Που ήταν ο κόσμος στο Σύνταγμα οεο;

Με μικροεπεισόδια έκλεισε η συγκέντρωση κατά του ειδικού τέλους των ακινήτων, των «αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα. Η ΕΛΑΣ, χωρίς να προκληθεί, προσπάθησε να απομακρύνει το πλήθος από το οδόστρωμα της Λεωφόρου Αμαλίας, προκειμένου να ανοίξει το δρόμο και έκανε χρήση χημικών και δακρυγόνων, χωρίς τα επεισόδια να πάρουν έκταση και αυτό, παρά την εμφάνιση μικρής ομάδας αντιεξουσιαστών, η οποία παρείσφρησε στην Πλατεία, δημιουργώντας ένταση. Οι αντιεξουσιαστές αντιμετώπισαν την οργή των συγκεντρωμένων και εξαναγκάστηκαν σε αποχώρηση.

Όμως, άλλα ήταν τα ουσιώδη θέματα στη συγκέντρωση.

Που πάμε;

Η προσέλευση ήταν τουλάχιστον απογοητευτική και εγείρει σωρεία ερωτημάτων για τη δυνατότητα πλέον των Ελλήνων πολιτών, να οργανώνονται, να συγκεντρώνονται και να διεκδικούν. Σε ένα τέτοιο θέμα, μείζονος κατά κοινή ομολογία σημασίας, όπως είναι η γενικευμένη επίθεση του αστικού κράτους στις περιουσίες των Ελλήνων, μια συγκέντρωση 1500 ατόμων, μόνο το γέλωτα προκαλεί στους ανθρώπους του συστήματος, οι οποίοι κάθε μέρα αναθαρρούν και βάζουν πλώρη για πιο σκληρά μέτρα. Είναι σαφές ότι υπάρχει αδράνεια και «δέσμευση» των πολιτών σε καθημερινές ενασχολήσεις, δραστηριότητες και άγχη, που άπτονται της ατομικής & οικογενειακής τους επιβίωσης και δεν τους επιτρέπουν να ασχοληθούν με εθνικού χαρακτήρα ζητήματα, ή ακόμα και ζητήματα τα οποία είναι κοινωνικού και οικονομικού χαρακτήρα και μεσοπρόθεσμα, θα μας βάλουν όλους, αν δεν αντιμετωπιστούν εν τη γενέσει τους, σε πολύ μεγάλους μπελάδες. Εκτός και αν η κοινωνία δεν έχει ακόμα αντιληφθεί τι θα συμβεί με τα σπίτια της σε λίγα χρόνια. Με λίγα λόγια, η κοινωνία δείχνει ότι δεν έχει συναίσθηση του κινδύνου και ότι αδρανεί. Αν αυτό δεν αλλάξει σύντομα, όλα θα τελειώσουν...

Τα κόμματα απουσίαζαν...

Η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά, περιμένει να πέσει το φρούτο από το δέντρο και απλά παρακολουθεί με απάθεια τα τεκταινόμενα, προσδοκώντας (έτσι ελπίζει τουλάχιστον) να εισπράξει στην κάλπη τη λαϊκή οργή. Αν ήθελε εκλογές πραγματικά, θα μπορούσε να τις προκαλέσει άμεσα, με την παραίτηση όλων των βουλευτών της. Αλλά, δεν τις θέλει και αρκείται στο να αναμένει την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ. Το ΛΑΟΣ, δεν τραβάει το σκοινί, για να μην «τσαντίσει» το σύστημα και αρκείται σε ρητορικές ασκήσεις και ακροβασίες. Το ΚΚΕ, δεν μετέχει σε συλλογικές προσπάθειες διαμαρτυρίας και αρκείται σε περιχαρακωμένες συγκεντρώσεις στελεχών του, όπου δεν ανοίγει μύτη. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα και αρκείται στο να καλύπτει κατόπιν εορτής, «πρωτοβουλίες» στελεχών του ή συνιστωσών του, που κινούνται στα όρια της νομιμότητας. Η Δημοκρατική Αριστερά, αποτελεί καταφανώς υποκατάστημα του ΠΑΣΟΚ, ενώ η Δημοκρατική Συμμαχία, δεν είναι τίποτα άλλο από ένα νεοφιλελεύθερο συστημικό μόρφωμα, που δεν έχει καμία διάθεση να αντιπολιτευτεί, αλλά αντίθετα, βάζει πλάτη στο σύστημα. Η ΧΑ από την πλευρά της, έχει καταστεί το ΚΚΕ του σκληρού δεξιού χώρου και αποφεύγει συστηματικά να συνεισφέρει σε οποιαδήποτε μαζική πατριωτική δράση. Έτσι όμως, δεν πάμε πουθενά.

Δεν πάμε κάπου έτσι

Χθες, υπήρχε για πολλούς η δικαιολογία της έλλειψης συγκοινωνιακών μέσων, λόγω απεργιών. Αύριο δεν ξέρουμε τι μπορεί να επικαλεστούν κάποιοι για να αποφύγουν τη συμμετοχή τους σε μια παλλαϊκή συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Εν πολλοίς, αν δεν υπάρξουν ανατροπές, το σύστημα δείχνει να έχει επιτύχει τον στόχο του: εγκλωβίζοντας τον κόσμο στις συμβάσεις της καθημερινότητας, έχει καταφέρει να απενεργοποιήσει τους Έλληνες, οι οποίοι έχουν εξατομικεύσει πλέον τις προτεραιότητές τους. Ο διαβρωτικός φιλελευθερισμός, έχει κάνει καλά τη δουλειά του... Απλά πράγματα: αν αυτό δεν αλλάξει και δεν καταπολεμηθεί η συγκεκριμένη νοοτροπία, τότε ο όρος «ραγιάς» θα βγει από τα βιβλία της Ιστορίας και θα ξαναβρεί θέση στην καθημερινότητά μας. Αυτό θέλουμε;

Πηγή: http://www.elkosmos.gr