Η περίπτωση Ρεπούση

Η επιλογή της ΔΗΜΑΡ να έχει ως υποψήφια και στη συνέχεια Βουλευτή τη Ρεπούση, παρά τις γνωστές θέσεις του συγκεκριμένου πολιτικού σχηματισμού στην αρχή ξένισε. Τώρα, που η Βουλευτής συνεχίζει με συνέπεια την εθνομηδενιστική στάση της, με τις πρόσφατες δηλώσεις της σχετικά με τη γενοκτονία των Ποντίων, τίθεται το ερώτημα είναι όλα αυτά τυχαία;

Ποιός επέλεξε τη συγκεκριμένη κυρία για την εκπόνηση του σχολικού συγγράμματος; Πως επέλεξαν να την προβάλλουν στη συνέχεια; Γιατί μετά τα όσα κατά καιρούς δήθεν “αιρετικά” αλλά πάντως μονίμως εχθρικά προς την Ελλάδα και τον Ελληνισμό, κανείς δεν σκέφτηκε την πορεία της;

Ποιά ήταν τα κριτήρια όλων αυτών των επιλογών και ποιός τελικά τις υπαγόρευσε;

Δεν είναι ανάγκη να εξετάσουμε την πιθανότητα συνομωσίας. Η καλπάζουσα προπαγάνδα του πολυπολιτισμού δεν εκδηλώνεται ως συνομωσία, είναι επίσημη στάση και αποτελείται από ένα μεγάλο σύνολο, που είτε ανοικτά τοποθετείται όπως η κ. Ρεπούση, είτε με πολύ υπόγειους τρόπους και αποφάσεις όπως στελέχη της τριμερούς κυβέρνησης...

Ίσως μάλιστα, το δεύτερο είδος να είναι πιο επικίνδυνο. Γιατί καθώς επικεντρώνουμε το ενδιαφέρον μας στις απίστευτες προκλήσεις, αποφασίζουν για ζωτικά θέματα και δεν προλαβαίνουμε να αντιδράσουμε.

Αυτό το σύστημα που συγκεντρώνει πολιτικούς, τεχνοκράτες, υπηρεσιακούς παράγοντες, δημοσιογράφους, ψευτοδιανοούμενους, έχει ως προορισμό την πλήρη εξόντωση του Ελληνισμού.