Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2016

Ἡ ἠθική τοῦ χρέους, ἤ τό Ἠθικόν Χρέος;


τοῦ Δημητρίου Ζαφείρη, 
Μέλους το θνικο Συμβουλίου το θνικο Μετώπου 

Τά τελευταα χρόνια, τά ποα ντιμετωπίζουμε ναν κυκενα λλαγν καί διαφοροποιήσεως τν παγιωθέντων πί χιλιετίες, χαρακτηριστικν τς φυλς μας, λοι μες ο νθρωποι πού κατοικομε καί χουμε τήν τύχη νά χουμε κληρονομήσει ατόν τόν τόπο τς Μητροπολιτικς λλάδος, πού νομάζουμε Πατρίδα μας, διαπιστώνουμε μέ διαίτερα μφατικό τρόπο, μία μόνιμη πωδό, πού συνοδεύει τήν «ναγκαιότητα» γιά τίς κάθε λογς θυσίες πού παιτον πό μς, ο κάστοτε κυβερνντες.

πωδός ατή, ποα τείνει νά μεταβληθε σέ κοινό παρονομαστή, λων τν πολιτικν οκων καί τν
εφαρμοσθησν, φαρμοζομένων καί φαρμοσθησόμενων πολιτικν διοίκησης το κράτους, νομάζεται πομπωδς, ΔΗΜΟΣΙΟΝ ΧΡΕΟΣ!

Δημόσιον, διότι τό λλαδικόν διοικητικόν οκοδόμημα, πέχει ποχρεώσεως ποπληρωμς του, σύμφωνα μέ τά διεθνς συμφωνηθέντα.


Δημόσιον, πίσης, διότι ποκρύπτει καί μπεριέχει ς ννοιαν, τήν καθολικήν ποχρέωσιν λων μν τν πολιτν, παραγωγν και μετόχων το θνικο πλοτου, νά χρησιμοποιήσουμε μέρος ατο το πλοτου, στερούμενοι ο διοι τοτο, πρός ποπληρωμήν καί ξόφλησιν, το παραδεκτο Δημοσίου χρέους, στούς δανειστές μας.

λη νωτέρω διεργασία, συμφώνως και προς το Διεθνές Δίκαιον, θά ταν μία θεμιτή καί ποδεκτή διαδικασία, άν πληροντο κάποιες σημαντικές παράμετροι, τοι:

- διαπιστωμένη ναγκαιότητα το δανεισμο,

- χρηστή καί φεληματική πρός τόν λαό, χρήση το κεφαλαου του,

- ναπτυξιακή του χρήση γιά τήν δημιουργία περαξιν πού θά ποπληρώνουν τά χρεωστούμενα, χωρίς τήν έναη νάγκη προσφυγς σέ νέους δανεισμούς,

- πεπερασμένη χρονική του διάρκεια καί

- λελογισμένη πόδοση κέρδους, στόν δανειστή, ποα δέν θά το καθιστοσε, δυσμενές, παχθές καί τοκογλυφικό, ρα δηλαδή, ΑΝΗΘΙΚΟ.

Παρατηρομε λοιπόν, τι σημαντικές παράμετροι πού ρίζουν τό χρέος, ετε πό τήν πλευρά το δανειστή ετε πό τήν πλευρά το δανειζομένου, χουν κοινόν παράγοντα μίαν πόσταση διόλου λική:

τήν ΗΘΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ το χρέους, ς παίτηση λλά καί ς ποχρέωση, που θα καθιστ τήν ποπληρωμή του, τήν μή ποπληρωμή του, μία δίκαια πράξη, κανή καί σχυρή, νά διαρρήξει τήν ποιαν ΑΝΗΘΙΚΗ συμφωνία, ναλόγως το ποιά πλευρά θίγεται δικεται.

να ΑΝΗΘΙΚΟ χρέος δέν οφείλει νά ξυπηρετεται, διότι δια πόστασή του παράγει δικο. ποφυγή, μως, καί λιγωρία ς πρός τήν ξυπηρέτηση νός ΗΘΙΚΟΥ χρέους, πίσης παράγει δικο.

Γιά νά κατανοήσουμε τό τί ταλανίζει σήμερα τήν λληνική κοινωνία καί τήν χει δηγήσει σέ ατήν τήν πελπιστική περιδίνηση, ς ρίξουμε μιά προσεκτικότερη ματιά, στήν ρμηνεία τν ρων: «χρέος», καί «θικόν χρέος».

Τό «χρέος» γενν ποχρέωσιν, γιά τήν πόδοσιν τν δανεισθέντων, μετά το προσδοκώμενου πιπλέον φέλους πρός τόν δανειστήν. ποχρέωσις ατή γενν να θικόν καθκον.

ν μως πάψουμε νά ρμηνεύουμε τήν ννοιαν το χρέους και το δανείου, μέ τήν στενή, τεχνοκρατική τους ννοια και τά ναγάγουμε στήν σφαρα μίας μή λικς ποστάσεως ποχρέωσης, τότε ξαφνικά νακαλύπτουμε τήν ννοια το καθήκοντος, νός θικο χρέους δηλαδή, πού φείλουμε ΟΛΟΙ μας νεξαιρέτως νά ποπληρώσουμε.

θικόν χρέος καί καθκον μας, εναι νά διάγουμε μία συνετή καί συνεπ ζωή, βασισμένη στίς κληρονομηθεσες πό τούς προγόνους μας ξίες καί δανικά, πού χαρακτηρίζουν τήν νωτερότητα το λληνικο Πολιτισμο καί ποτελον γνωρίσματα το λληνικο θνους!

Τό πράξαμε, γίναμε περήμεροι, ς πρός τό θικό μας χρέος, το νά παραδώσουμε δηλαδή, στα παιδιά μας, ς κεφάλαιο καί τόκο, να μέλλον καλύτερο, μέ μιά Πατρίδα σχυρότερη, μεγαλύτερη καί καθημένη στόν θρόνο τς Δόξης πού τς ξίζει;

(ναφέρομαι στά παιδιά μας... Διότι δ, ατοί εναι ο δανειστές μας... κάθε τί που διαχειριζόμαστε, τό χουμε δανειστε πό τό μέλλον τους!)

Διατηρήσαμε τήν θική μας κεραιότητα, ς ρίζει τό χρέος μας, πέναντι στίς σειρνες τς διαφθορς, τς διαπλοκς, τν ποπτων συναλλαγν, το βολέματος καί τς προδοτικς συμπεριφορς, παραδοθήκαμε μαχητί ξεπουλώντας σέ προδότες καί νθέλληνες «πολιτικούς», τά πρωτοτόκιά μας, ναντι πινακίου φακς καί τήν Πατρίδα μας, γιά να προσωρινό βόλεμα, μία ργόμισθη καί τρυφηλή, περκαταναλωτική ζωή, ποα τελικά μς μετατρέπει σέ δούλους, ποτάσσοντάς μας σέ λικά, ψευδ καί πίκαιρα χρέη, λησμονώντας ΤΟ ΗΘΙΚΟΝ μας ΧΡΕΟΣ;

’Αγωνισθήκαμε γιά νά μεγαλώσουμε τά παιδιά μας και νά παραδώσουμε σέ ατά καί στήν κοινωνία μας, διά το παραδείγματος το βίου μας, μαθήματα σεβασμο, στήν νώτερη ξία σέ λην τήν δημιουργία, πού εναι νθρωπος, καταλήξαμε μέ τήν διαφορία μας, νά ρνηθομε τήν δια τήν θεϊκή μας φύση;

Θέσαμε ς πίκεντρο τς κοσμοθεώρησής μας τήν νθρώπινη πόσταση, περάνω τν πεπερασμένων καί μή πιδεχόμενων συγκρίσεως μέ τόν νθρωπο, λικν ξιν, παξιώσαμε τόν συνάνθρωπο, μετρώντας τον, με μόνο μέτρο, το πιθανς ποκομιζόμενο φελος καί οκονομικό κέρδος, σέ βάρος του καί πέρ μας;

σχυροποιήσαμε τό θνικό μας φρόνημα, φροντίζοντας νά δίνουμε τήν καλύτερη εκόνα, ς κπρόσωποι τς Πατρίδας μας;

Εμαστε τοιμοι νά παλέψουμε μέχρις σχάτων γιά ατήν καί νά πέσουμε άν χρειασθε, πέρ βωμν καί στιν, κάτω πό την ερή καί Αματοβαμμένη μας σημαα, εμαστε βολεμένοι με «λίγο φραπέ λίγο θάλασσα καί τ᾿ μόρε μας» καί ς γίνουν λα στάχτη;

ν πάντηση, σέ λα τά παραπάνω εναι νδεδειγμένη θετική, τότε τό Χρέος μας εναι θικό καί φείλουμε νά τό πιτελομε μέ περηφάνια καί πιτυχία!

ν πάντηση στά παραπάνω εναι ρνητική ς πρός τήν σημασία της, τότε χουμε να χρέος πού ΔΕΝ ΤΟ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ καί ατό εναι ΑΝΗΘΙΚΟ. Σέ ατήν τήν περίπτωση, βλέπουμε καί τούς πόλοιπους ΑΝΗΘΙΚΟΥΣ πού χουμε πιλέξει,  βάσει τν πεπραγμένων μας καί τς ποδούλωσής μας σέ ατούς, νά μς διοικον, νά μς στερον τήν ζωή, τήν Πατρίδα καί τό μέλλον των παιδιν μας (τν δανειστν μας, μήν τό ξεχνμε!) ποτάσσοντάς μας σέ να ΑΝΗΘΙΚΟ ΧΡΕΟΣ, τό ποο μς τό βαπτίζουν ς θικό, στε νά τρέφουμε ενάως καί τήν δική τους ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ!

ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ! ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ!

ΤΟ ΧΡΕΟΣ, ΤΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΙΑΝ ΗΧΟΥΝ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΑΣ ΔΥΝΑΤΑ!

ΜΟΝΟΝ ΕΜΕΙΣ, Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΤΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ, ΘΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ!



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου