Τα σχολεία κλείνουν το ένα πίσω από τ’ άλλο χτυπημένα κατάστηθα από τις μαχαιριές των μνημονίων και των μεσοπροθέσμων ηλιθιοτήτων στα πλαίσια της συρρίκνωσης της παιδείας και της γιγάντωσης των Τραπεζών και των Τοκογλύφων.
Τα Πανεπιστήμια (ΑΕΙ και ΤΕΙ) κλείνουν, γιατί δεν μπορούν ν’ αντιμετωπίσουν τα στοιχειώδη έξοδα λειτουργίας τους. Τόσο σε εκπαιδευτικό προσωπικό, όσο και σε τυπικά υλικά εργαστηρίων. Για φοιτητικές εστίες και λοιπές παροχές δεν συζητάμε καν.
Πριν λίγες μέρες έκλεισε και το ΤΕΙ Αθηνών για τους ίδιους λόγους…
Οι μαθητές για πρώτη φορά μετά το 1950 δεν πήραν βιβλία. Γιατί η μάθηση έγινε κι αυτή virtual reality.
Δεν κατάφεραν οι απίστευτοι φορομπήχτες να δώσουν ούτε καν βιβλία στα παιδιά…
Ο Στρατός ακυρώνει κομβικής σημασίας ασκήσεις, διότι τα καύσιμα ακόμα και για το ζήτημα της ασφάλειας της χώρας απλώς δεν υπάρχουν… Έπαψαν να προμηθεύονται οι ένοπλες δυνάμεις στρατιωτικό υλικό κάθε μορφής, αφού καμία πρόνοια περί αυτού δεν υφίσταται.
Το Ναυτικό κλείστηκε στα αγκυροβόλια κι οι Τούρκοι κάνουν πάρτι όπου και για όσο γουστάρουν.
Το κράτος περιμένει κανέναν μεγαλοεφοπλιστή να δωρίσει πετρέλαια για να αποπλεύσει κάποια κορβέτα, έτσι, για το θεαθήναι.
Η Αεροπορία, με κομμένα τα φτερά, πασχίζει να διατηρήσει σε καιρό ειρήνης τους πιλότους εν ζωή, αφού πλέον η έννοιες συντήρηση αεροσκαφών και ανταλλακτικά φαντάζουν σενάρια επιστημονικής φαντασίας.
Η Αστυνομία έκοψε τις νυχτερινές βόλτες, γιατί τα ξενύχτια… κοστίζουν. Και το έγκλημα υπό το φως του έναστρου ουρανού, πέραν των άλλων, αποκτά πλέον και ρομαντικούς θιασώτες…
Και τη μέρα φυσικά μεγάλο μέρος της ΕΛΑΣ απασχολείται στη φύλαξη βουλευτών και παρατρεχάμενων ή συγκροτεί τις σιδηρές φρουρές των χρωματιστών πλέον ΜΑΤατζήδων.
Τα Νοσοκομεία δεν έχουν καν γάζες πλέον για να περιθάλψουν ασθενείς και τραυματίες ούτε στα έκτακτα περιστατικά.
Δεν έχουν σημαντικά ιατρικά μηχανήματα σε λειτουργία, γιατί ό,τι χαλάει δεν ξαναφτιάχνεται. Οι δε λίστες αναμονής στα χειρουργεία πληθαίνουν θεαματικά και οι ασθενείς παίρνουν ημερομηνίες εισαγωγής μετά από 3 και 4 μήνες.
Αν ζει φυσικά κάποιος, περιμένει...
Τα σκουπίδια υπερέβησαν πλέον το μέγεθος των λόφων και σχηματίζουν περήφανα βουνά και η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το στρατό για την αποκομιδή τους, μετατρέποντάς τον σε απεργοσπάστη, αδιαφορώντας για τους εργαζομένους.
Η δε δημόσια υγεία δεν κρέμεται πια από μια κλωστή, η ελονοσία, η χολέρα, η ηπατίτιδα και το AIDS θερίζουν…
Ασύδοτες έγχρωμες πόρνες επαναφέρουν και διαδίδουν πλήθος ασθενειών που είχαν εκλείψει για πάρα πολλά χρόνια μοιράζοντας απλόχερα θάνατο…
Τα ΜΜΜ κοντεύουν να γίνουν το πιο σύντομο ανέκδοτο.
Εξυπηρετούν εάν και εφ’ όσον… αλλά συνήθως είναι στην κεφαλή του απεργιακού δελτίου της ημέρας, οπότε πάσα προσδοκία παραμένει… ευσεβής.
Δεν σχολιάζω φυσικά την εύρυθμη καθημερινή λειτουργία τους, ούτε το κόστος για τον εργαζόμενο προκειμένου να φτάσει στη δουλειά του. Η αύξηση του εισιτηρίου βελτίωσε τόσο πολύ την εικόνα τους, που μας δημιουργείται η αίσθηση ότι βρισκόμαστε σ’ άλλον πλανήτη με πολύ προηγμένους όρους διαβίωσης…
Άλλη μια αθλιότητα διαρκείας…
Ο κατάλογος είναι μακρύς και αναπτύσσεται ραγδαία όπου η σκέψη κατευθυνθεί.
Δεν υπάρχει τομέας του δημόσιου βίου που να μην έχει καταλυθεί.
Απώλεια Εθνικής κυριαρχίας
Οικονομικός μαρασμός
Πολιτική ανυποληψία
Κοινωνική εξαθλίωση
Πρόσωπα αγέλαστα και σκυθρωπά , ψυχές μαυρισμένες, πρόωρα γερασμένοι άνθρωποι, ριγμένοι στην μάχη για το κυνήγι του αγνώστου…
Όποιον ρωτήσεις στο δρόμο, ανεξαρτήτως ηλικίας, δεν ξέρει τι του ξημερώνει.
Κι ο πλέον αισιόδοξος προσπαθεί να βρει τρόπο να ξεσπάσει το κακό που φωλιάζει μέσα του.
Και ξεσπά αδιακρίτως, χωρίς μέτρο και έλεγχο, επί δικαίων και αδίκων. Χωρίς να ψάχνει αν είναι σωστό ή λάθος.
Νοιώθει ότι έχει χάσει τα πάντα πλέον.
Δεν αντέχει τη μαυρίλα της σκλαβιάς που τον πλακώνει.
Και κάθε νέα μέρα κάποια νέα εξαγγελία, κάποιο νέο δίλλημα μπαίνει στη ζωή του.
Πλήρωσε, γιατί δεν θα πάρουμε τη δόση μας.
Πλήρωσε, γιατί δεν θα πάρετε τη σύνταξή σας.
Πλήρωσε γιατί το ένα, πλήρωσε γιατί το άλλο…
Μα για ποιο λόγο να πληρώσει κανείς, αφού τίποτα δεν υπάρχει;
Για ποιο λόγο να δώσει έκτακτη εισφορά, αφού τα πάντα έχουν καταρρεύσει;
Φορολογείται κάποιος, αφού το κράτος υπάρχει και λειτουργεί.
Αφού οι κοινωνικές παροχές τηρούνται.
Αφού η πρόνοια στοιχειωδώς υπάρχει.
Αν τίποτα απ’ όλα αυτά δεν υπάρχει, για ποιο λόγο να πληρώσει;
Πηγή: http://www.ethnikometopo.gr
Η Αεροπορία, με κομμένα τα φτερά, πασχίζει να διατηρήσει σε καιρό ειρήνης τους πιλότους εν ζωή, αφού πλέον η έννοιες συντήρηση αεροσκαφών και ανταλλακτικά φαντάζουν σενάρια επιστημονικής φαντασίας.
Η Αστυνομία έκοψε τις νυχτερινές βόλτες, γιατί τα ξενύχτια… κοστίζουν. Και το έγκλημα υπό το φως του έναστρου ουρανού, πέραν των άλλων, αποκτά πλέον και ρομαντικούς θιασώτες…
Και τη μέρα φυσικά μεγάλο μέρος της ΕΛΑΣ απασχολείται στη φύλαξη βουλευτών και παρατρεχάμενων ή συγκροτεί τις σιδηρές φρουρές των χρωματιστών πλέον ΜΑΤατζήδων.
Τα Νοσοκομεία δεν έχουν καν γάζες πλέον για να περιθάλψουν ασθενείς και τραυματίες ούτε στα έκτακτα περιστατικά.
Δεν έχουν σημαντικά ιατρικά μηχανήματα σε λειτουργία, γιατί ό,τι χαλάει δεν ξαναφτιάχνεται. Οι δε λίστες αναμονής στα χειρουργεία πληθαίνουν θεαματικά και οι ασθενείς παίρνουν ημερομηνίες εισαγωγής μετά από 3 και 4 μήνες.
Αν ζει φυσικά κάποιος, περιμένει...
Τα σκουπίδια υπερέβησαν πλέον το μέγεθος των λόφων και σχηματίζουν περήφανα βουνά και η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το στρατό για την αποκομιδή τους, μετατρέποντάς τον σε απεργοσπάστη, αδιαφορώντας για τους εργαζομένους.
Η δε δημόσια υγεία δεν κρέμεται πια από μια κλωστή, η ελονοσία, η χολέρα, η ηπατίτιδα και το AIDS θερίζουν…
Ασύδοτες έγχρωμες πόρνες επαναφέρουν και διαδίδουν πλήθος ασθενειών που είχαν εκλείψει για πάρα πολλά χρόνια μοιράζοντας απλόχερα θάνατο…
Τα ΜΜΜ κοντεύουν να γίνουν το πιο σύντομο ανέκδοτο.
Εξυπηρετούν εάν και εφ’ όσον… αλλά συνήθως είναι στην κεφαλή του απεργιακού δελτίου της ημέρας, οπότε πάσα προσδοκία παραμένει… ευσεβής.
Δεν σχολιάζω φυσικά την εύρυθμη καθημερινή λειτουργία τους, ούτε το κόστος για τον εργαζόμενο προκειμένου να φτάσει στη δουλειά του. Η αύξηση του εισιτηρίου βελτίωσε τόσο πολύ την εικόνα τους, που μας δημιουργείται η αίσθηση ότι βρισκόμαστε σ’ άλλον πλανήτη με πολύ προηγμένους όρους διαβίωσης…
Άλλη μια αθλιότητα διαρκείας…
Ο κατάλογος είναι μακρύς και αναπτύσσεται ραγδαία όπου η σκέψη κατευθυνθεί.
Δεν υπάρχει τομέας του δημόσιου βίου που να μην έχει καταλυθεί.
Απώλεια Εθνικής κυριαρχίας
Οικονομικός μαρασμός
Πολιτική ανυποληψία
Κοινωνική εξαθλίωση
Πρόσωπα αγέλαστα και σκυθρωπά , ψυχές μαυρισμένες, πρόωρα γερασμένοι άνθρωποι, ριγμένοι στην μάχη για το κυνήγι του αγνώστου…
Όποιον ρωτήσεις στο δρόμο, ανεξαρτήτως ηλικίας, δεν ξέρει τι του ξημερώνει.
Κι ο πλέον αισιόδοξος προσπαθεί να βρει τρόπο να ξεσπάσει το κακό που φωλιάζει μέσα του.
Και ξεσπά αδιακρίτως, χωρίς μέτρο και έλεγχο, επί δικαίων και αδίκων. Χωρίς να ψάχνει αν είναι σωστό ή λάθος.
Νοιώθει ότι έχει χάσει τα πάντα πλέον.
Δεν αντέχει τη μαυρίλα της σκλαβιάς που τον πλακώνει.
Και κάθε νέα μέρα κάποια νέα εξαγγελία, κάποιο νέο δίλλημα μπαίνει στη ζωή του.
Πλήρωσε, γιατί δεν θα πάρουμε τη δόση μας.
Πλήρωσε, γιατί δεν θα πάρετε τη σύνταξή σας.
Πλήρωσε γιατί το ένα, πλήρωσε γιατί το άλλο…
Μα για ποιο λόγο να πληρώσει κανείς, αφού τίποτα δεν υπάρχει;
Για ποιο λόγο να δώσει έκτακτη εισφορά, αφού τα πάντα έχουν καταρρεύσει;
Φορολογείται κάποιος, αφού το κράτος υπάρχει και λειτουργεί.
Αφού οι κοινωνικές παροχές τηρούνται.
Αφού η πρόνοια στοιχειωδώς υπάρχει.
Αν τίποτα απ’ όλα αυτά δεν υπάρχει, για ποιο λόγο να πληρώσει;
Πηγή: http://www.ethnikometopo.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου