17 Νοεμβρίου - Η Ελλάς στο Απόσπασμα

Ποιος γιορτάζει τελικά;

Κάθε χρόνο στις 17 Νοέμβρη γιορτάζουμε «το Πολυτεχνείο». Κι από μικρά μας διδάσκουν πόσο κακή ήταν αυτή η χούντα, που αν καθίσει κανείς να αναλογιστεί το τι έκανε γι’ αυτόν τον τόπο και ποιοι είχαν μόνο ν’ αντιμετωπίσουν τα βασανιστήρια και τη βία της, θα φτύσει όλους τους σημερινούς «Δημοκράτες». 

Τι έγινε λοιπόν εκείνη τη μέρα; Σκοτώθηκαν πραγματικά φοιτητές μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου; Η απάντηση είναι ΟΧΙ! Ας πιάσουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.

Κατ’ αρχάς πρέπει να ειπωθεί, πως το Πολυτεχνείο είχε καταληφθεί από ξεσηκωμένους συνδικαλιστές οικοδόμους και άλλους του ΚΚΕ, το οποίο βεβαίως είχε εισχωρήσει από μήνες πριν μέσα στο Πολυτεχνείο ετοιμάζοντας την εξέγερση. Χαρακτηριστική η περίπτωση της Δαμανάκη, η οποία είχε μπει «φυτευτή» στο Πολυτεχνείο δυο-τρεις μήνες πριν τα γεγονότα, προετοιμάζοντας το έδαφος. Οι φοιτητές, λοιπόν, μέσα στο Πολυτεχνείο ήταν λίγοι. Οι περισσότεροι ήταν εξωπανεπιστημιακοί αριστεροί και τα θύματα της προπαγάνδας αυτών. Η κατάληψη κράτησε κάποιες μέρες. Τη 17η Νοεμβρίου τελικά το άρμα ρίχνει την πύλη του κτιρίου. Όσοι βρίσκονταν στο χώρο του Πολυτεχνείου, είχαν ήδη καταφύγει στην Πινακοθήκη. Σύμφωνα με μαρτυρίες ανθρώπων που ήταν παρόντες, πίσω από την πύλη δεν υπήρχε κανείς άνθρωπος, αλλά... μια Μερσεντές!

Η 18η Νοεμβρίου ήταν περισσότερο αποκαλυπτική από την 17η
για το τι υπήρχε πίσω από την πύλη...

Επακολούθησε ωστόσο ένας τραγέλαφος ψευδών με φοιτητές που βρίσκονταν πίσω από την πύλη και με ένα σωρό νεκρούς, οι οποίοι ήταν τόσοι πολλοί, ώστε τους έθαψαν σε ομαδικούς τάφους (δηλώσεις του τότε δημάρχου Ζωγράφου, Δ. Μπέη). Οι οποίοι τάφοι τελικά, όπως αποδείχτηκε, ήταν κενοτάφια πάνω από τα οποία έκλαιγαν πληρωμένες μοιρολογίστρες. Και φυσικά το ψέμα με την «δολοφονημένη» Ηλένια, το σκίτσο της οποίας βρέθηκε την πρώτη επέτειο του Πολυτεχνείου ανάμεσα στα λουλούδια που έπνιγαν τα κάγκελα του κτιρίου. Μαζί με το σκίτσο, ένα σπαραξικάρδιο σημείωμα: «Την λένε Ηλένια Ασημακοπούλου. Είναι το κορίτσι μου. Χάθηκε το βράδυ της σφαγής. Κανένας δεν την ξανάδε. Πήγα σπίτι της αλλά έχουν χαθεί και οι γονείς της. Όποιος ξέρει για το μαρτυρικό τέλος της ας με πληροφορήσει...». Το πήραν οι εφημερίδες και έγραψαν τα χίλια-μύρια για το «κακόμοιρο» κορίτσι, όμως τελικά αποδείχθηκε, πως το σκίτσο ήταν παρμένο από αγγλική διαφήμιση για σαμπουάν. Το όνομά της εικονιζόμενης Nancy Cridland, Νεοζηλανδή κι ακριβοπληρωμένο μοντέλο της εποχής.

Μετά την πτώση της στρατιωτικής κυβερνήσεως – και κατόπιν εξονυχιστικής έρευνας – δημοσιεύεται τελικά μια επίσημη λίστα με τα ονόματα 12 νεκρών, που έχασαν τη ζωή τους εκείνο το τριήμερο. Το άξιον θαυμασμού, όμως, είναι πως δεν υπήρξε ούτε ένας νεκρός μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου! 12 όλοι κι όλοι κι αυτοί σε συμπλοκές σε γύρω περιοχές από δακρυγόνα ή αδέσποτα βλήματα, σύμφωνα με το πόρισμα του Αστυνόμου Σαμπάνη, ο οποίος διερεύνησε την υπόθεση κατόπιν εντολής του Α. Παπανδρέου, ώστε να πάψει το κυνήγι των μαγισσών! Τη λίστα αυτήν, όμως, η Δημοκρατία φρόντισε να κλειδώσει καλά σε κάποιο συρτάρι και να την αποσιωπήσει, δίχως βέβαια να μπορεί να την αποκρύψει εντελώς ή να αρνηθεί την ύπαρξή της…

Επιπλέον έχουμε την υπ’ αριθμόν 33437 αναφορά της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου (11/10/1975) προς τον εισαγγελέα Δ. Τσεβά, που επιβεβαιώνει πως κανένας δε σκοτώθηκε εκείνο το τριήμερο στο Πολυτεχνείο, αλλά και τη μαρτυρία του Πρύτανη Κ. Κονοφάγου στις 20/1/1975 στο Πενταμελές Εφετείο Αθηνών, πως δεν υπήρξε νεκρός φοιτητής. Τα γεγονότα εκείνων των ημερών τα καταμαρτυρεί και στο βιβλίο του «Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου» (1982) συμπληρώνοντας, πως ούτε κανείς άλλος έχασε τη ζωή του μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου.

Όταν αποκαταστάθηκε η Δημοκρατία, το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, κατόπιν εντολής του τότε Υπουργού Δημοσίων Έργων, Γ. Μαγκάκη, αποφάσισε να δώσει «τιμητική σύνταξη» στις οικογένειες των φοιτητών που «έχασαν τη ζωή τους στο Πολυτεχνείο». ΟΥΔΕΙΣ παρουσιάστηκε να λάβει το χρηματικό ποσόν, το οποίο έμεινε τελικά στα αζήτητα!

Στις δίκες που ακολούθησαν την πτώση της στρατιωτικής κυβερνήσεως, ο Παπαδόπουλος αθωώθηκε για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Η καταδίκη του αφορούσε την… κατάλυση της Δημοκρατίας και μόνο!

Της Δημοκρατίας… Αυτής της βρωμιάρας πόρνης, που ήρθε να θρονιαστεί και πάλι σαν αρχόντισσα στην Ελλάδα μας, ορμώμενη εκ Πολυτεχνείου: Μ. Δαμανάκη, Κ. Λαλιώτης, Α. Αλαβάνος, Μ. Ανδρουλάκης, και ένα σωρό άλλοι, οι οποίοι μετέπειτα έγιναν πολιτικά πρόσωπα, μεγαλοδημοσιογράφοι, μεγαλοεπιχειρηματίες και γενικώς κουμανταδόροι της χώρας μας, ρίχνοντάς την σιγά σιγά στην πλήρη παρακμή, μέσω της «Δημοκρατίας» τους.

Μας παρουσιάστηκαν σαν «αγωνιστές» και φρόντισαν να το πιστέψουμε. Και τη Δημοκρατία χρησιμοποίησαν ως πρόσχημα για να καλύψουν τις λαμογιές τους και να δικαιολογήσουν τ’ αδικαιολόγητα. Και, για να μας παρουσιάσουν τη σάπια Δημοκρατία τους ως αξιοσέβαστη, φρόντισαν να αμαυρώσουν – μεταξύ άλλων – το όνομα του Παπαδόπουλου, ξεχνώντας όμως να μας πουν, πως όσα έκανε αυτός ο δικτάτορας μέσα σε λίγα χρόνια, δε θα τα κάνουν οι Δημοκράτες ούτε σε δεκαετίες…

Ας δούμε λοιπόν παρακάτω λίγα πράγματα για το τίνος την πτώση γιορτάζουμε την 17η Νοεμβρίου:

- Επί Επταετίας δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στην Παιδεία με διπλασιασμό των κονδυλίων, χτίζονται σχολεία σε όλη τη χώρα και οι περίφημες Πανεπιστημιουπόλεις, δίνονται οι πρώτες υποτροφίες σε αριστούχους μαθητές, καθώς και χρηματικά έπαθλα σε αριστούχους φοιτητές για τη μετέπειτα επαγγελματική τους σταδιοδρομία, χορηγούνται σπουδαστικά δάνεια και δωρεάν βιβλία για όλους τους μαθητές και φοιτητές, ενώ η παιδεία που παρέχεται είναι καθαρά εθνική, στοχεύοντας στη συνειδητοποίηση της εθνικής ταυτότητας και την ανύψωση της εθνικής υπερηφάνειας.

- Επί Επταετίας γίνονται τα περισσότερα και σπουδαιότερα δημόσια έργα, φτάνει το ρεύμα στα χωριά, κατασκευάζονται δρόμοι μέχρι το τελευταίο ακριτοχώρι της Ελλάδας, λιμάνια κι αεροδρόμια σε όλη τη χώρα, βελτιώνεται σημαντικά η οδοποιΐα και η πολιτική αεροπορία.

- Επί Επταετίας δαπανώνται για πρώτη φορά ποσά για αγορά πολεμικού υλικού. Ο στρατός εξοπλίζεται με άρματα, αεροπλάνα διαφόρων τύπων, πυραυλάκατους και ένα σωρό άλλα!

- Επί Επταετίας η εγκληματικότητα μειώνεται δραματικά κι ο κόσμος στην κυριολεξία κοιμάται με τις πόρτες του ξεκλείδωτες, ενώ οι παρανομούντες και οι ταραξίες τιμωρούνται με βαριές ποινές.

- Επί Επταετίας η χώρα παράγει και εξάγει, η οικονομία πάει από το καλό στο καλύτερο, η Ελλάδα δε χρωστάει πουθενά, ενώ το έλλειμμα που παραδίδεται στους Δημοκράτες είναι ΜΗΔΕΝ!

Την πτώση όλων αυτών, λοιπόν, γιορτάζουμε την 17η Νοεμβρίου… Γιορτάζουμε για το ψέμα, τη σήψη, την απάτη, τη διαφθορά, την αποδυνάμωση, την παραγωγική αδράνεια, την υποχώρηση, την παραχώρηση και όλα όσα έφεραν μαζί τους οι «Δημοκράτες», εκείνη η γενιά που βγήκε από τα σπάργανα της σαπίλας, η γενιά του Πολυτεχνείου. Αυτούς γιορτάζουμε, τους θιασώτες της καταστροφής. Ήρθαν εκείνοι, οι «αγωνιστές», να μας φτάσουν σήμερα στην απόλυτη κατάντια, να μας στερήσουν την εθνική μας αξιοπρέπεια και να μας παραδώσουν οικονομικά αλυσοδεμένους στον ξένο κατακτητή. Να χαιρόμαστε τη Δημοκρατία μας!