Σας λυπάμαι γιατί εσείς δεν είστε τα παιδία μου.
Δεν είστε ο καρπός που φύτεψε ο αγώνας μου.
Την κληρονομιά που καταχραστήκατε
την είχα μπολιάσει μ'αίμα κι ιδέες.
Εσείς την αντιμετωπίσατε σαν να 'τανε
μία φωτογραφία και τη ρίξατε στα έγκατα του χρόνου.
Σας λυπάμαι γιατί της αγχόνης το τρέμουλο
ποτέ δεν θα βιώσετε.
Ο θάνατος εμένα με βρήκε γιομάτο και ντράπηκε,
το βλέμμα του γλίστρησε στη χαραμάδα της πνοής μου
και ξεθώριασε στον ύμνο του Ελληνικού πνεύματος.
Σας λυπάμαι γιατί εσείς γη δεν νιώσατε
μήτε στις πέτρες αφήσατε το στεναγμό σας να κυλήσει.
Σας λυπάμαι, μα πιότερο λυπάμαι, που λυπάμαι για λόγου σας..
Χριστόφορος Αττικουρής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου