Εξαπατημένοι Εκπαιδευτικοί

Πλήρης απαξίωση του εκπαιδευτικού λειτουργήματος  

στην Ελλάδα του 2012.

Γιατί έτσι το θέλει το Υπουργείο...

Της Αθηνάς Παπαδοπούλου

Όλοι βρίζουν την παιδεία. Ο καθένας για τους λόγους του. Είναι γεγονός, ότι ο συγκεκριμένος κλάδος έχει τα χάλια του. Και συνεχώς γράφονται διάφορα για το χαμηλό επίπεδο μάθησης στη δημόσια εκπαίδευση, για τις απαράδεκτες πρακτικές του Υπουργείου Παιδείας στην προσπάθειά του να βγάλει τούβλα να σταθούν ως πολίτες μέσα σε μία απαιτητική κοινωνία… Δεν είναι ψέματα όλα αυτά. Δεν τα αμφισβητεί κανείς. Σήμερα όμως θέλω να παρουσιάσω μια άλλη οπτική του θέματος, που για κάποιον απροσδιόριστο λόγο έχει αποσιωπηθεί και οι περισσότεροι δε γνωρίζουν: την οπτική των εξαπατημένων εκπαιδευτικών.


Σε αρκετούς κλάδους επικρατεί ο θεσμός της ωρομισθίας και της αναπλήρωσης. Προσλαμβάνονται, δηλαδή, εκπαιδευτικοί ως ωρομίσθιοι ή αναπληρωτές, αφού το Υπουργείο δεν ανοίγει οργανικές θέσεις. Κι αυτό είναι μία τεράστια κοροϊδία, ένα ψέμα, μια ΑΠΑΤΗ:

Κατ’ αρχάς να διευκρινίσουμε ακριβώς πώς έχει το πράγμα:

Υπάρχει ο ωρομίσθιος, ο οποίος έχει μέχρι 4 ώρες δουλείας (προσέξτε τον τόνο) την εβδομάδα. Η αμοιβή του είναι ΓΕΛΟΙΑ, δε φτάνει ούτε για να πληρώσει το νοίκι του, το οποίο είναι κάτι απαραίτητο, αν θέλει να μπει σε μια τέτοια θέση. Γιατί, για κάποιον ανεξήγητο λόγο, ο Σουφλιώτης πρέπει να πάει στη Σάμο, ο Σαμιώτης στα Γιάννενα, ο Γιαννιώτης στην Κρήτη, ο Κρητικός στη Βέροια κ.ο.κ. Γιατί δε μπορεί να προσλαμβάνεται ο καθένας στον τόπο του;;; Αν μαζί με το ενοίκιο υπολογίσει κανείς και ρεύμα, νερό, κοινόχρηστα και λοιπά πάγια έξοδα, καταλαβαίνει την απάτη της υπόθεσης είτε αυτή λέγεται «ωρομίσθιος» είτε «αναπληρωτής μειωμένου ωραρίου» (ωρομίσθιος πολυτελείας). Γιατί, απ’ όσο θυμάμαι, η ώρα πληρώνεται (ΑΝ πληρωθεί στην ώρα της κι όχι στο τέλος της χρονιάς – πράγμα απίθανο) γύρω στα… 8 ευρώ! Κάντε το λογαριασμό μόνοι σας!

Μετά τον ωρομίσθιο είναι ο αναπληρωτής μειωμένου ωραρίου. Αυτός έχει από 5 έως 15 ώρες. Η ουσιαστική του διαφορά από τον απλό ωρομίσθιο; Έχει τα «δικαιώματα» ωρομισθίου, αλλά… τις υποχρεώσεις αναπληρωτή!!! Και το κερασάκι στην τούρτα: αν κάποιος κληθεί κάπου κι αρνηθεί τη θέση (γιατί ας πούμε είναι στου διαόλου τη μάνα και δεν τον συμφέρει για λίγες ώρες), σβήνεται από τον πίνακα για την τρέχουσα χρονιά! Δηλαδή, όπως και να ‘χει, είσαι υποχρεωμένος να ξενιτευτείς και να πληρώσεις, αντί να σε πληρώσουν! Είμαστε η μόνη χώρα, όπου πληρώνουμε για να εργαστούμε!!!

Τέλος έχουμε τους αναπληρωτές. Αυτοί είναι καλά από οικονομικής άποψης, αλλά έχουν το ίδιο πρόβλημα με τους άλλους, όσον αφορά τη νομαδική ζωή. Πρέπει δηλαδή να γυρίσουν όλη την Ελλάδα για αρκετά χρόνια, ώστε να πάρουν τα απαιτούμενα μόρια για οργανική θέση. Στο μεταξύ δε μπορούν να στεριώσουν κάπου, να ριζώσουν, να κάνουν μια σχέση και να «ανοίξουν σπίτι» ως φυσιολογικοί άνθρωποι. Πρέπει να είναι νομάδες, γιατί έτσι θέλει το Υπουργείο.

Σε πάρα πολλούς κλάδους τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, καθώς οι οργανικές θέσεις είναι πραγματικά ελάχιστες επί σκοπού, ακριβώς για να προσλαμβάνονται ωρομίσθιοι ή ΑΜΩ, λόγω του χαμηλού κόστους τους. Αναπληρωτές δεν προτιμώνται για τον ίδιο λόγο. Γιατί «λεφτά υπάρχουν»…

Αυτό οδηγεί στην άρνηση πολλών εκπαιδευτικών να συμπληρώσουν θέσεις, οι οποίες τελικά μένουν κενές – κυρίως σε χωριά και ακριτικές περιοχές – με αποτέλεσμα να υπάρχει έλλειψη προσωπικού και τα παιδιά να μη διδάσκονται όσα πρέπει. Εδώ θα αναφέρω ένα δικό μου βίωμα: όταν πρόπερσι κλήθηκα ως ωρομίσθια στη Σάμο, στην υποδοχή μόνο κόκκινα χαλιά δε μου στρώσανε. Η φήμη μου είχε φτάσει πριν από ‘μένα. Σύντομα κατάλαβα το γιατί. Την προηγούμενη χρονιά στο ένα σχολείο, στο οποίο δίδαξα, δεν υπήρχε καθηγήτρια γερμανικών και το θεωρούσαν τρομερό προνόμιο να τους «καταδεχτεί» κάποια για… 300 ευρώ το μήνα…

Έπειτα απ’ όλα αυτά, θα ήθελα να καταδείξω και το έτερον άτοπον, εκείνο της διαδικασίας πρόσληψης μέσω ΑΣΕΠ. Το θέμα είναι ένα ανέκδοτο! Θα ήθελα να μου εξηγήσει κάποιος για ποιον λόγο να γίνονται εξετάσεις ξανά και ξανά (το κόστος των οποίων, όπως λένε, είναι υψηλό) και να μην απορροφώνται πρώτα οι ήδη επιτυχόντες, προτού ξαναγίνουν εξετάσεις; Εκείνο το «επιτυχών μη διοριστέος» είναι εξίσου ανόητο και άτοπο με το «η εγχείρηση πέτυχε, ο ασθενής απεβίωσε».

Είναι ντροπή για μια χώρα του «πολιτισμένου κόσμου», όπως θέλουμε να λεγόμαστε, να βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση. Να μη μπορεί να παρέχει τα βασικά στον μείζονα αυτόν κλάδο της παιδείας! Και είναι ακόμη μεγαλύτερη ντροπή το γεγονός, ότι αυτά αποσιωπούνται και παραμένουν άγνωστα για την πλειοψηφία, έτσι ώστε να κατηγορούνται οι εκπαιδευτικοί συνεχώς, χωρίς να λαμβάνεται υπ’ όψιν ο πόλεμος που δεχόμαστε από το σύστημα και που μας στερεί κάθε ενθουσιασμό για το έργο μας, αφού νιώθουμε ότι μας λοιδωρούν. Καλό είναι να συνειδητοποιήσει ο κόσμος σε τι θέση βρισκόμαστε και να μας βοηθήσουν να επιτελέσουμε το λειτούργημά μας, χωρίς να δεχόμαστε πόλεμο ΚΑΙ από αυτούς.