It's all Greek to me - Ένας αγγλικός λόγος στα... ελληνικά!

Πολλάκις έχω μιλήσει στο παρελθόν για τη σημασία της ελληνικής γλώσσης, τονίζοντας το μέγεθος, τον πλούτο και την ομορφιά της, αλλά και τον καταλυτικό της ρόλο στην εθνοτική συνειδητότητα. Η γλώσσα, ως βασικό συστατικό στοιχείο ενός πολιτισμού, αντικατοπτρίζει μέσα από τη δομή της τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά και την αγωγή του κι ενδυναμώνει την εθνική του συνείδηση ως προς το γενικότερο πολιτισμικό του πνεύμα. Η ελληνική γλώσσα, λοιπόν, (στην καθαρή μορφή της) μέσα από την τελειότητά της ως προς τη μαθηματική της δομή, τη μουσικότητα και την αρμονία της, χαρακτηρίζει έναν τέλειο πολιτισμό και θεωρείται το μεγαλύτερο επίτευγμα των Ελλήνων ανά τους αιώνες. Διαβρώνοντας τη γλώσσα, αυτόματα διαβρώνουμε και το χαρακτήρα αυτού του πολιτισμού και γι' αυτό συχνά τονίζω πόσο σημαντικό είναι να επιστρέψουμε στις ρίζες μας παύοντας να δολοφονούμε το θείο δώρο που μας δόθηκε.

Απόδειξη της υπεροχής και του μεγαλείου της ελληνικής γλώσσης αποτελεί το γεγονός, πως όλες σχεδόν οι σύγχρονες ευρωπαϊκές γλώσσες είναι γεννήματα της δικής μας, καθώς αυτή έχει σταθεί φάρος οδηγός για το χτίσιμο νέων πολιτισμών στο γκρέμισμα των παλαιών βαρβαρικών. Ο Ξενοφών Ζολώτας το 1959 σ' ένα διεθνές οικονομικό συνέδριο στην Ουάσιγκτον, θέλοντας να αποδείξει πως τα αγγλικά βασίζονται κατά το μεγαλύτερο μέρος τους στα ελληνικά, εκφώνησε έναν μνημειώδη λόγο στα αγγλικά, όπου όλες οι λέξεις πλην ελαχίστων ήταν... ελληνικές! Το κείμενο θα μπορούσε να καταλάβει με μεγάλη ευκολία ένας Έλληνας, ο οποίος δεν έχει διόλου γνώσεις αγγλικών. Παρακάτω παραθέτουμε τον ιστορικό λόγο, άξιο θαυμασμού, για να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλαιότεροι, πως η ελληνική γλώσσα είναι ακόμα ΖΩΝΤΑΝΗ!

"Kyrie,
It is Zeus anathema on our epoch and the heresy of our economic method and policies that we should agonize the Scylla of nomismatic plethora and the Charybdis of economic anaemia.
It is not my idiosyncrasy to be ironic or sarcastic, but my diagnosis would be that politicians are rather cryptoplethorists. Although they emphatically stigmatize nomismatic plethora, they energize it though their tactics and practices. Our policies should be based more on economic and less on political criteria. Our gnomon has to be a metron between economic strategic and philanthropic scopes.
In an epoch characterized by monopolies, oligopolies, monopolistic antagonism and polymorphous inelasticity, our policies have to be more orthological, but this should not be metamorphosed into plethorphobia , which is endemic among academic economists.
Nomismatic symmetry should not antagonize economic acme. A greater harmonization between the practices of the economic and nomismatic archons is basic.
Parallel to this we have to synchronize and harmonize more and more our economic and nomismatic policies pan ethnically. These scopes are more practicable now, when the prognostics of the political and economic barometer are halcyonic.
The history of our didimus organization on this sphere has been didactic and their Gnostic practices will always be a tonic to the polyonymous and idiomorphous ethnical economies."

Την επόμενη φορά που θα θελήσετε να χρησιμοποιήσετε τα μιαρά γκρίκλις, τα οποία δε λογιούνται καν για γλώσσα, αλλά μάλλον για ένα εξαμβλωματικό κακέκτυπο, μια μπασταρδεμένη κι αποτυχημένη απομίμηση γλωσσών, θυμηθείτε τον παραπάνω λόγο. Δε θα σας δώσω μετάφραση, θεωρώ πως είναι προφανής. Εάν ωστόσο δεν καταλάβατε, δοκιμάστε να ζορίσετε λίγο το μυαλό σας χωρίς να περιμένετε μασημένη τροφή, γιατί τελικά αυτό μας έφαγε, το γεγονός ότι αφήσαμε τον ελληνικό νου να αδρανήσει και ξεχάσαμε πως είμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ!


Ατρυτώνη Αθηνά