Κι αν αρνούνται κάποιοι να δώσουν μια σταγόνα ύδωρ
και μια σπιθαμή γης, είναι οι άλλοι που τους κυβερνάνε
και χαρίζουν ποταμούς και θάλασσες, και Ουρανούς και κάμπους
και βουνά. Κι ανθρώπους χαρίζουν και πόνο και αίμα
και θυσίες χαρίζουν.
Και κλέβουν απ το στόμα των βρεφών το βυζί της μάνας
κι απ τους μεγάλους την ανάσα, το ψωμί και την ελιά
και το βλέμμα στο πέλαγος.
Κι απ΄ αυτούς που απόκαμαν και ξάπλωσαν στο χώμα,
πριν ακόμα γεννηθούν, τη σκουριά και την αρμύρα
τους κλέβουν οι πραματευτάδες, οι γνωστικοί…
Γη και ύδωρ σε κανέναν εμείς !
Όχι !
Ο Εφιάλτης τότε ήταν ένας…
Σήμερα σαρκάζει, κυβερνάει, διαφεντεύει… Έγινε «πολλοί»…
Κι εμείς οι λίγοι, Εφιάλτες τους γίναμε τώρα…
Πως αλλάζουν οι καιροί…
Τι παιχνίδια παίζουν οι Θεοί…
"ΑΒΑΤΟΝ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου