ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!

Μερόνυχτα αφουγκράζομαι τους παλμούς τ' ονείρου,
έρχονται φεύγουν βιαστικά, το στίγμα τους αφήνουν.
Βοήθα απόψε Παναγία μου, να μου το φέρεις πίσω,
και εκκλησιά στον κόρφο μου για σένανε θα κτίσω.

Τις θύμησες άγριων καιρών του Ιούλη και τ' Αυγούστου

ευλαβικά κοινώνησα με τ' αίμα της μητρός μου.

Σπαράζει η φύσις και αλγεί το νυμφικό της κόρης,

που χάμω τώρα κείτεται στον απόηχο της νιότης.

Τα λόγια που άκουσες πικρά, αβάσταχτα καλή μου,

πως τάχα κείτεσαι μακριά - αυταπάρνηση - ντροπή του.

Τα αποσιωπητικά της βούλησης - η ιερή ευχή μου -

δονούν τις σκέψεις στο βορρά, στην άγια λύτρωση σου.

Αη Γιώργη μου καλέ, τα εσώψυχα μου τάζω

καβάλα τ' άλογο ξανά και εκδίωξε τον δράκο.

Εγώ σε λάτρεψα στα πόδια της γιαγιάς μου,

στο περιβόλι το πορτοκαλί και στην οσμή του δυόσμου.

Ευφροσύνη μαρτυρική, Κυρά της Λαπήθου,

το ανάστημα της λευτεριάς, ο πήχυς της ψυχής σου.

Το βλέμμα μου προς το βορρά σαν εικονοστάσι,

κερί ανάβει η καρδιά και "Δεν Ξεχνώ" φωνάζει.

Χριστόφορος Αττικουρής