Κ. Καρδαράς: Κύπρος, 40 χρόνιας προδοσίας

40 χρόνια μετά την Κυπριακή τραγωδία του 1974, οι πολιτικοί κληρονόμοι, απόγονοι, συνεχιστές και «νομιμοποιητές» του προδοτικού και καταστροφικού για την Ελλάδα, μεταπολιτευτικού κατεστημένου, εξακολουθούν να κρατούν τα ηνία της εξουσίας.

Έχοντας ανταλλάξει την επιστροφή τους στην εξουσία με την συμμετοχή στη συνωμοσία της βίαιης διχοτόμησης της Κύπρου, άφησαν το νησί στο έλεος της συντριπτικής τουρκικής υπεροχής σε αριθμούς και οπλισμό, χωρίς ένα δείγμα βοήθειας κατά το διάστημα της εκεχειρίας (22 Ιουλίου έως 14 Αυγούστου 1974) ενώ στο ίδιο διάστημα οι Τούρκοι αποβίβαζαν τεράστιες δυνάμεις αποκτώντας απόλυτη υπεροπλία σε άνδρες και οπλισμό.

Το αποτέλεσμα ήταν ενώ στις επιχειρήσεις 20-22 Ιουλίου (Αττίλας 1) είχε καταληφθεί μόνο το 4% της Κύπρου, με τον Αττίλα 2 τον Αύγουστο του 1974, έχοντας συντριπτική υπεροχή κατέλαβαν ολόκληρη την βόρεια Κύπρο, διχοτομώντας την De facto, σκλαβώνοντας ένα κομμάτι ελληνικής γης και αφοπλίζοντας ένα τρομερών δυνατοτήτων γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό παράγοντα που θα αναβάθμιζε σε πρωτεύοντα, τον ρόλο της Ελλάδος στην σταθερά ασταθή και ευαίσθητη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Εγγύς Ανατολής.

Ενώ οι μαχητές της ΕΛΔΥΚ και της Κυπριακής Εθνοφρουράς έδιναν τον ηρωικό αλλά άνισο αγώνα και έγραφαν απαράμιλλες σελίδες δόξας στην σύγχρονη ελληνική ιστορία, σε ένα πόλεμο που πανθομολογούμενα δεν θα είχε χαθεί σε συνθήκες καλύτερου συσχετισμού δυνάμεων, θα μείνει μόνιμα μελανό στίγμα προδοσίας στην ελληνική ιστορία η φράση του τότε πρωθυπουργού, «Εθνάρχη» Κωνσταντίνου Καραμανλή στις 14 Αυγούστου 1974, όταν αρνήθηκε κάθε βοήθεια και συμπαράσταση στην σπαρασσόμενη Κύπρο ανακοινώνοντας σε διάγγελμά του: «Η Κύπρος κείται μακράν», τερατώδες ψέμα αφού η Κύπρος ήταν απόλυτα μέσα στις τότε επιχειρησιακές δυνατότητες του ελληνικού ναυτικού και αεροπορίας με σημαντική μάλιστα υπεροχή έναντι των αντιστοίχων τουρκικών.

Με απόλυτη συνέπεια στην προδοτική του παράδοση το μεταπολιτευτικό κατεστημένο, έδωσε πρόσφατα το μειοδοτικό του «παρών» με την γνωστή υπόθεση του εγγράφου που επιδόθηκε από την Τουρκία στην ΕΕ προεδρευούσης της Ελλάδος και χαρακτήριζε την Κυπριακή Δημοκρατία «νεκρή», το οποίο έγινε αναντίρρητα αποδεκτό και έμεινε αναπάντητο από Ελληνικής πλευράς. Η σχετική μάλιστα ερώτηση της Κύπριας Ευρωβουλευτού Θεοχάρους στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προς τον προεδρεύοντα κ. Σαμαρά για να τοποθετηθεί έναντι των απαράδεκτων χειρισμών Βενιζέλου, έμεινε θλιβερά αναπάντητη.
Η στάση Σαμαρά, η προκλητική ανακοίνωση του ΥΠΕΞ και του Βενιζέλου που ακολούθησε και το «άδειασμα» της Ευρωβουλευτού από τον Πρόεδρο της Κύπρου και Αρχηγό του κόμματός της κ. Αναστασιάδη, ένα πράγμα σημαίνουν: ότι σε αγαστή συνεργασία το κατεστημένο Ελλάδος και Κύπρου συνεχίζει το ξεπούλημα δρομολογώντας εξελίξεις που θα στερήσουν από τον Ελληνισμό μία σημαντική προοπτική της εθνική του ολοκληρώσεως.

Το κατεστημένο «τιμά» την επέτειο της Τουρκικής εισβολής με συνεπή συνέχιση της μειοδοτικής του πολιτικής.
Η Ελλάδα και η Κύπρος, όμηροι των διεθνών τοκογλύφων, υπό τον πολιτικό έλεγχο των απόλυτα υπάκουων τοποτηρητών τους, με εσκεμμένη απροθυμία χαράξεως εθνικής στρατηγικής, ορίζουν στην παρούσα χρονική συγκυρία μια σημαντική καμπή της ιστορίας, ένα πιθανό σημείο «μη επιστροφής» αν δεν υπάρξει αντίδραση και ανατροπή των εξελίξεων.

Χιλιάδες χρόνια ιστορίας, κοινών αγώνων και θυσιών, οι πρόσφατοι ήρωες, προδομένοι νεκροί, λησμονημένοι αγνοούμενοι και περιφρονημένοι πολεμιστές του 1974, σφραγίζουν ανεξίτηλα την κοινή μοίρα Ελλάδος και Κύπρου που είναι η Ένωση και εθνική ολοκλήρωση, αυτό δηλαδή που τρέμουν οι διεθνείς εξουσιαστές και υπονομεύουν οι εγχώριοι πράκτορές τους γιατί θα μετατρέψει την Ελλάδα σε κυρίαρχο παράγοντα στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου και στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα.

Είναι όμως το γεγονός αυτό που υπαγορεύει ένα αναπόδραστο χρέος όλων μας, ένα χρέος που πρέπει να αποτελέσει κίνητρο των πολιτικών μας επιλογών για την ανατροπή και τιμωρία όσων απεργάζονται την συρρίκνωση και εξαφάνιση του Ελληνικού έθνους.

Νησί πικρό, νησί γλυκό, νησί τυραγνισμένο
κάνω τον πόνο σου να πω και προσκυνώ και μένω.
Εσύ της θάλασσας ρυθμός, ολάνθιστο κλωνάρι,
πώς σου μαδήσαν τ΄ άνθια σου διπλοί, τριπλοί βαρβάροι.
Τι θλιβερά που σεργιανάν τριγύρω σου τα ψάρια
κι αντίχριστοι να παίζουνε την τύχη σου στα ζάρια.
Κουράγιο, μικροκόρη μας, που μας εγίνης μάνα
Ύμνος και Θρήνος της ζωής κι ανάστασης καμπάνα.

Γιάννης Ρίτσος



Κώστας Καρδαράς
Ιατρός
Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου
του Εθνικού Μετώπου