ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ!

Της Αθηνάς Παπαδοπούλου

Διάβασα προ ολίγου για ένα φρικτό γεγονός στη Ζάκυνθο, όπου μια γερόντισσα 81 χρονών αυτοπυρπολήθηκε, για να μην είναι βάρος στα παιδιά της, όπως έγραψε στο σημείωμα που άφησε...

Παγώνει το αίμα μου, όταν προσπαθώ να αναλογιστώ την απελπισία που την ώθησε σε μια τέτοια πράξη. Βουλιάζει η καρδιά μου, όταν κοιτάζω γύρω μου και συναντώ την ίδια απόγνωση σε συνανθρώπους μου. Το φαινόμενο της μαυρίλας δεν κάνει διάκριση στις ηλικίες. Χτυπάει τόσο τους νέους όσο και τους ηλικιωμένους.

Στους νέους εμφανίζεται με τη μορφή της ανεργίας, τη μάστιγα της εποχής μας, ή των μισθών των 300 ευρώ, κάτι που απλώνει μπροστά τους την εικόνα του χάους. Ένα μέλλον μαύρο και ζοφερό. Ένα μέλλον ανύπαρκτο. 
Δεν έχουμε μέλλον, πάρτε το απόφαση! Εμείς δε θα βιώσουμε ποτέ τις μικρές, αυτονόητες χαρές της ζωής: δικό μας σπίτι, οικογένεια, παιδιά. Θα είναι θαύμα, αν καταφέρνουμε να συντηρούμε έστω τον εαυτό μας...

Στους δε ηλικιωμένους η απελπισία χτυπά με χαμηλές συντάξεις, που πολλές φορές δεν επαρκούν ούτε για τα βασικά. Συν των άλλων, αφήνονται ακάλυπτοι και από τα ταμεία τους σε φάρμακα και εξετάσεις - πράγμα συχνό, απαραίτητο και εύλογο σε μεγάλες ηλικίες. 
Έτσι αναγνωρίζεται και ανταμείβεται η εργασία χρόνων, με το να μη δικαιούνται καν τα δεδουλευμένα. Κι όλες εκείνες οι κρατήσεις που τους γίνονταν, όσο εκείνοι εργάζονταν, να καταλήγουν ένας Θεός ξέρει σε ποιες τσέπες...


Ο λαός ασφυκτιά, πνίγεται, ΠΕΘΑΙΝΕΙ! Καθημερινά ρίχνουν άλλη μια χούφτα χώμα στον τάφο μας.
Ακούγαμε για λιμούς σε άλλες εποχές, για κατοχές και πολέμους, αλλά αυτό που ζούμε σήμερα δεν έχει προηγούμενο. Μας εξοντώνουν αναίμακτα, μας γενοκτονούν - ή, πιο σωστά, εθνοκτονούν. Δε ζητούμε τη δυνατότητα να υπερκαταναλώνουμε, δε μιλούμε για καπιταλιστικές τάσεις και πολυτέλειες. Δε ζητούμε τίποτα παραπάνω από τα αυτονόητα. 
Για όνομα του Θεού, ΑΦΗΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ!


Αυτή είναι η Ελλάδα του 2012, η Ελλάδα του Μνημονίου. Αυτή είναι η Ελλάδα της Ευρώπης, του "πολιτισμένου κόσμου των λευκών". Αυτή είναι η Ελλάδα του "σοσιαλιστικού" ΠΑΣΟΚ και ολόκληρης της Μεταπολίτευσης. Αλλά κατά τ'άλλα έχουμε Δημοκρατία κι ελευθερία, ένα καθεστώς φιλολαϊκό, όπου μπορούμε να ζούμε με αξιοπρέπεια...