Της Αθηνάς Παπαδοπούλου
Μας αποκαλούν φασίστες (μια λέξη την οποία αποδέχομαι με την πραγματική της σημασία, όχι όμως με εκείνη που της προσδίδουν οι δήθεν ανθρωπιστές-αντιρατσιστές, οι οποίοι την χρησιμοποιούν εν πλήρει αγνοία της σημασίας της, μόνο και μόνο για να γεμίζουν το στόμα τους), ρατσιστές, μισαλλόδοξους.
Μα γιατί;
Είμαι φασίστρια, επειδή μέσα στην Ελλάδα ζητώ περισσότερα δικαιώματα για τους Έλληνες; Επειδή οργίζομαι, που το κράτος περιθάλπτει δωρεάν τον ξένο, αλλά όχι τον Έλληνα; Επειδή νιώθω αδικημένη, που ο παράνομος εδώ μετανάστης (για τον οποίο κανείς δε γνωρίζει ποιος είναι κι από πού ήρθε) προσλαμβάνεται αντί για ‘μένα στη δουλειά γιατί δε ζητά ασφάλιση (πράγμα το οποίο ευνοεί την παράνομη εργασία άρα και την κατάλυση της οικονομίας) και λόγω της «ανυπαρξίας» του δεν πληρώνει φόρους;
Είμαι ρατσίστρια, επειδή υποστηρίζω την καθαρότητα των φυλών, ώστε να διατηρηθούν τα όποια χαρακτηριστικά δόθηκαν στην κάθε φυλή από τη Φύση; Εκείνα τα χαρακτηριστικά, τα οποία της προσδίδουν την ομορφιά που την καθιστά ξεχωριστή και μοναδική. Εγώ ΣΕΒΟΜΑΙ το διαφορετικό, γι’ αυτό θέλω τις καθαρές φυλές, αντίθετα με άλλους, που θέλουν το μπαστάρδεμα των λαών, επειδή δε μπορούν να δεχτούν τη διαφορετικότητα και γι’ αυτό προσπαθούν να κάνουν όλες τις ράτσες μία. Αυτοί είναι οι πραγματικοί ρατσιστές!
Είμαι μισαλλόδοξη, επειδή θέλω το Έθνος μου, επειδή μέσα στη χώρα μου θέλω το δικό μου πολιτισμό, τα δικά μου ήθη, τη δική μου κουλτούρα; Δεν κατακρίνω το διαφορετικό, εάν βρίσκεται στον τόπο του. Αντιθέτως, επισκεπτόμαστε άλλες χώρες με ενθουσιασμό, για να γνωρίσουμε καινούργιους πολιτισμούς (ο οποίος πολιτισμός είναι παράγωγο του Έθνους). Δε θα μας προκαλούσαν καμιά αίσθηση, εάν ήμασταν απόλυτα εξοικειωμένοι μέσω της συνεχούς μεταξύ μας επαφής.
Αν έτσι θέλετε να με ονομάσετε, επειδή αυτός είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνομαι τα πράγματα κι επειδή θεωρώ πως η ανάμειξη των λαών εξυπηρετεί αλλότρια συμφέροντα, το δέχομαι. Και αυτούς τους χαρακτηρισμούς, υπό αυτές τις συνθήκες, τους παίρνω ως φιλοφρόνηση. Γιατί εγώ οραματίζομαι μια Ελλάδα αστιγμάτιστη από τον ξένο παράγοντα σε οποιαδήποτε μορφή του (είτε λέγεται λαθρομετανάστευση είτε οικονομική εξάρτηση). Γιατί αρνούμαι την υποδούλωση στο καθεστώς της Νέας Τάξης, που θέλει μια ομοιόμορφη μάζα, άρα έναν ευκολοκυβέρνητο όχλο. Γιατί ονειρεύομαι ένα Ελληνικό Έθνος ελεύθερο, με τη σημαία των αξιών ψηλά, αμόλυντο από τον ιό της θολοκουλτούρας.
Δε θα δεχτώ να εισβάλλει μέσα μου το μικρόβιο της παγκοσμιοποίησης που διέλυσε τον Κόσμο. Δε θα δεχτώ να γίνω άλλο ένα ζόμπι στο νεκροταφείο των Εθνών, άρα και των πολιτισμών, που προσπαθείτε να φτιάξετε. Θα κλείσω με κάτι που είπε ο Ίων Δραγούμης: «Ποιος είναι ο τελικός των εθνών, πες τον προορισμό, πες τον αποστολή; Ο πολιτισμός! Να ένα έργο άξιο για τα έθνη, έργο αληθινά ανθρώπινο. Να η δικαιολογία των εθνών. Να πώς τα έθνη είναι χρήσιμα στην ανθρωπότητα και να πού έσφαλε ο Μαρξ πολεμώντας τα έθνη. Πολιτισμούς γεννούν τα έθνη και αυτά μονάχα. Δεν φθάνει όμως να είναι ένα έθνος πολιτισμένο, πρέπει να είναι πολιτισμένο και από δικό του πολιτισμό. Σε αυτό λοιπόν χρησιμεύουν τα έθνη. Οι πολιτισμοί γεννιούνται ο καθένας σε κάποια πατρίδα, σε κάποια εποχή και σε κάποιο έθνος. Έξω από αυτά δεν μπορεί να σταθεί πολιτισμός».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου