Ο... ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ

Του καθρέφτη ό,τι μούτρα του δείξεις, 
τέτοια θα σου δείξει.

 Μια πραγματικότητα  με πολλαπλές εφαρμογές.

Γράφει ο... ΑΒΑΤΟΝ

Αγανάκτηση, κραυγές, ανεβοκατέβασμα κυβερνήσεων στους καφενέδες, στα μπουζουξίδικα, στα σαλόνια, στις συναυλίες, στους καναπέδες, στο ιντερνέτ,  παντού…

Όμως,  αναρωτιέται κανείς τι είναι αυτό που ζούμε;

Πως δημιουργήθηκε;

Τι αμαρτίες πληρώνουμε;

Η ευθύνη μας υπάρχει ή δεν υπάρχει;

Και ποια είναι;

Επικαλούμαι ένα παράδειγμα άξιο αναφοράς:

Νύχτα 25 Ιανουαρίου… Ίμια.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Αμερικάνους, μια Ελληνική σημαία που ως δια μαγείας την παίρνει ο αέρας, δύο νεκροί ιπτάμενοι αξιωματικοί και μια γκρίζα ζώνη από το πουθενά γεννιέται.

Σήμερα δεν μπορούμε να πατήσουμε το πόδι μας στις Ελληνικές βραχονησίδες κι ο ενδοτισμός μας στα εθνικά μας έχει καταστήσει ουραγούς στη διπλωματική μάχη. Κι αυτή, όταν τη δίνουμε…

Ο προδότης που ξεπούλησε υποκλίνεται, ευχαριστεί τους εργοδότες του κι όχι μόνο δεν οδηγείται στου Γουδή, όχι μόνο δεν αναζητείται για να λογοδοτήσει, αλλά εκλέγεται Πρωθυπουργός ξανά και ξανά και μάλιστα με ισχυρά ποσοστά.

Αυτός ο ίδιος, το δεξί χέρι των διεθνών τοκογλύφων που έστησε χρηματιστήρια, ΟΝΕ και ξεπουλήματα στους Ευρωπαίους Νέο-αποίκους.

Ίδια αντίληψη κι ίδια αντιμετώπιση για τους προηγούμενους και ίδια για τους επόμενους.

Αυτός ο λαός, υποφέρει και πανηγυρίζει, καταστρέφεται και ζητωκραυγάζει, λιμοκτονεί κι αποθεώνει.  Όπου του σφυρίξουν τρέχει, κρατάει την ανάσα του κοιτάζοντας δημοσκοπήσεις και προγνωστικά, γλύφει και ξαναγλύφει εκεί που πριν λίγο έφτυνε…

Μαζοχισμός…

Τα ίδια πρόσωπα που είδαμε να τρέχουν από πόρτα σε πόρτα γλύφοντας γραμματείς και φαρισαίους… Η κόρη να μπει στο δημόσιο, ο γιός να υπηρετήσει καντηλανάφτης στο Λυκαβηττό, το αυθαίρετο να περάσει στο απυρόβλητο, ο ξάδερφος να χωθεί στο Δήμο γιατί έχει πολλούς «δικούς μας» στο χωριό, η ξαδέλφη…

Πελατάκια… και χρυσές δουλειές οι έμποροι, οι «βολευτάδες»

Οι ίδιες φάτσες και στα συνδικάτα, με μοναδικά κριτήρια τα κομματικά και τις εντολές του περισσού, της κουμουνδούρου και των άλλων ερεθιστικών κέντρων, αφού εξασφαλίζουν σχετικώς και την πάρτη τους,  μπλοκάρουν τη δημόσια ζωή, καταστρέφουν επιχειρήσεις, ρημάζουν την αγορά, διαλύουν τους μικρομεσαίους κλείνουν σπίτια κι επισπεύδουν τα σχέδια των αφεντικών, που θέλουν την Ελλάδα ώριμο φρούτο να πέσει στα χέρια τους και να την τελειώσουν χωρίς κόπο.

Όπως ήδη συμβαίνει…

Οι ίδιοι και πάλι, ανέχονται την απώλεια της γειτονιάς τους από τα αλλοδαπά, την απώλεια των περιουσιών τους, την απώλεια των εισοδημάτων τους, τον ευτελισμό της αμοιβής τους ή και την ίδια την στέρηση του δικαιώματος εργασίας, εν τέλει, την απώλεια της ίδιας τους της ελευθερίας σε κάθε της μορφή.

Και  δυστυχώς είναι οι  ίδιοι που καταβροχθίζουν με απίστευτη λαιμαργία το κουτόχορτο, με το τηλεκοντρόλ στο χέρι…

Σε μια υπέρτατη για κείνους στιγμή, έτρεξαν στο Σύνταγμα και σε άλλες πλατείες να ψάλουν τη φτώχεια τους…

Και πάλι κοιμισμένοι και πάλι έτοιμοι να παραμυθιαστούν,  αδυνατώντας  να καταλάβουν ότι ακούν τη φωνή του υποβολέα που τους καθοδηγεί σε ελεγχόμενες αντιδράσεις - αντιβιοτικά του συστήματος.

Νόμισαν πως  επαναστατούν ως άλλοι «πολέμαρχοι», με τα κατσαρολικά παραμάσχαλα. Και με μια θλιβερή προσδοκία…

Να σώσουν  κανένα 20άρικο από το μισθό…

Μετά, βούρ για τον καναπέ και την αντίσταση στο… στρωματέξ.

Λίγο αργότερα, με τον απογευματινό τους καφέ, στήνονται στα πληκτρολόγια και πασχίσουν απ το διαδίκτυο να αποδείξουν ότι, ποτέ δεν πέθανε ο Παπαφλέσσας μέσα τους.

Είναι βέβαιο όμως, ότι κάτι άλλο έχει πεθάνει μέσα τους. Κι έξω τους, σκοτώνουν τα παιδιά τους και διαμαρτύρονται ότι αυτό το κάνουν άλλοι. Το…σύστημα.

Σήμερα θέλουν να νιώθουν αναμάρτητοι και πονεμένοι για το κακό που μας βρήκε. Γιατί πιστεύουν ότι η γιατριά, είναι… κάνα φράγκο παραπάνω.

Η κρίση γι κείνους  είναι το ξήλωμα της τσέπης…

Αυτό πιστεύουν δυστυχώς.

Κι αγωνιούν.

Αγωνιούν ν’  αλλάξουν τα πράγματα. Όχι προς τα μπρος ή προς το καλύτερο, αλλά να επιστρέψουν στις άλλοτε χρυσές εποχές. Εκείνες του καλού πελάτη – ψηφοφόρου.

Γιατί μέχρι εκεί φτάνει το συνειδησιακό εύρος…

Όλα αυτά, τα ξέρουν κι οι άλλοι.

Αυτοί που έχουν το μαχαίρι και κόβουν το πεπόνι.

Διαχειρίζονται τη μάζα με τα…θηλυκά της χαρακτηριστικά με μαεστρία. 

Τη μάζα που γοητεύεται από απίστευτες παραμέτρους. Που κάποτε γοητευόταν και ψήφιζε φρύδια, γαλόνια κι άλλοτε πάλι γυαλιστερά παράσημα αρχόντων. Ακόμα και πορτιέρηδες ξενοδοχείων έκαναν καριέρα στο γήπεδο αυτών των κριτηρίων…

Αυτοί οι άλλοι λοιπόν, ασκούν εξουσία εγκαθιδρύοντας  επικυρίαρχους ληστοσυμμορίτες, επενδύουν στον τρόμο, στην πείνα, στην απειλή και προχωρούν.

Προχωρούν αδυσώπητα με βήμα γοργό την καταστροφή.

Κανείς δεν στέκει απέναντί τους.

Κανείς δεν ορθώνει ανάστημα.

Μπερδεμένα ανθρωπάκια. Άβουλα, με απώλεια ιστορικής μνήμης, με κοιμισμένες συνειδήσεις και… σάλια…

Σε λίγο ξημερώνει 6 Μαΐου, θα τρέξουν να ρίξουν τα ψηφαλάκια τους στις τσέπες των αφεντικών, πιάνοντας θέση πρωί - πρωί στην ουρά.  

Μετά θ’ ανοίξουν  τις τηλεοράσεις, για ν’ ακούσουν όλες τις αρσενικές χήνες που θα εξηγούν τα ανεξήγητα, με κορώνες και φανφάρες ολκής. Τέλος, θα παιανίσουν τον ύμνο των τραπεζών και θ’ ανάψουν κεριά στ’ αφεντικά των Βρυξελών.

Νύσταξαν πια κι ένας γλυκός ανάλαφρος ύπνος θα τους ταξιδέψει στην…Δευτέρα.

Όταν όλες οι τράπεζες θα μοιράσουν χρήμα με…ουρά. Σπαρταριστό.

Οι εργοδότες, θα ξεχυθούν αλλόφρονες στους δρόμους και θα ζητούν εργαζομένους μανιωδώς, η οικοδομή θ’ ανοίξει πάραυτα, οι αντικειμενικές θα μειωθούν, οι συντάξεις θ’ απογειωθούν, κράτος πρόνοιας για όλους θα υπάρχει, η Ελλάδα θα γίνει και πάλι Ελληνική, τα σύνορα θα γίνουν απροσπέλαστα και τίποτα λαθραίο δεν θα κυκλοφορεί ανάμεσά μας (πλην συνειδήσεων) τα εφ' άπαξ θα απογειωθούν στον κολοφώνα της δόξης, ο Τειρεσίας αυτομάτως θα διαγράψει από τις λίστες του όλους τους κακόμοιρους, το αφορολόγητο θα πάει στις 100.000 ευρώ, οι άστεγοι θα μεταφερθούν σε λουξ παραθαλάσσιες μεζονέτες, ψωμί για όλους θα υπάρχει άφθονο (τις γωνίες θα τις κρατούν οι πεθερές), ο Γλέτσος θα επονομαστεί ΤΑΛΩΣ της Στερεάς Ελλάδος κι η σφαλιάρα θα πηγαίνει σύννεφο στους παρανομούντες, η Μέρκελ θα εξοριστεί στη γη του πυρός, οι γεωτρήσεις στο Αιγαίο πέρα απ’ το γεγονός ότι θα είναι ντόπιας παραγωγής και εκμετάλλευσης (κάτι σαν ντόπια αρνάκια του γάλακτος), θα μπορεί η κάθε Ελληνική οικογένεια να γίνεται ανάδοχη με ελάχιστο κόστος κι έτσι, σε κάθε σπίτι θα μπει μια κάνουλα που θα τρέχει Αγνό, Ελληνικό Petroleum, τα βενζινάδικα με κάθε γέμισμα του ρεζερβουάρ θα δίνουν δώρο κι ένα κοτόπουλο, και χρήμα με… ουρά.

Ωχ, μαζί τους, αποκοιμήθηκα κι εγώ όρθιος...  

Ρε τι έπαθα ο άνθρωπος λίγο πριν την Εθνοσωτήρια Εκλογική Αναμέτρηση…

Πατριώτες, συμπαθάτε με.

Δε γράφω τίποτα για “μας”.

Από βδομάδα, θα “μας” στολίσω…

Για την ώρα, Καλό Βόλι...!