ΕΙΣΒΑΛΕΙ ΕΜΠΟΡΙΚΑ ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

του Γιώργου Βεργιάννη

Μέλους του Π.Γ. του Εθνικού Μετώπου

Το λιμάνι της Καβάλας έγινε στόχος των ισραηλινών συμφερόντων εταιριών ALALAUF και ZIM  οι οποίες δραστηριοποιούνται στην μεταφορά εμπορευματοκιβωτίων.

Το εμπορικό λιμάνι «Φίλιππος Β΄» της Καβάλας, αλλά και όλα τα λιμάνια που υπάγονται στην δικαιοδοσία του ΟΛΚ (οργανισμός λιμένος Καβάλας) αποτελούν επιχειρησιακό ενδιαφέρον των Ισραηλινών εταιριών, σύμφωνα με δήλωση του Προέδρου και Διευθύνοντα Συμβούλου του ΟΛΚ κ.Αδάμ Κοσμίδη.

Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον που εκδηλώθηκε τον Ιούνιο, κατά την επίσκεψη της διοίκησης του ΟΛΚ στο Ισραήλ.

Εκεί φυσικά παρουσιάστηκαν τα πλεονεκτήματα του λιμανιού (αυτά που δεν συγκινούν το Ελληνικό κράτος)  με κεντρικό πλεονέκτημα ότι η περιοχή της Νέας Καρβάλης βρίσκεται δίπλα στην Εγνατία Οδό, αλλά και το γεγονός ότι η Βιομηχανία Φωσφορικών Λιπασμάτων, έχει δικές της λιμενικές εγκαταστάσεις.

Φυσικά αυτά τα πλεονεκτήματα δεν συγκινούν το Ελληνικό κράτος, το οποίο συνεχίζει το ξεπούλημα της Πατρίδας με την μορφή άκριτων ή και υπόπτων επενδύσεων, αδιαφορώντας για τις κρίσιμης σημασίας τοποθεσίες. Τόσο σε οικονομικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο ασφαλείας της χώρας.

Επί του συγκεκριμένου, προωθείται η σιδηροδρομική σύνδεση του λιμανιού της Καβάλας, ώστε να προωθούνται τα εμπορεύματα μέσω Βουλγαρίας στην Μαύρη Θάλασσα, παρακάμπτοντας τον Βόσπορο και τα Δαρδανέλια.

«Μέλι» δηλαδή στο ψωμί των Ισραηλινών, λόγω της επιφανειακής τους κρίσης στις σχέση τους με την Τουρκία.

Αυτή είναι η μία οπτική του ζητήματος.

Η άλλη, εκείνη που κανείς δεν αναφέρει, είναι η εκποίηση της Δημόσιας περιουσίας και ότι αυτή συνεπάγεται στα εργασιακά για τους Έλληνες εργαζομένους και ασφαλώς η Εθνικής σημασίας Ισραηλινή επένδυση στην ιδιαίτερα ευαίσθητη Μακεδονία αλλά και την Θράκη που χειμάζονται.

Η Λυκοφιλία που εσχάτως αναπτύσσεται με το κράτος του Ισραήλ, δεν αποτελεί κανενός είδους εγγύηση για τα Εθνικά μας συμφέροντα όπως αυτά διαμορφώνονται μέσα από τις διεθνείς εξελίξεις.

Άλλη μια βιαστική πράξη, μια πράξη εκποίησης, από ένα ανύπαρκτο κράτος το οποίο έναντι πινακίου φακής υποθηκεύει το μέλλον της χώρας, αφού το ίδιο, αδυνατεί να καθορίζει τις εξελίξεις και μόνο τις παρακολουθεί παθητικά παραχωρώντας  γη και ύδωρ όπου του ζητηθεί.