Κηρύγματα μίσους υπάρχουν, συσσίτια μίσους όχι!

του Δημήτρη Γκίκα 

Η προαναγγελθείσα διανομή φαγητού σε Έλληνες αναξιοπαθούντες από τη Χρυσή Αυγή στο κέντρο της Αθήνας αποτέλεσε σημείο αναφοράς κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα. Όχι τόσο η ίδια η διανομή, όσο η δήλωση του Δημάρχου Αθήνας κ. Καμίνη ότι θα παρεμποδίσει με κάθε τρόπο τη διανομή, την οποία μάλιστα αποκάλεσε «συσσίτιο μίσους».

Η μέχρι στιγμής στάση του κ. Καμίνη απέναντι σε φλέγοντα θέματα του Δήμου είναι, το λιγότερο, περίεργη. Επέτρεψε δημόσια προσευχή των Μουσουλμάνων ενώπιον των Προπυλαίων, τίθεται υπέρ της ανέγερσης όχι ενός, αλλά πολλών τζαμιών στην Αθήνα, εμφανίζεται να μην αντιλαμβάνεται τα καθημερινά προβλήματα του Δήμου του και, εν ολίγοις, ελάχιστα ουσιώδη έως και τίποτε, έχει πράξει για να βελτιώσει τη ζωή των πολιτών της Αθήνας.

Δεν είμαι απ’ αυτούς που επικροτούν τις γενικότερες ενέργειες της Χρυσής Αυγής. Πολιτική της κλωτσοπατινάδας δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή σε καμία περίπτωση σε μια σύγχρονη κοινωνία, όσο κι αν τη «δέρνει» μια αβάσταγη οικονομική κρίση. Τίθεται, όμως ένα σημαντικό ζήτημα ως προς τη στάση τόσο του κ. Καμίνη, όσο και των υπολοίπων πολιτικών δυνάμεων που «διαρρηγνύουν» υποκριτικά τα ιμάτιά τους, κάθε φορά που ξεσπά ένα παρόμοιο περιστατικό που υποκινείται από αυτή την πολιτική ομάδα, η οποία πλέον διαθέτει κοινοβουλευτική δύναμη και λόγο.

Δίχως να εξετάσω την αφορμή και μη παίρνοντας στα σοβαρά τις ανοησίες περί «συσσιτίων μίσους», στέκομαι στα εξής: πότε ήταν η τελευταία φορά που ο Δήμος οργάνωσε συσσίτια για τους αναξιοπαθούντες πολίτες του (τονίζω το «πολίτες», καθώς και οι πλέον αδαείς γνωρίζουν ότι η πλειοψηφία των μεταναστών διαμένει παράνομα στη χώρα και στον Δήμο και ο κ. Καμίνης εκλέγεται ως Δήμαρχος που εκπροσωπεί Έλληνες πολίτες κι όχι ως… φιλανθρωπικό ίδρυμα που ενδιαφέρεται για τους μετανάστες); Πότε ήταν η τελευταία φορά που ο κ. Καμίνης προσωπικά επέτρεψε, ας πούμε, πολιτιστικές εκδηλώσεις στην ευρύτερη περιφέρεια του Δήμου του από Έλληνες (τυχαίνει να γνωρίζω αίτημα πολιτιστικού συλλόγου για θεατρική παράσταση σε Πολιτιστικό κέντρο του Δήμου, το οποίο απορρίφθηκε για γελοίους λόγους); Για ποιο λόγο η ευρύτερη πολιτική ηγεσία δεν ασχολήθηκε μέχρι σήμερα να οργανώσει σε επίπεδο πανελλαδικό δίκτυα διανομής τροφίμων στους αναξιοπαθούντες συμπολίτες μας, οι οποίοι όλο και πληθαίνουν λόγω της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης; Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος από τους λοιπούς κομματικούς φορείς (δεξιούς κι αριστερούς) προσφέρθηκε να οργανώσει δίκτυα διανομής τροφίμων, ρουχισμών κ.τ.ό. σε συμπολίτες μας που πάσχουν;

Ανάμεσα στις απίστευτες ανοησίες των περισσοτέρων πολιτικών φορέων, τις παλινωδίες, την αδιαφορία, την υποκριτική συμπεριφορά των κυβερνώντων, από τις μεγαλύτερες είναι κι αυτή: όσο περισσότερο απαξιώνεται από τους πολιτικούς ταγούς η πολιτική ιδιότητα (σε αντιδιαστολή με εκείνη του μετανάστη και μάλιστα του παρανόμου), όσο περισσότερο υποβαθμίζεται η εθνική περηφάνια του λαού μας, όσο περισσότερο προκρίνεται μια γελοία, παγκοσμιοποιημένου τύπου, πολιτική του «μπάτε σκύλοι αλέστε», όσο περισσότερο διυλίζεται ο κώνωψ και επικρατεί στρουθοκαμηλισμός (διότι κανείς δεν πιστεύει, όσο κι αν προσπαθούν οι… Καμίνηδες της πολιτικής, πως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας είναι η… έλλειψη τζαμιών και τα συσσίτια της Χ.Α.), τόσο περισσότερο θα βρίσκουν πολίτες ευήκοους σε κηρύγματα πραγματικού μίσους (διότι αυτό είναι το πρόβλημα, ολίγιστε κ. Καμίνη! Κηρύγματα μίσους υφίστανται, συσσίτια μίσους όχι!). Εκτός αν δε μιλάμε για ηλίθιους, αλλά για ανθρώπους που επιθυμούν να καταλάβει την εξουσία η Χ.Α., μπας και γλιτώσουν αυτοί από την… ευθύνη!