Η Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Μνήμη και συμπεράσματα

Η πτώση της Βασιλεύουσας είναι στη συλλογική μνήμη του Ελληνισμού ημέρα καταστροφής. Αφετηρία για την περίοδο σκότους, που αποτινάχτηκε με πολύ αίμα χάρη στην εθνεγερσία του 1821.

Η σημερινή οδυνηρή περίοδος για το έθνος όπου οι Δυτικοί μας "σύμμαχοι" έχουν καταλύσει την κυριαρχία μας και ελέγχουν την οικονομική ζωή και τα δημόσια έσοδα προκειμένου να "εξοφληθούν" για τα δανεικά, μοιάζει πολύ με την περίοδο, όπου οι Λατίνοι διέλυσαν την Κωνσταντινούπολη κατά την τέταρτη σταυροφορία.

Η σημερινή  ηγεσία θυμίζει τον Αλέξιο Γ΄, αυτοκράτορα που έδωσε γη και ύδωρ, καταστρέφοντας τις τελευταίες ελπίδες της αυτοκρατορίας.

Αυτή η περίοδος, έφερε το τέλος σταδιακά. Στα αίτια της πτώσης δεν πρέπει να ξεχνάμε τον ρόλο των γραφειοκρατών που αποδυνάμωσαν τις ένοπλες δυνάμεις, τον ρόλο των εθελόδουλων πολιτικών, τον ρόλο όσων είχαν ήδη δεχτεί τον οθωμανικό ζυγό πριν ακόμα έρθει.

Η σημερινή Ελλάδα μεταξύ ανατολής και δύσης. Από τη μία η μανία των διευθυντηρίων της Ευρώπης που εξοντώνουν το λαό μας και από την άλλη το δόγμα του νεοοθωμανισμού που προβάλλει έτοιμο να υπαγάγει την πατρίδα μας σε νέο ζυγό.

Ας αξιολογήσουμε τα δεδομένα και ας αναλογιστούμε τις ιστορικές μας ευθύνες.

Η Ελλάδα μπορεί, οι Έλληνες μπορούν αρκεί η συνείδησή τους να γίνει κυρίαρχη και  να καθοδηγήσει τις αποφάσεις τους.