Συλλογικές συμβάσεις, 13ος-14ος είναι τα όρια της ανοχής και της αξιοπρέπειας.

Καμία συζήτηση με περιεχόμενο, που προσβάλλει όχι μόνο τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα του λαού μας που καθημερινά εξαχρειώνεται, αλλά και την ίδια την αξιοπρέπειά μας δεν πρέπει να παρατείνεται. Οι αντιπρόσωποι των παγκόσμιων συμφερόντων και οι εντολοδόχοι τους είναι εμφανώς σε πλήρη δυσαρμονία με την ελληνική κοινωνία. Ούτε οι επικλήσεις για το μέλλον έχουν την παραμικρή επίδραση, αφού κανένα μέλλον δεν θα έχουμε σε έναν κόσμο που φιλοδοξεί να μας κατατάξει σε θέση δυστυχούς προτεκτοράτου. Το μέλλον μας είναι μακριά από συναλλαγές τέτοιου χαρακτήρα. Η βούληση του λαού απαιτεί σθεναρή στάση, η κρισιμότητα των περιστάσεων δεν δίνει περιθώριο για παράδοση στο διεθνές έλεος. Όσες και να είναι οι ταλαιπωρίες μιας στάσης πληρωμών δεν φαίνεται να είναι χειρότερες από αυτές που ήδη ισχύουν , άλλωστε μια αρχή ανεξαρτησίας θα σημάνει και ένα καλύτερο ελληνικό αύριο.

Η παραμικρή υποχώρηση στην αγορά εργασίας σημαίνει ύφεση, επιδείνωση της οικονομίας μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα. Κάθε υποχώρηση είναι απαράδεκτη.