ΠΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ;

“Προορισμός του Έλληνος εις τον κόσμον αυτόν

ήτο και είναι εις κάθε εποχήν, ΣΗΜΕΡΑ και ΑΥΡΙΟΝ:

Ο Εξανθρωπισμός της Οικουμένης”

Περικλής Γιαννόπουλος

Η εισβολή χιλιάδων δυστυχισμένων αλλά και πολλών επιστρατευμένων και κατευθυνόμενων(1) λαθρομεταναστών στην Ελλάδα και άλλες Ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Χρόνια τώρα η χώρα μας με την συνένοχη ανοχή όλων των κυβερνήσεων, βιώνει την εισροή τεράστιων αριθμών τους σε βαθμό και με ρυθμούς που είναι αδύνατον να εξυπηρετηθούν πολύ δε περισσότερο να ενταχθούν κοινωνικά, με ολέθριες συνέπειες οικονομικές, κοινωνικές και εθνικές, ορατές και γνωστές λίγο-πολύ σε όλους οι οποίες έχουν αρκετά περιγραφεί.

Το πολιτικό κατεστημένο «αριστερό» και «δεξιό», αντίθετα με τον άγριο σκυλοκαβγά του για το «μνημόνιο», έδειχνε ανέκαθεν μια θαυμαστή σύμπνοια στην αποδοχή της λαθρομετανάστευσης, περιορίζοντας τις διαφωνίες στις διαχειριστικές λεπτομέρειες, καλλιεργώντας την ψευδαίσθηση του τετελεσμένου και αναπόφευκτου.

Με ηθικοποιητική προμετωπίδα τώρα πια, τους πρόσφυγες των χωρών που δέχονται την άγρια επίθεση της ισλαμικής λαίλαπας (άλλου νεοταξικού «εργαλείου»), για τους οποίους βέβαια κανένα δάκρυ δεν είχαν να χύσουν οι νεοταξίτες «ανθρωπιστές» και κανένα χέρι δεν τους περίσσευε για να αντιμετωπιστεί η ρατσιστική θρησκευτική τους γενοκτονία, η εισβολή των λαθραίων ορδών συνεχίζεται με καταστροφικούς ρυθμούς και νομιμοποιητική πλέον διάσταση και αποδοχή.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως «σε υψηλό επίπεδο», κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ικανοποίηση των ανθρωπίνων (βασικών και μη) αναγκών των λαθρομεταναστών, αφού χωρίς ενδοιασμό οι χώρες τους αφήνονται (ωθούμενες πολλές φορές), έρμαιες της κοινωνικής και οικονομικής αθλιότητος αυτής ακριβώς που δημιουργεί τις στρατιές των εξαθλιωμένων, ενώ αντίθετα πρόθυμα αναλαμβάνονται «πρωτοβουλίες» για όσους πατήσουν το πόδι τους σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Πρόκειται λοιπόν για μια αδρά επιδοτούμενη, κατευθυνόμενη εισβολή, της οποίας οι εγκέφαλοι πρέπει να αναζητηθούν στην κλίκα των εξουσιαστών του πλανήτη για λόγους που θα γίνουν αμέσως προφανείς.

Θύματά της είναι και οι στρατιές των δυστυχών (2) που αποτελούν την πρώτη ύλη, το «κρέας για τα κανόνια» αυτής της εισβολής αλλά και τα έθνη της Ευρώπης με πρώτο στον κατάλογο το δικό μας που πληρώνουν αυτή την εισβολή με όχι μόνο οικονομικό αλλά πολύ βαρύτερο τίμημα.

Η εύκολη εξήγηση που δίνεται για την αιτία της χειραγωγούμενης εισβολής, η οικονομική, η εισαγωγή δηλαδή στις βιομηχανικές χώρες φτηνού εργατικού δυναμικού, παρά το ότι χρησιμοποιείται ως παράπλευρη ωφέλεια, δεν μπορεί να σταθεί αν σκεφτούμε πόσο εύκολα αυτές οι χώρες (εκτελώντας τους νεοταξικούς σχεδιασμούς) μετέφεραν τις βιομηχανίες τους σε επιλεγμένες χώρες του τρίτου κόσμου, δημιουργώντας στρατιές ανέργων στη δική τους, με πρώτο και καλύτερο παράδειγμα τις ΗΠΑ κατά την κρίση του 2008.

Στην πραγματικότητα, το τεράστιο τσουνάμι των λαθρομεταναστών χρησιμοποιείται για την ισοπέδωση όχι μόνο των κοινωνικών κεκτημένων και ιδιαιτεροτήτων των Ευρωπαϊκών εθνών αλλά και για την ισοπέδωση των ίδιων των γλωσσικών, θρησκευτικών, πολιτιστικών και εθνικών διαφοροποιήσεων, δημιουργώντας ένα ομογενοποιημένο υπόστρωμα στο οποίο θα εφαρμοστούν οι καταστροφικές και απάνθρωπες νεοφιλελεύθερες φαντασιώσεις.

Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία μεταξύ άλλων για την Ελλάδα, μία χώρα σε υψηλό ποσοστό συμπαγή και ενιαία, εθνικά, θρησκευτικά, γλωσσικά και πολιτιστικά, καρφί στα μάτια των μπράβων του νεοφιλελεύθερου εξουσιασμού.

Σαν εύκολο προπαγανδιστικό μέσον που εκμεταλλεύεται τα φιλάνθρωπα αισθήματα των Ελλήνων, χρησιμοποιείται κατά κόρον από τα πουλημένα ΜΜΕ και τα συστημικά παπαγαλάκια, η αναμφίβολη ανθρώπινη δυστυχία των λαθρομεταναστών έτσι ώστε από την εύλογη συμπόνια όλων μας για τις ατομικές δυστυχίες, να εξαχθεί λάθρα και βιαίως, η σιωπηρή συναίνεση και αποδοχή για το συλλογικό έγκλημα που διενεργείται. Έχουν μάλιστα το θράσος να εγκαλούν για έλλειμμα ανθρωπισμού  όποιον αρνείται να αποδεχτεί αυτή την εισβολή που φέρνει μόνο συμφορές.

Εκείνοι που χωρίς δισταγμό σέρνουν ολόκληρους λαούς στον όλεθρο και την καταστροφή για την ικανοποίηση των οικονομικών τους συμφερόντων και των ιδεολογικών τους ονειρώξεων, βάζουν και τον ανθρωπισμό στην υπηρεσία των σχεδίων τους. Πρέπει όμως κάποτε να γίνει κατανοητό πως άλλο είναι τα αναμφίβολα δικαιώματα του ανθρώπου σε επίπεδο ατόμου στην ικανοποίηση των βασικών του αναγκών και την ευτυχία του και η αυτονόητη συμπαράσταση σε αυτά και τελείως διαφορετικό είναι το δικαίωμα του κάθε λαού στο συλλογικό πλέον επίπεδο, να αναπτυχθεί αυτοδύναμα χωρίς βίαιες και τεχνητές παρεμβάσεις όχι μόνο στο περιβάλλον του αλλά και στην ίδια του την φύση.

Επειδή όμως η έννοια του ανθρωπισμού στη χώρα αυτή γεννήθηκε και από τους Έλληνες διαμορφώθηκε, θέτουμε μερικά ερωτήματα στους νεοπαγείς οπαδούς του:

• Είναι ανθρωπισμός, η ανενδοίαστη χρησιμοποίηση δυστυχισμένων ανθρωπίνων υπάρξεων για την υπηρέτηση πολιτικών και οικονομικών επιδιώξεων και σκοπιμοτήτων;
• Είναι ανθρωπισμός, η στοχευμένη νόθευση του πολιτιστικού και βιολογικού υποστρώματος ενός λαού σε τόση έκταση και με τόσο βίαιο τρόπο ώστε να προσεγγίζει το σημείο μη επιστροφής;
• Είναι ανθρωπισμός, η βίαιη ισοπέδωση του εθνικού και πολιτιστικού χάρτη της ανθρωπότητας, η προσπάθεια εξαλείψεως των αναζωογονητικών και αναγεννητικών εθνικών και πολιτιστικών διαφοροποιήσεων, χάριν ενός νεφελώδους οικονομικού προγράμματος που μέχρι τώρα μόνο δεινά και δυστυχία έχει σωρεύσει η εφαρμογή του;
• Είναι ανθρωπισμός, η βίαιη υποβάθμιση του ήδη καταβαραθρωμένου οικονομικού υποστρώματος και βιοτικού επιπέδου ενός λαού που διέρχεται την μεγαλύτερη οικονομική κρίση της πρόσφατης ιστορίας του;

Ο άνθρωπος δεν είναι νησί. Εκτός από άτομο και αυτόνομη προσωπικότητα, ανήκει και σε ένα ευρύτερο σύνολο. Εντάσσεται δυναμικά στο έθνος του και μέσω αυτού στην υπόλοιπη ανθρωπότητα, σε διαρκή οργανική διασύνδεση με τους ομοεθνείς και συνανθρώπους του μέσω του κοινού βιολογικού, ψυχοπνευματικού και πολιτιστικού υποστρώματος.

Ένας άνθρωπος αποκομμένος από τις ρίζες του χάνει μεγάλο και ουσιαστικό μέρος της ανθρωπίνης του υποστάσεως. Άρα, για ποιό ανθρωπισμό, ερήμην ανθρώπων, μας μιλάνε;

Ας μην γελιόμαστε όμως. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις. Η λύση, όχι μόνο στο παγκόσμιο άγος της κατευθυνόμενης λαθρομετανάστευσης αλλά και στα υπόλοιπα προβλήματα που ταλανίζουν την χώρα μας και την ανθρωπότητα δεν πρόκειται να δοθεί από τον νεοφιλελευθερισμό που άλλωστε ευαγγελίζεται το τέλος της ιστορίας(3). Ούτε βέβαια πρέπει να περιμένουμε κάποιες βελτιώσεις κάπως έστω ουσιαστικές όσο στα ηνία της εξουσίας εδώ και αλλού βρίσκονται οι ροζ ή γαλάζιοι υπηρέτες αυτού ή των παραφυάδων του.

Ένας πόλεμος διεξάγεται απ’ άκρου εις άκρον σε όλη την υφήλιο.

Από την μία πλευρά βρίσκονται οι δυνάμεις εκείνες που σκοπό έχουν την βίαιη εξάλειψη των εθνικών ιδιαιτεροτήτων και  διαφοροποιήσεων για την δημιουργία ενός χωρίς προηγούμενο ουτοπικού και καταστροφικού μαζοποιημένου υποστρώματος εφαρμογής των οικονομικών τους απάνθρωπων επιδιώξεων. Είναι οι δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού των εξουσιαστών, που σίγουρα έχουν αυτή την στιγμή το πάνω χέρι.

Από την άλλη, συντάσσονται ασύνδετες και ετερόκλητες ακόμα, οι δυνάμεις εκείνες που υπερασπίζονται τους εθνικούς πολιτισμούς και τις εθνικές διαφοροποιήσεις, την αξία και την πολυτιμότητα της εθνικής ιδιαιτερότητος για την αρμονική εξέλιξη της ανθρωπότητος. Νέες συμμαχίες γεννιούνται, ιδεολογίες συγκεράζονται, οι χωρίς περιεχόμενο, παλιές, παρωχημένες, και διχαστικές εμπλοκές σε «δεξιά» και «αριστερά» απορρίπτονται από φωτισμένους ανθρώπους και των δύο παρατάξεων παγκοσμίως, οι οποίοι αν και παλιοί «εχθροί» αναγνωρίζουν πλέον τον Εχθρό και παρατάσσονται εναντίον του, δίπλα-δίπλα σε ένα κοινό Μέτωπο με σημαία την Πατρίδα, το Έθνος και τον Πολιτισμό. Ένα Μέτωπο οικοδομείται εδώ και παγκοσμίως που θα είναι το ανάχωμα των λαών στην λαίλαπα της ισοπέδωσης και της απανθρωποποίησης.

Το μέλλον της ανθρωπότητος δεν βρίσκεται σε μια ισοπεδωμένη κοινωνία εκφυλισμένων και διεφθαρμένων «εχόντων» και εξαθλιωμένων και αποχαυνωμένων «μη εχόντων» αλλά σε μία δυναμική συνύπαρξη και συμπόρευση όλων των εθνών, με τα νέα εκρηκτικά δεδομένα της παγκόσμιας επικοινωνίας να αποτελούν τη Λυδία Λίθο της δημιουργίας και αναπτύξεως του νέου πολιτισμού.

Ο αγώνας δεν είναι εύκολος ούτε βραχύς. Είναι στο χέρι μας να αποφασίσουμε  με τίνος το μέρος θα ταχθούμε. Ας σκεφτούμε όμως καλά. Γιατί η διακύβευση δεν είναι πια για τους μισθούς και τις συντάξεις μας μόνον. Είναι για το μέλλον και την ίδια την υπόσταση και ύπαρξη της πατρίδος μας, των παιδιών μας και όλων των απογόνων μας.

Γιατί δεν πιστεύουμε στο τέλος της Ιστορίας που επιδιώκει ο νεοφιλελευθερισμός. Αντίθετα, οραματιζόμαστε το ξεκίνημα ενός νέου ιστορικού κύκλου της ανθρωπότητος με πρωταγωνιστές εμάς και τα παιδιά μας.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

(1) Είναι γνωστό ότι το κόστος μεταφοράς για κάθε λαθρομετανάστη είναι 6-8000 Ευρώ το άτομο. Ποσό τεράστιο όταν μάλιστα πρόκειται για οικογένειες, όχι μόνο για τα οικονομικά δεδομένα των λαθρομεταναστών αλλά και για πολλές οικογένειες των δυτικών χωρών. Απορούμε λοιπόν: ΠΟΙΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΙ ΠΟΙΟΥΣ ΣΚΟΠΟΥΣ ΥΠΗΡΕΤΕΙ;

(2) Φυσικά, οι κάθε είδους πράκτορες των εξουσιαστών ή κρατών, μορφωμάτων που κινούνται μεταξύ των λαθρομεταναστών δεν περιλαμβάνονται σε κανενός είδους θυματοποίηση.

(3) Ο Φράνσις Φουκουγιάμα, κορυφαίος θεωρητικός του Νεοφιλελευθερισμού και φυσικά μισθοδίαιτος πλειάδος «Οργανισμών» και «Ινστιτούτων» των ΗΠΑ, διετύπωσε την άποψη ότι η εφαρμοσμένη νεοφιλελεύθερη κοινωνία θα αποτελέσει μία παγιωμένη και ανεξέλικτη κατάσταση, θα πρόκειται δηλαδή για το «Τέλος της Ιστορίας». Η άποψη αυτή αποτελεί βασική θέση της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας, εντασσόμενη στην επιστημονικά ξεπερασμένη μονοδιάστατη αντίληψή της περί της ιστορικής εξελίξεως.

Καρδίτσα 26 Απριλίου 2015

Κώστας Καρδαράς
Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του Εθνικού Μετώπου