεύσεις ,μερίδια αγοράς, δίκτυα, ακριβώς την ώρα που η κυβέρνηση πανηγυρίζει για την εξαγορά των υποδομών της χώρας. Τα κινέζικα του πρωθυπουργού θύμιζαν εποχές άγριας υποτέλειας ακι ξενοδουλείας...

Στον τραπεζικό τομέα η κατάσταση κυοφορεί νέες περιπέτειες. Οι τράπεζες που έχουν λάβει σε εγγυήσεις και μετρητά σχεδόν 200 δισεκατομμύρια, αρνούνται να χρηματοδοτήσουν έστω και ελάχιστες πρωτοβουλίες και πεισματικά επίσης αρνούνται κάθε σχέδιο χρηματοδότησης – κουρέματος του ιδιωτικού χρέους. Υπό την εποπτεία των ξένων επιτρόπων ετοιμάζονται να προχωρήσουν στην άρση της προσωρινής απαγόρευσης για τους πλειστηριασμούς της πρώτης κατοικίας. Το κοινωνικό ζήτημα θα πάρει μορφή γενικευμένης καταστροφής όταν θα αρχίσει να υλοποιείται το νέο αυτό σχέδιο.

Η ελληνική περιφέρεια στενάζει αφού κανέναν σχέδιο δράσης δεν λειτουργεί. Η δογματική προσήλωση στις ιδιωτικές- ξένες επενδύσεις παρά την συντριβή των αμοιβών και των εργασιακών δικαιωμάτων, δεν έχει φέρει κανέναν αποτέλεσμα.

Οι επερχόμενες εθνικές επιπλοκές

Είναι περισσότερο από ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα έχει χάσει την κυριαρχία της. Οι ξένοι που αποφασίζουν με κριτήρια την διασφάλιση των δανεικών και την εύρυθμη λειτουργία της ευρωζώνης, θέτουν τόσο την ανθρωπιστική κρίση όσο και την εθνική υπόσταση σε δευτερεύουσα μοίρα. Η επιβίωση του έθνους , που έτσι κι αλλιώς δεν έχει για αυτούς ιδιαίτερη σημασία καθώς αντιλαμβάνονται μόνον έννοιες όπως χώρος και πληθυσμός, δεν τους απασχολεί. Η μετακίνηση του ελληνικού πληθυσμού εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης άλλωστε δεν είναιι παρά μέρος της λογικής του υπερεθνικού οικονομικού χώρου στον οποίο με τόση ευκολία ενδώσαμε...

Πως είναι δυνατόν να αντιληφθούν οι επίτροποι τους κινδύνους που παρουσιάζονται στο Αιγαίο ή τη Θράκη, τη σημασία που έχει για την πορεία μας ως έθνους  η κατάσταση των συνόρων σε πληθυσμό, διοίκηση και ένοπλες δυνάμεις. Θα συνεχίζουμε να εκχωρούμε αποφασιστικά ζητήματα οριακής σημασίας σε λογιστές από τις Βρυξέλλες ή το Βερολίνο;

Η περιβόητη συμφωνία του αγωγού φυσικού αερίου που έγινε ερήμην της Ελληνικής κυβερνήσεως αφού η απόφαση ελήφθη εκτός και η επιρροή μας ήταν ασήμαντη, ανεξάρτητα από τις όποιες πιθανές θετικές επιπτώσεις θέσεων εργασίας 2000 στα εργοτάξια και κάποιων ποσών, έδειξε ότι δεν μπορούμε να παίξουμε κανέναν ρόλο στην δική μας τύχη.....

Ο Σαμαράς που παρακολουθούσε αμήχανος τις εξελίξεις με τους Ρώσους και έλεγε δημόσια, ότι δεν εξαρτάται από εμάς, στη συνέχεια πανηγυρίζει και μας προετοιμάζει για την εξαγορά της ΔΕΣΦΑ από τους Αζέρους στο ένα τρίτο της αρχικής τιμής....

Η Ελλάδα ακολουθεί ένα δρόμο που οδηγεί στην παρακμή και τον αφανισμό αλλά τα πανίσχυρα μέσα επικοινωνίας και οι μηχανισμοί εξουσίας προσπαθούν να πείσουν τον λαό της ότι αυτός ο δρόμος είναι ο μόνος ενδεδειγμένος.

Ο ρόλος των εθνικιστών

Στην κρίσιμη αυτή περίσταση οι εθνικιστές οφείλουν δυο τουλάχιστον πράγματα. Πρώτον να διαφωτίσουν σε εύρος και βάθος την ελληνική κοινωνία για το τι συμβαίνει και να αποφεύγουν τα τεχνάσματα του συστήματος που εξωθούν στον κοινωνικό αυτοματισμό η σε ανοησίες δογματικού χαρακτήρα. Στην παρούσα κατάσταση το κράτος και η εγχώρια δύναμη είναι η μόνη δυνατή πλατμόφορμα εκκίνησης. Η άθλια χρήση του κράτους κατά την μεταπολιτευτική περίοδο και η σημερινή ξένη διοίκηση είναι παρεκτροπές και όχι φυσική κατάσταση. Χρειαζόμαστε αποκατάσταση της κυριαρχίας και επανελλήνιση του κράτους προκειμένου να αναταχθούμε ως έθνος.

Δεύτερον να αντιληφθούμε ότι ο ρόλος μας κατά πολύ υπερβαίνει την άσκηση κριτικής και την πομπώδη αναφορά πορισμάτων και συνθημάτων και ότι πρέπει να διατυπώνουμε εναλλακτική πρόταση πριν την καταστροφή. Είναι αθλιότητα η οποιαδήποτε παθητική στάση και βαθύτατη αντεθνική πράξη. Στον εθνικιστή αρμόζει μόνον ο δρόμος του καθήκοντος, η ανάλυση είναι μέρος της προσπάθειάς του και όχι αυτοσκοπός.

Η δράση μας έχει τους δυο άξονες που πάντα είχε τον εθνικό και τον κοινωνικό, μόνον που τώρα είναι απολύτως ξεκάθαρο ότι δεν υπάρχει καθόλου χρόνος για συζήτηση, είναι ώρα γα δράση!







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου