Έλληνες είστε εσείς ;

2011: Το ελληνικό έθνος δεν έχει ζήσει ποτέ μεγαλύτερη εξαθλίωση. Κι αυτό γιατί ο Έλληνας έχασε την υπερηφάνεια του, το σθένος, την αξιοπρέπεια, το ήθος, τα ιδανικά του, την ίδια την ελληνική ψυχή του. Υποτάχθηκε και έγινε ΔΟΥΛΟΣ! Επαναπαύθηκε, βολεύτηκε σε μια ψεύτικη πραγματικότητα, επειδή έτσι του έμαθαν, και προτίμησε να ζει σ’ ένα μάτριξ. Κάτι μέσα μου σπαράζει, όταν αγανακτισμένη προσπαθώ να μιλήσω και να καταδείξω την όλη κατάσταση, όμως νιώθω σαν να χτυπάω πάνω σε τοίχο. Τα λες και δε σε πιστεύουν. Σε ονομάζουν τρελή, γραφική, υπερβολική, συνωμοσιολόγα, «φευγάτη». ΜΑ ΔΕ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ;;; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΕΑ ΜΟΥ! 
ΕΛΛΗΝΕΣ, ΞΥΠΝΗΣΤΕ!!! Για όνομα του Θεού, ανοίξτε τα μάτια σας!



Τους φέρνεις επιχειρήματα. «Μα αυτά δε γίνονται» σου απαντούν. Τους λες πώς παραποιήθηκε η ιστορία, πώς χαλκεύτηκε βάσει συμφερόντων, τους παρουσιάζεις στοιχεία, τους εξηγείς… «Μην πιστεύεις ό,τι διαβάζεις, ό,τι γράφει ο κάθε τρελός». Κι ο «κάθε τρελός» μπορεί να έχει γράψει πράγματα προ εικοσαετίας, που τα βλέπουμε να επαληθεύονται σήμερα. Κι όμως, δε λένε κάποιοι να αφαιρέσουν τις παρωπίδες, που από τη γέννησή τους τους φόρεσαν, και προτιμούν να βαδίζουν στη σιγουριά του κοπαδιού σαν τα ζώα! Σαν τα βόδια, με το κεφάλι σκυφτό και το ζυγό να τους βαραίνει, ακολουθώντας μονάχα το δρόμο που ξέρουν.


Θα μπορούσα κάλλιστα να πω πως είστε άξιοι της μοίρας σας, γιατί αυτό σας αξίζει πραγματικά με τις επιλογές που κάνετε – ή νομίζετε ότι κάνετε. Όμως εμείς οι υπόλοιποι τι φταίμε ρε;;; Γιατί κι εμείς άξιοι της δικής σας μοίρας είμαστε! Δε ντρέπεστε να μας παίρνετε όλους στο λαιμό σας; Υπάρχουμε ακόμα κάποιοι, που θέλουμε την ελευθερία μας, θέλουμε να ΖΗΣΟΥΜΕ, όμως εσείς με περισσό θράσος και αλαζονική αδιαφορία επιμένετε να δολοφονείτε την ελληνική μας ψυχή και το μέλλον μας. Φιμώνετε τη λογική και την ελληνική φωνή στο όνομα της βόλεψης, θυσιάζετε το αίμα τόσων ηρώων, που το έχυσαν ΓΙΑ ΕΣΑΣ, στο βωμό του ωχαδερφισμού.


Θα ‘θελα να ‘ξερα: δε ντρέπεστε; Δεν έχετε αηδιάσει από τη μιζέρια κι από τον ίδιο σας τον εαυτό; Αντέχετε να κοιτάξετε τον εαυτό σας στον καθρέφτη και να μην τον φτύσετε; Έλληνες είστε εσείς μωρέ, που ξέρετε ότι σας εκμεταλλεύονται, κι όμως το δέχεστε; Ξέρετε μονάχα να διαμαρτύρεστε όποτε συναντήσετε μια λακκούβα στο δρόμο ή σας πετσοκόψουν ακόμα λίγο το μισθό, μα ακόμα κι έτσι το κάνετε από τον καναπέ σας, στα καφενεία ή βλέποντας ποδόσφαιρο. Αποχαυνωμένοι, το παίζετε επαναστάτες και δηλώνετε ανυπακοή με το να περάσετε το πολύ πολύ κανένα κόκκινο φανάρι. Και στο μεταξύ αφήνετε τον ξένο να βρίσκεται μες στο σπίτι σας και να σας κλέβει, αφήνετε τους κυβερνώντες να βάζουν το χέρι όλο και πιο βαθειά στην τσέπη σας, στη ζωή σας, στην ίδια σας τη σκέψη! Πού είναι η ελεύθερη σκέψη σας μωρέ; Πού χάθηκε όλο το αλλοτινό ελληνικό κλέος; 
Έλληνες είστε εσείς;;;


Εμπρός, συνεχίστε να φωνάζετε εξαγριωμένοι για την κατάντια του έθνους απευθυνόμενοι είτε στην τηλεόραση είτε στους φίλους σας! Πάρτε το γνωστό περισπούδαστο ύφος που ξέρει να κατηγορεί μονάχα πολιτικούς, δημοσίους υπαλλήλους, μπάτσους, λαθρομετανάστες, εκπαιδευτικούς, τη χούντα, τους Γερμανούς… Ξεχάστε πως ηθελημένα είστε κομμάτι του συστήματος κι έπειτα, όταν πάλι κάποιος νεότερος σας θυμίσει πως υπάρχει πάντα χρόνος να σπάσετε τις αλυσίδες σας, σκύψτε ταπεινά το κεφάλι και πείτε πως δεν έχετε τη δύναμη να κάνετε τίποτα. Προφασιστείτε ότι είστε μόνοι, ότι όλοι οι άλλοι κοιμούνται και πως οι εχθροί της πατρίδος και του Έθνους μας είναι τόσο περισσότεροι, ώστε ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ να βγούμε από τη σκλαβιά. Ακολουθείστε, γιατί έτσι πρέπει, γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος… Τιποτένιοι, ελεεινοί, πρόβατα χωρίς κρίση και βούληση.


Είστε Έλληνες μωρέ εσείς;;; Αν σκέφτονταν έτσι το ’21, σήμερα θα μιλούσαμε τούρκικα και θα προσκυνούσαμε τον Αλλάχ. Στο Μαραθώνα οι Αθηναίοι δε θα έκαναν καν τον κόπο να εμφανιστούν, θα έμεναν στην Αθήνα και θα έπιναν φραπέ στην Εκκλησία του Δήμου. Στις Θερμοπύλες ο Λεωνίδας θα καλωσόριζε τον Ξέρξη και θα του έδειχνε τον πιο σύντομο δρόμο για τη Σπάρτη. Ο Μεταξάς θα έλεγε «Μα βεβαίως αγαπητέ μου, ΝΑΙ» και θα ανοίγαμε δρόμους μέχρι το τελευταίο κατσικοχώρι για να περάσουν οι στρατιές του Μουσολίνι κι έπειτα του Χίτλερ. Σήμερα, όμως, έτσι σκέφτεστε πολλοί και το ξέρετε! «Είναι περισσότεροι, έχουν όπλα, έχουν τεχνολογία. Τι μπορούμε εμείς, μια χούφτα άνθρωποι, να κάνουμε;» Ξαναρωτάω λοιπόν: είστε Έλληνες εσείς;;; Γιατί ο Έλληνας ΠΟΤΕ δε «μάσησε» στην αριθμητική ή τεχνολογική υπεροχή του αντιπάλου!  
«Ού πόσοι, αλλά πού»! 
Πότε φοβήθηκε μωρέ ο Έλληνας το θάνατο; Πότε προτίμησε τη βόλεψη και την ασφάλεια από την ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ; 
Δεν είστε Έλληνες εσείς... ΡΑΓΙΑΔΕΣ ΕΙΣΤΕ!


Ατρυτώνη Αθηνά