Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ, ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ

Γράφει ο Εμμανουήλ Ν. Κώνστας

Γ. Γραμματέας Εθνικού Μετώπου.

Η πατρίδα έχει χάσει την κυριαρχία της, η ελληνική κοινωνία έζησε το τέλος των ψευδαισθήσεων της ισχυρής Ελλάδας, οι Ευρωπαϊκοί μύθοι συντηρούνται από το κατεστημένο, οι εκλογές επιδιώκουν τη νομιμοποίηση του καταρρέοντος συστήματος και η πρόταση του ελληνικού εθνικισμού αναζητά την έκφραση και την προβολή της.

Οι δυνάμεις που κατά καιρούς εξέφρασαν την σύγχρονη εθνική σκέψη ακολούθησαν πορείες και τακτικές που μάλλον εξυπηρέτησαν παρά έπληξαν το σύστημα.

Η αξία του πολιτικού λόγου

Αρνήθηκαν να αναλύσουν την διεθνή πραγματικότητα καθώς και τις εγχώριες εξελίξεις μέσα από την οπτική της ιδεολογίας και δέχθηκαν τις κεντρικές παραδοχές του μεταπολιτευτικού κατεστημένου ως μονόδρομο. Έτσι την ώρα που έπρεπε να καταγγείλουν την Ευρωπαϊκή ενοποίηση που κατέστρεφε την ανεξαρτησία της χώρας και οικοδομούσε συνθήκη προτεκτοράτου, προτιμούσαν να οραματίζονται ασαφή μορφώματα, ελάχιστη σχέση έχοντα με την πραγματικότητα.

Δεν διαμόρφωναν επίκαιρο και ρεαλιστικό πολιτικό λόγο και περιορίζονταν σε συνθήματα και αφορισμούς ή ιδεολογικές προσεγγίσεις που απομάκρυναν τις ιδέες από τον πραγματικό τους στόχο που έπρεπε να είναι πολιτικός. Για παράδειγμα, δεν αρκεί να καταδικάζεις την διεθνή και εγχώρια τοκογλυφία, μέσα από κείμενα του παρελθόντος αλλά οφείλεις να αποδείξεις με ποιο τρόπο μπορεί να λειτουργήσει ένα σύστημα χρηματοδότησης λειτουργικό και δίκαιο.

Συνέπεια λόγων και έργων. Συμπεριφορές.

Υιοθέτησαν με μεγάλη ευκολία λύσεις, συμμετοχής σε τυχοδιωκτικά σχήματα μόνο και μόνο για πετύχουν γρήγορα αποτελέσματα. Φάνταζαν ομάδες κοινού συμφέροντος -που στη συνέχεια έγιναν συμφέροντα ολίγων- ενώ όφειλαν να είναι θεματοφύλακες του εθνικού συμφέροντος.

Στην συγχυσμένη κοινωνία της μεταπολιτεύσεως έχαναν συνέχεια τον σκοπό, αναζητώντας ρόλους που δεν έπρεπε ποτέ να διεκδικήσουν.

Έτσι προτιμούσαν να υπερασπίζονται την αστυνομική αυθαιρεσία αντί να διασώσουν την αρχιτεκτονική κληρονομιά.

Δεν αναρωτήθηκαν τι πρέπει να γίνει για το Εθνικό θέατρο που χάνεται αλλά σύχναζαν σε ελεεινά μπουζουκομάγαζα υπερασπιζόμενοι την εθνική κοινωνία, ανάμεσα σε Μολδαβές, Ουκρανές, Ταϋλανδέζες και διάφορους εγκληματίες που ανησυχούσαν για την πατρίδα και κατά καιρούς πολιτεύονταν.

Αντί να εξετάσουμε την πτώση του αθλητικού ιδεώδους προτιμήσαμε το αίσχος των αναβολικών.

Περιόρισαν τη σκέψη και τη δράση στον στενό ορίζοντα των περιχαρακωμένων ηγεσιών που δεν μπορούσαν να αμφισβητηθούν, αδιαφορώντας για την ποιότητα της παραγόμενης πολιτικής και την αξιοκρατία αρκεί να διατηρείται η «κάστα».

Ο σταλινισμός γνώρισε και γνωρίζει ημέρες δόξας και εκτός Κ.Κ.Ε.

Αντί να αναδείξουν τα χαρακτηριστικά μιας εναλλακτικής πολιτικής πρότασης ικανής να αντιταχθεί στο χρεοκοπημένο σύστημα, επέλεξαν να αξιοποιήσουν την αποφορά της κοινωνίας, ως οι σκληροί τιμωροί και θιασώτες της βίας.

Οι εκπτώσεις

Οι εκλογές που έρχονται θα είναι ένα ακόμα πολιτικό επεισόδιο στην μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας. 
Παρά την μεταβολή των συσχετισμών, το θλιβερό αδιέξοδο θα συνεχιστεί.

Οι εργάτες, οι υπάλληλοι, οι επαγγελματίες, οι άνεργοι, οι αγρότες θα εξακολουθήσουν την πορεία εξαθλίωσης χωρίς καμία ουσιαστική δυνατότητα αντίδρασης.

Η λαθρομετανάστευση σε συνδυασμό με την δική μας μετανάστευση, το δημογραφικό και την χρεοκοπία συνθέτουν ένα εκρηκτικό τοπίο που σύντομα θα δρομολογήσει μια μεγάλη και πιθανόν αιματηρή αναμέτρηση.

Η σπουδή ορισμένων γύρω από την εκπροσώπηση στο κατοχικό κοινοβούλιο -σχεδόν ως αυτοσκοπός- φανερώνει την κοντόφθαλμη θέαση των πραγμάτων. Όλα τα μέτωπα για την πατρίδα είναι ανοικτά, όλα απαιτούν συνεχή δράση και αντίσταση, όλα επιβάλλουν εγρήγορση και εμείς αναζητούμε λύσεις μέσα από σχήματα που έχουν αποδείξει την ανεπάρκειά τους.

Την ίδια ώρα που ο εκφυλισμένος κοινοβουλευτισμός της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας, γνωρίζει το τέλος του μέσα στις εγκληματικές επιλογές του, οι διεθνείς εξελίξεις αποκαλύπτουν τους δυνάστες των λαών και τα εθνικά κράτη προβάλλουν ως η μόνη ελπίδα, είναι δυνατόν οι εθνικιστές να επιλέγουν το ρόλο του χειροκροτητή και του κομπάρσου σε μηχανισμούς κενότητας, χυδαιότητας και μηδενικής αισθητικής;

Ο δρόμος της πατρίδας είναι ξεκάθαρος, οι ιδέες του έθνους και της κοινωνίας έχουν ανάγκη υπεράσπισης και όχι συγκάλυψης.

Η πρωτοβουλία πρέπει να διαδεχτεί την παθητική στάση.

Το Εθνικό Μέτωπο, στο χρόνο που διέγραψε αυτούς τους μήνες από την ανασυγκρότησή του ολοκλήρωσε την πολιτική του πρόταση και διαρκώς επιχειρεί την τεκμηρίωση, παρίσταται πολιτικά, διαμόρφωσε διαδικασίες εκπαίδευσης στελεχών, κινεί ενημερωτικές εκστρατείες, διαμόρφωσε μια δύναμη έτοιμη να ανταποκριθεί στο λεκανοπέδιο και 12 ενεργούς πυρήνες σε όλη την επικράτεια.

Μπορεί να ενισχυθεί, να υποστηριχτεί ή σε περίπτωση που η ηγεσία του ή ο λόγος του δεν είναι πειστικός, να αποτελέσει παράδειγμα για κινηματικές πρωτοβουλίες.


Πηγή:http://www.ethnikometopo.gr