Quo vadis, Έλληνα;

Γράφει η Αθηνά Παπαδοπούλου


Quo vadis, Έλληνα; Πού πηγαίνεις με το κεφάλι σκυφτό; Έχεις ιδέα σε τι δρόμους βαδίζεις; Ταλαίπωρος, σκυθρωπός, καμπούρης… Πώς να δεις το δρόμο μπροστά σου, όταν δεν την σηκώνεις τη ρημάδα την κεφαλή, όταν δεν ανοίγεις τα μάτια σου; Μη φοβάσαι! Ύψωσε και πάλι το ανάστημά σου, άκουσε τη φωνή της καρδιάς σου κι εμπιστεύσου το αίμα που ρέει στις φλέβες σου και ουρλιάζει πως είσαι ΕΛΛΗΝΑΣ! Σηκώσου ορθός κι αντιτάξου στους λωποδύτες που ήρθαν με δόλια μέσα να σου στερήσουν την κληρονομιά, που χιλιάδες χρόνια τώρα σου ανήκει! Εσύ, ο βασιλιάς της γνώσης ανάμεσα στους λαούς, πώς καταδέχεσαι να σέρνεσαι στο χώμα;

Πώς ανέχεσαι, Έλληνα, να επιτρέπεις καθημερινά στα παράσιτα να ρημάζουν τη χώρα σου; Τη χώρα όπου γεννήθηκαν όλες οι επιστήμες, τα γράμματα κι οι τέχνες, ο ίδιος ο πολιτισμός: Ιατρική, μαθηματικά, γεωμετρία, αρχιτεκτονική, φιλοσοφία, λογοτεχνία, θέατρο, ρητορική, αστρονομία, ιστορία… Επαναπαύθηκες σε δοξασμένα ονόματα προγόνων και δεν έκανες καμιά προσπάθεια να γίνεις ο συνεχιστής του μεγαλείου. Καπηλεύτηκες τιμές που δε σου ανήκουν. Παινεύεσαι για το χθες ξεχνώντας το σήμερα και διαγράφοντας το αύριο, μένοντας αδρανής κι ανώφελος. Κι έτσι το χθες ντρέπεται για ‘σένα… Γιατί αφήνεις το δέντρο να σαπίσει, αντί να το ποτίζεις και να το φροντίζεις, ώστε να ανθοφορεί και να καρποφορεί κάθε τόσο; Θαρρείς πως έχεις το δικαίωμα να αφανίσεις τόσες χιλιάδες χρόνια; Ε, λοιπόν όχι! Δεν το ‘χεις! Αντιθέτως ΥΠΟΧΡΕΟΥΣΑΙ να σταθείς θεματοφύλακας της ελληνικής ψυχής και της πατρίδος σου!


Δεν ηγείσαι του εαυτού σου, Έλληνα. Άλλοι σε οδηγούν. Πάρε τη μοίρα σου στα χέρια σου. Αποτίναξε από πάνω σου το ζυγό της σκλαβιάς, μη δέχεσαι άλλο να είσαι ΣΚΛΑΒΟΣ. Άνοιξε τα μάτια σου, διώξε τον ύπνο από πάνω τους και άσε και πάλι την ελληνική σου σκέψη να ζωντανέψει και να θριαμβεύσει! Δείξε σ’ όλους, πως η Ελλάς γεννά ακόμη φωτεινά μυαλά! Αναστήσου, Έλληνα, και μέσα από ‘σένα ανάστησε και την Ελλάδα. Γίνε ένας μικρός θεός, γιατί αυτός είναι ο προορισμός σου! Δε σου πρέπει η μικρότητα και η μιζέρια, γιατί είσαι τέκνο της γης του φωτός, της υπερήφανης Ελλάδος. Κάνε τη μητέρα σου υπερήφανη!


Με ποιο δικαίωμα άφησες, Έλληνα, το ελληνικό ιδεώδες να χαθεί, πώς το επέτρεψες; Πώς αφέθηκες να κοιμηθείς σε μαλακά κρεβάτια φτιαγμένα από ψέματα; Βγες από τη λήθη, γιατί η έξοδος από τη λήθη είναι η Α-λήθεια! Θυμήσου ποιος είσαι: απόγονος μεγάλων ανδρών, φωτισμένων φιλοσόφων, αξεπέραστων ρητόρων, ανδρείων ηρώων και πολεμιστών! Μακάριοι όλοι εκείνοι που δε ζουν σήμερα να δουν την κατάντια σου, γιατί θα έσκυβαν το κεφάλι από ντροπή και θα σε μούντζωναν. Τολμάς εσύ, άθλιε, να αποκαλείσαι κληρονόμος του Πλάτωνος και του Σωκράτους, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Σόλωνος και του Πυθαγόρα, του Περικλέους και του Λεωνίδα; Εσύ, που αφήνεις μια χούφτα όρνια να σου κατασπαράζουν τις σάρκες; Εξαμερικανίστηκες κι έγινες ΔΟΥΛΟΣ της Νέας Παγκόσμιας Τάξης, απαρνούμενος την άγια καταγωγή σου. Αυτή ήταν η πρόοδος κι η εξέλιξή σου; Το να φτάσεις τον απόλυτο σκοταδισμό; Στρέψε τα μάτια σου στο φως, Έλληνα, κοίτα ψηλά και άπλωσε τα χέρια σου να το πιάσεις!


Πώς σε έπεισαν, Έλληνα, ότι δεν αξίζεις; Πώς το πίστεψες; Πώς γίνεται να χρωστάς εσύ, που σου χρωστούν όλα τα έθνη την πολιτισμική τους ύπαρξη; Έδωσες στον κόσμο τα φώτα του πολιτισμού κι έμεινες εσύ στο σκοτάδι, καημένε… Αποστραγγίστηκες από τη θέληση για δημιουργία και ζωή και κατέληξες να είσαι ένα άβουλο πλάσμα, έρμαιο στα νύχια του κάθε μισελληνικού αρπακτικού. Και τώρα δε ζεις… απλώς υπάρχεις… Ήσυχος, δειλός, ανθρωπάκος, κρύβεσαι πίσω από το προσωπείο του φιλήσυχου πολίτη και σωπαίνεις. Γιατί σωπαίνεις;;; Φώναξε! Η ελληνική φωνή πρέπει να ακουστεί και πάλι στεντόρεια ανάμεσα στους κίονες της γενετικής συνέχειας!

Ο Έλληνας δε γεννήθηκε για να υποτάσσεται σε καμία μορφή δουλείας, είτε σωματική είτε πνευματική. Ο Έλληνας είναι φύσει ελεύθερο κι ανήσυχο πνεύμα, προορισμένο να ερευνά, να δημιουργεί, να μεγαλουργεί, να ΛΑΜΠΕΙ! Αυτό επιτάσσει το γενετικό σου υλικό, Έλληνα, το ίδιο σου το αίμα. Είσαι πλασμένος από φως και έχεις ΙΕΡΟ ΧΡΕΟΣ να το διαδώσεις! Το φως του ελληνισμού: πολιτισμός, πνεύμα, παιδεία, διανόηση! Στάσου αντάξιος των προπατόρων σου! Δεν έχεις το δικαίωμα να γονατίζεις! ΟΦΕΙΛΕΙΣ σε ‘κείνους που αγωνίστηκαν πριν από ‘σένα και πότισαν τούτη την ιερή γη με το αίμα τους να κρατήσεις το κεφάλι ψηλά και να διατηρήσεις το ελληνικό πνεύμα ακέραιο! Σταμάτα να στέκεσαι άθλιος και μικρός απέναντι στον εχθρό κι αρματώσου και πάλι τα ιερά όπλα της Αθηνάς: την περικεφαλαία της σοφίας, την ασπίδα της γνώσης και το δόρυ της ανδρείας. Αυτά θα απωθήσουν το σκοτάδι που φέρει ο εχθρός.


Πάψε επιτέλους, Έλληνα, να στέκεσαι αμέτοχος κι ανώνυμος θεατής στα γεγονότα που διαδραματίζονται από άλλους γύρω σου! Γεγονότα που αφορούν ΕΣΕΝΑ! Πώς το ανέχεσαι;;; Πού είναι η τιμή κι η υπερηφάνεια σου;;; Γίνε πρωταγωνιστής ή ακόμα και σκηνοθέτης! Βρες το δρόμο σου, σπάσε τις αλυσίδες σου και γίνε εσύ ο ηγήτορας. Δείξε σ’ όλους ποιος είσαι εσύ, ο ΕΛΛΗΝΑΣ, και ποια η μητέρα που σε γέννησε: Η ΕΛΛΑΔΑ!!!