Φωκίωνος…Νέγροι

Σκόπιμη εγκατάλειψη και άθλιες μεθοδεύσεις

βυθίζουν στο χάος άλλη μια γειτονιά της Αθήνας

Του Γιώργου Βεργιάννη

Ο ιστορικός πεζόδρομος βιώνει σκηνές «απείρου κάλλους», που απλόχερα μας προσφέρει ο πολυπολιτισμός και οι υπέρμαχοι εκφραστές του.

Εγκληματικότητα κάθε μορφής, βίαιες εικόνες, πλούσιο αστυνομικό δελτίο καθημερινά, κατήφεια των απλών περαστικών και απόγνωση των επαγγελματιών είναι μερικά από τα στοιχεία, που γίνονται αντιληπτά ακόμα και σε κάποιον που θα βρεθεί για πρώτη φορά στην περιοχή.

Η εγκατάλειψη και οι μεθοδεύσεις

Η θλιβερή εγκατάλειψη της Φωκίωνος Νέγρη αποτελεί άλλη μία μεθοδευμένη ενέργεια, όπως εκείνες που συντελούνται σε άλλες γειτονιές της Αθήνας, με στόχο την υποβάθμιση, την εμπορική απαξίωση και το ξεπούλημα των περιουσιών, προκειμένου να αποτελέσει βορά των νέων αρπακτικών. Επιχειρούν, η επόμενη μέρα να τους βρει ιδιοκτήτες με γεμάτες τσέπες από την εμπορική εκμετάλλευση του φιλέτου της πόλης.

Δεν θα προβληματιστεί καμία δημοτική αρχή και κανένας «αρμόδιος», διότι πολύ απλά μπροστά στις μεθοδεύσεις δεν περισσεύει ευαισθησία.

Η μόνη ελπίδα είναι η αντίδραση των κατοίκων με κάθε τρόπο!

Ο θρυλικός πολυσύχναστος πεζόδρομος μήκους περίπου 1χλμ - ίσως ο μεγαλύτερος της Αθήνας - που αποτέλεσε στέκι για πολλές γενιές Αθηναίων, ο οποίος κοσμείται και  με διάσημα γλυπτά, όπως η ορειχάλκινη «Κόρη σε έκσταση», έργο του 1939, του Μιχάλη Τόμπρου, πλέον αποτελεί σημείο συνάντησης έγχρωμων παρακμιακών ομάδων και παραγόντων, που επιδίδονται σε εγκληματικές ενέργειες ποικίλων διαστάσεων.

Τώρα τα καταστήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο και οι τελευταίοι εναπομείναντες Έλληνες θαμώνες της περιοχής αποχωρούν, αφού πλέον το τοπίο δεν είναι καθόλου… φιλικό.

Η Δημοτική Αγορά

Σύμβολο της τραγικής κατάστασης αποτελεί η Δημοτική Αγορά (Κτίσμα του 1935 επί δημαρχίας Κοτζιά, αρχιτεκτόνημα του Μεσοπολέμου και χαρακτηριστικό δείγμα του Αθηναϊκού μοντερνισμού) με τα κατεβασμένα πλέον ρολά, η οποία αφέθηκε να σβήσει από την δημαρχία Μπακογιάννη, η οποία προσδοκούσε σε μετέπειτα εμπορική εκμετάλλευση. Δηλαδή τεχνηέντως οδήγησε στο κλείσιμο των μαγαζιών, στην εμπορική απαξίωση, στην επερχόμενη κατεδάφιση (παρά το γεγονός ότι το κτίριο έχει κριθεί διατηρητέο)  και στη συνέχεια στην ανέγερση ενός εμπορικού κέντρου στα χέρια των κορακιών, που θα είχαν αρπάξει τους χώρους σε τραγικά χαμηλές αξίες.  

Αυτό έδωσε και την ευκαιρία στην παράταξη του Τσίπρα να εισβάλλει με το πρόσχημα της άρνησης για κατεδάφιση.

Παρά τις αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής, συνεχίζει να βρίσκεται υπό παρατεταμένη κατάληψη - ξεκίνησε το 2006 - από τους «προοδευτικούς» άπλυτους της αριστερής συνομοταξίας. Μια κατάληψη διανθισμένη με έντονα παραπολιτιστικά στοιχεία ενός σουρρεαλιστικού προοδευτισμού, που - εκτός των άλλων - υπερασπίζεται τον λαθρονόμο, με διάφορες αντιρατσιστικές καντρίλιες που στήνει όπου βρει ευκαιρία… Κι όταν μιλώ για αριστερή συνομοταξία, εννοώ πολιτικά ευρύ γεωγραφικό φάσμα.

Θυμίζω πως στις 2 Δεκεμβρίου, την ημέρα δηλαδή που συζητήθηκαν στην Ολομέλεια του  ΣτΕ οι προσφυγές κατά του Λαθρονόμου, τα εν λόγω «προοδευτικά» ερπετά, έκαναν mini αντισυγκέντρωση υπέρ της Λαθρομετανάστευσης έξω από το κτίριο που στεγάζεται το ΣτΕ στην Πανεπιστημίου.

Βεβαίως εισέπραξαν τις «απαντήσεις» τους.

Αφηγήσεις για τις μέρες και τις νύχτες των κατοίκων στο… Χάρλεμ της Αθήνας.

Η αποσύνθεση δεν αφήνει φυσικά ανεπηρέαστα ούτε τα πιο παλιά καφέ της Φωκίωνος, όπως είναι το Select στη θρυλική γωνία Φωκίωνος και Επτανήσου και το οποίο αποτέλεσε στέκι με θαμώνες τον Νίκο Τσιφόρο, τον Αλέκο Σακελλάριο, τον Κώστα Πρετεντέρη, τη Σοφία Βέμπο, τον Βασίλη Αυλωνίτη και τον Νίκο Σταυρίδη εκείνες τις εποχές.

«Τώρα πλέον κανείς δεν θέλει να κυκλοφορήσει εδώ μετά τις 11 το βράδυ», όπως μου λέει υπάλληλος του Select και συνεχίζει «Δεν είναι μόνο αυτά που βλέπεις. Εδώ πιο κάτω υπάρχει και παράνομος οίκος ανοχής, που δουλεύει με άδεια καφενείου».

Κατά μήκος του πεζόδρομου απλώνονται οι πραμάτειες των λαθρομεταναστών Αφρικανών, που έχουν μετατρέψει την περιοχή σε Χάρλεμ, μπροστά από τα εναπομείναντα ακόμα ανοικτά καταστήματα, οδηγώντας τα με τις παρενοχλήσεις του παραεμπορίου τους κι αυτά σε λουκέτο…

Εκτός από τα αμιγώς Νέγρικα μπαρ, που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια, εντόπισα και κομμωτήρια που… ειδικεύονται σε δύσκολα χτενίσματα «άφρο» μαλλιών…!

Οι κάτοικοι διηγούνται πολλά βίαια καθημερινά περιστατικά, που δείχνουν το βαθμό του προβλήματος, αφού και το μικροέγκλημα ζει και βασιλεύει στον δρόμο που κάποτε αποτελούσε σημείο αναφοράς της ξεγνοιασιάς και της διασκέδασης. Ωστόσο, αυτό που προκύπτει μέσα από διάφορες συζητήσεις που έκανα με κατοίκους της περιοχής, είναι το γεγονός ότι δεν θα εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και τον τόπο που μεγάλωσαν και συνδέονται με χιλιάδες αναμνήσεις…

Μου αφηγείται ο Κώστας Χ., πατέρας δύο κοριτσιών, το ένα μάλιστα ΑΜΕΑ:

«Έρχεται η κόρη μου η μεγάλη το βράδυ από το φροντιστήριο και, μόλις τελειώσει το μάθημα, μου τηλεφωνεί να πάω να πάρω από τη Βικτώρια. Παίρνω το γαμπρό μου και πηγαίνουμε μαζί, γιατί το παιδί δεν μπορεί να φτάσει μόνο του σπίτι. Αυτό γίνεται κάθε μέρα. Είναι πολύ επικίνδυνη η ζωή μας εδώ. Τι να κάνουμε; Πού να πάμε; Εδώ είναι το σπίτι μας. Δεν μας προστατεύει κανείς. Στο τέλος θα κυκλοφορούμε με τις καραμπίνες…»

Τώρα πια, όσο περνάει η ώρα, τα σοκάκια στην Κυψέλη γεμίζουν από παρέες Αφρικανών. Έγχρωμα ζευγάρια πηγαινοέρχονται, ενώ οι Έλληνες που έχουν απομείνει στην περιοχή είναι ήδη κλεισμένοι στα σπίτια τους.

Το βράδυ οι δρόμοι του Αθηναϊκού Χάρλεμ αγριεύουν…

Ύποπτες συναντήσεις μικρών ομάδων των 2-3 ατόμων, εκτελούν «μυστικές» αποστολές.

Λίγο πιο κάτω Αφρικανές πιάνουν δουλειά στις πιάτσες, ενώ στις γωνιές παραμονεύουν οι νταβατζήδες τους.

Μια γκρίζα ζώνη κι εδώ.

Η Φωκίωνος έγινε πια απροσπέλαστη.

Ωρίμασε λοιπόν άλλο ένα γκέτο στην καρδιά της Αθήνας…