του Γιώργου Βεργιάννη
Εσύ δεν είσαι που σε μια νύχτα με υποτίμησες 340 φορές και το ξημέρωμα με βρήκε πάμπτωχο;
Εσύ δεν είσαι που φώναζες σαν κράχτης σε σκυλάδικα να τρέξουμε για κάρτες και δανεικά στους επίσημους τοκογλύφους σου;
Εσύ δεν είσαι που φούσκωνες το μπαλόνι του χρηματιστηρίου και ξεκλήριζες τόσα σπίτια; Τόσες επιχειρήσεις; Τόσες οικογένειες;
Εσύ δεν είσαι που δεν κυνήγησες κανέναν από κείνους τους πρωτομάστορες, τα λαμόγια, τους εγκληματίες του χρηματιστηριακού παραμυθιού;
Εσύ δεν είσαι που έχτισες εκατοντάδες Κοσκωτάδες και Τσοχατζόπουλους κι έναν ολόκληρο στρατό κρατικοδίαιτων απατεώνων;
Εσύ δεν είσαι που πηγαινόφερνες στις πόρτες των υπουργών σου κούτες pampers με... αδιάβροχα εκατομμύρια;
Εσύ δεν είσαι που με τους Μπόμπολες, τους Αλαφούζους, τους Λαμπράκηδες, αλλά και άλλους νεόκοπους (βλ. Καλογρίτσας) αρπακτικά, έστησες και συντηρείς όλο το πολιτικό παιχνίδι που το φωνάζουμε χαϊδευτικά... διαπλοκή;
Εσύ δεν είσαι που τα έκανες πλακάκια με τη SIEMENS και μας έβγαλες παγκοσμίως και κερατάδες και δαρμένους;
Εσύ δεν είσαι που τα παιδιά σου, η κλεπτοκρατία σου, κόβουν και ράβουν εις υγεία των κορόιδων;
Διαβάστε περισσότερα...