Του Γιάννη Κουριαννίδη
Το μίσος των φρουρών του καθεστώτος αποδείχτηκε πρωτοφανές, απέναντι σε μεροκαματιάρηδες οικογενειάρχες. Η πορεία έφτασε πρώτη στην πλατεία της ΧΑΝΘ, περίπου 100 μέτρα από το Βελλίδειο. Μόλις 15 λεπτά αργότερα, εκσφενδονίστηκαν τα πρώτα χημικά από τους πραιτωριανούς του ΓΑΠ! Εντελώς απρόκλητα και απροειδοποίητα, επετέθησαν σε γυναικόπαιδα, μη σεβόμενοι ούτε ακόμη και τα εθνικά σύμβολα που κάποιοι κρατούσαμε.
Αρκετή ώρα μετά, και μετά τις αλλεπάλληλες αστυνομικές επιθέσεις εναντίον των διαδηλωτών, και αφού οι «χρήσιμοι ηλίθιοι» του καθεστώτος (οι λεγόμενοι «αντιεξουσιαστές», δηλαδή) άρχισαν σιγά – σιγά να κυριαρχούν με τη δράση τους στο κέντρο της πλατείας, δεν υπήρχε πια λόγος να παραμένουμε εκεί.
Στο δρόμο της επιστροφής προς το Ιβανώφειο, συμπορευόμενος με τους απλούς πολίτες που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις, σε μία προσπάθειά τους να διασώσουν τα τελευταία ψήγματα της αξιοπρέπειάς τους και να δώσουν το μήνυμα της αντίστασης, και που τώρα επέστρεφαν κτυπημένοι και τσακισμένοι από τα «χάδια» μιας εξουσίας που κάθησε στο σβέρκο της πατρίδας, ανάλγητη και προδοτική, σκεφτόμουν ότι το μίσος που ένοιωθα εκείνη τη στιγμή είχε λάθος αποδέκτες. Όσο κι αν εξοργιζόμουν σκεφτόμενος τον ηλίθιο που μου πέταξε τα χημικά μεσ᾽ στα μούτρα, συνειδητοποιούσα ότι ο πραγματικός εχθρός είναι άλλος, καθόλου ηλίθιος μάλιστα! Κι αυτός κατευθυνόταν με όλη του την ασφάλεια από κάποιους «καθαρούς» δρόμους της πόλης, προς το Βελλίδειο, για να απευθυνθεί προς τους γραβατωμένους και απαστράπτοντες «παραγωγικούς φορείς» της πόλης! Κι εμείς τσακωνόμασταν τόσην ώρα με τον σιδερόφρακτο πραιτωριανό του των 800 ευρώ! Αχ, τι δεν θάδινα να γυρνούσε πίσω ο χρόνος, να σχεδιάζαμε αλλιώς τα πράγματα...
Αυτά σκεφτόμουν καθώς πλησίαζα και στα μποτιλιαρισμένα αυτοκίνητα, εκεί στην στροφή της Τριανδρίας. Ένας χαμός από κορναρίσματα και βρισιές, μαρτυρούσε ότι οι άνθρωποι ήταν αρκετή ώρα μπλοκαρισμένοι εκεί. Φτάνοντας με τη μηχανή στο φανάρι, είπα στον αστυνομικό της ομάδας ΔΙΑΣ να με αφήσει να περάσω, αλλά αρνήθηκε. Και τότε, βλέποντας κι άλλες πολλές μοτοσικλέτες εκεί, αλλά και να μη περνά κανείς από το ρεύμα εισόδου του περιφερειακού προς την πόλη, και σε συνδυασμό με το πλήθος των αστυνομικών που ήταν εκεί, συνειδητοποίησα ότι προφανώς από εκεί θα περνούσε σε λίγο ο αρχιδωσίλογος που το παίζει πρωθυπουργός της Ελλάδος! Οι ευχές μου πραγματοποιήθηκαν!
«Μην κορνάρετε, μη διαμαρτύρεστε», είπα απευθυνόμενος στους διπλανούς μου. «Σβήστε τις μηχανές σας και ετοιμαστείτε να υποδεχτούμε τον... προωθυπουργό μας»!
Το μήνυμα μεταδόθηκε στόμα – στόμα, αστραπιαία. Πέρασε τον δρόμο, έφτασε απέναντι στις πρώτες οικοδομές της Τριανδρίας, στην καφετέρια της περιοχής. Οι οδηγοί έσβησαν τις μηχανές και κατέβηκαν από τα οχήματά τους. Οι κάτοικοι από τα μπαλκόνια τους. Και οι πελάτες άφησαν τους φραπέδες τους και βγήκαν στο πεζοδρόμιο! Σε χρόνο μηδέν κατέφθασε μία διμοιρία των ΜΑΤ! Ήταν αργά. Η πομπή των αυτοκινήτων του δωσιλόγου έφτασε στο «σημείο μηδέν»! Το τί ακούστηκε από τα στόματα των αγανακτισμένων Ελλήνων, δεν περιγράφεται! Το τι ροχάλα και μούτζα δέχθηκε ο γιος της Μάργκαρετ, δεν το χωρά νους ανθρώπου! Η υποδοχή που του επιφυλάχθηκε ήταν η αρμόζουσα σε έναν προδότη, που ξεπούλησε τη γη των Ελλήνων στους διεθνείς τοκογλύφους. Και είναι αυτή που αρμόζει σε όλους όσοι του συμπαρίστανται και τον υμνολογούν.
Εκεί, στη στροφή της Τριανδρίας, στην αυθόρμητη αυτή συγκέντρωση των Ελλήνων της περιοχής, μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας και τις κάμερες των τηλεοπτικών σταθμών, δόθηκε το μήνυμα των πολιτών: Κανένα έλεος στους μειοδότες, καμμία δικαιολογία για τις πράξεις τους, κανένας εμπαιγμός τους δεν θα περάσει! Η μοίρα τους είναι προδιαγεγραμμένη και θα ακολουθήσει τα βήματα της μοίρας όλων των Πηλιογούσηδων που βρώμισαν αυτόν τον τόπο. Είναι απλά θέμα χρόνου. Σε κάποιο φανάρι, σε κάποια στροφή, σε κάποια πλατεία της πατρίδας μας, θα γίνει το μεγάλο βήμα για να αποδοθεί δικαιοσύνη...
Γιαννη Κουριαννιδη σε διαβαζω παντα με μεγαλο ενδιαφερον. συνεχισε δυνατα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.Ι.