Ερημική Πορεία…

Τι σημαίνει η "εξασφάλιση" ευρωπαϊκού δανείου για την Ελλάδα.

Είναι περισσότερο από προφανές, ότι η αντιμετώπιση του ελληνικού χρέους από τους ευρωπαίους Εταίρους μας ένα και μόνο στόχο έχει: Την εξασφάλιση των υποχρεώσεών μας απέναντι στη Γερμανία, στη Γαλλία και στην Ευρωπ. Τράπεζα και το κέρδος χρόνου για την ΕΕ, ώστε να προετοιμάσει την άμυνά της για μια καλύτερη και ελεγχόμενη πολιτική Ένωση, που ο βιαστικός κ. Κώλ την δεκαετία του ’90 "βίασε" , προκειμένου να εξασφαλίσει την υστεροφημία του ηγέτη που ένωσε την Ευρώπη, χωρίς όμως να έχει προβλέψει πολιτικές ασφαλιστικές δικλείδες.

 

Έτσι, η Ελλάδα σήμερα πρώτη από τις ευρωπαϊκές χώρες του ταλαίπωρου Νότου, λόγω της εσωτερικής της χαώδους κυβερνητικής δομής, δοκίμασε στην πλάτη της τις... αμαρτίες των γονέων της ΕΕ.

Τι σημαίνει αυτό εν κατακλείδι για την Ελλάδα, αναφέρεται ωμά στις πιο κάτω προτάσεις:

"Η μείωση των δημοσίων δαπανών θα έχει επιπτώσεις και στον ιδιωτικό τομέα. Η προσπάθεια μείωσης του ελλείμματος μειώνει τα εισοδήματα του ιδιωτικού τομέα και οδηγεί σε κλείσιμο επιχειρήσεων, σε απολύσεις και τελικά σε αύξηση της ανεργίας."

Αυτό, σε συνδυασμό με την παντελή αδυναμία όλων των κομματικών μηχανισμών να επεξεργαστούν λύσεις ανάκαμψης, αφού πρωτίστως όλοι ζητούν να... κυβερνήσουν και όχι να διακονήσουν τον τόπο, επιτρέπει την άκρως απαισιόδοξη σκέψη, πως η πατρίδα μας και ο λαός της βρίσκονται στην αρχή μιας ερήμου χωρίς τελειωμό. Και σε αυτή την έρημο θα είμαστε μ ό ν ο ι .....

Θα επιβιώσουμε,

αν ξυπνήσει μέσα μας το θεριό μιας συλλογικής προσπάθειας, αν αποκτήσουμε ένα όραμα να λευτερώσουμε τις επόμενες γενιές από το "άχθος αρούρης" στο οποίο την οδήγησε ο ωχαδερφισμός μας, ο άμετρος καταναλωτισμός μας, η αμετροέπεια των πολιτικών ταγών μας και η εγκληματική πολιτική του Κέρδους των Χρηματοπιστωτικών Ιδρυμάτων.

Δεν θα επιβιώσουμε,

ούτε πολιτικά αλλά ούτε και φυσικά - σκλάβοι γενόμενοι στο ίδιο μας το σπίτι - αν συνεχίσουμε την πολιτική του εξυπνάκια, του βολέματος, της αρπαχτής, του αιώνιου εγωισμού και εγωκεντρισμού μας, την πρακτική της ομφαλοσκόπησης, σαν να είμαστε εμείς το κέντρο της γης.

Στο χέρι μας είναι.

Για άλλη μια φορά ο αιώνιος Έλληνας βρίσκεται μπροστά στο δρόμο επιλογής της Αρετής ή της Κακίας, ενώπιον της Στενής Οδού της μετά-νοιας (δηλ. της μεταστροφής νοός) ή της πλάνας ευρείας λεωφόρου, που μας οδηγεί με γλέντια στην συμφορά.

Είναι πια καιρός ο Οδυσσέας να εγκαταλείψει το νησί της Κίρκης - που τον .... χ ο ι ρ ο τερεύει (γουρουνοποιεί)- και να βάλει πλώρη για την Ιθάκη. Και αυτή τη φορά, δεν μετράει το ταξίδι αλλά η πραγματοποίηση του στόχου: Η επιστροφή στον φυσικό μας χώρο της αιώνιας, αλλά και σωτήριας, Νοσταλγίας.

Όσο άλγος και αν μας φέρει το ταξίδι... ως τίμημα της ελευθερίας που θέλουμε να ξανακερδίσουμε.

Καλό μας ταξίδι!

Γεώργιος Βλαχόπουλος