Ἡ ἠθική τοῦ χρέους, ἤ τό Ἠθικόν Χρέος;

τοῦ Δημητρίου Ζαφείρη, 

Μέλους τοῦ Ἐθνικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἐθνικοῦ Μετώπου 

Τά τελευταῖα χρόνια, τά ὁποῖα ἀντιμετωπίζουμε ἕναν κυκεῶνα ἀλλαγῶν καί διαφοροποιήσεως τῶν παγιωθέντων ἐπί χιλιετίες, χαρακτηριστικῶν τῆς φυλῆς μας, ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι πού κατοικοῦμε καί ἔχουμε τήν τύχη νά ἔχουμε κληρονομήσει αὐτόν τόν τόπο τῆς Μητροπολιτικῆς Ἑλλάδος, πού ὀνομάζουμε Πατρίδα μας, διαπιστώνουμε μέ ἰδιαίτερα ἐμφατικό τρόπο, μία μόνιμη ἐπωδό, πού συνοδεύει τήν «ἀναγκαιότητα» γιά τίς κάθε λογῆς θυσίες πού ἀπαιτοῦν ἀπό ἐμᾶς, οἱ ἐκάστοτε κυβερνῶντες.

Ἡ ἐπωδός αὐτή, ἡ ὁποῖα τείνει νά μεταβληθεῖ σέ κοινό παρονομαστή, ὅλων τῶν πολιτικῶν οἶκων καί τῶν

εφαρμοσθησῶν, ἐφαρμοζομένων καί ἐφαρμοσθησόμενων πολιτικῶν διοίκησης τοῦ κράτους, ὀνομάζεται πομπωδῶς, ΔΗΜΟΣΙΟΝ ΧΡΕΟΣ!

Δημόσιον, διότι τό Ἑλλαδικόν διοικητικόν οἰκοδόμημα, ὑπέχει ὑποχρεώσεως ἀποπληρωμῆς του, σύμφωνα μέ τά διεθνῶς συμφωνηθέντα.

Δημόσιον, ἐπίσης, διότι ὑποκρύπτει καί ἐμπεριέχει ὡς ἔννοιαν, τήν καθολικήν ὑποχρέωσιν ὅλων ἡμῶν τῶν πολιτῶν, παραγωγῶν και μετόχων τοῦ Ἐθνικοῦ πλοῦτου, νά χρησιμοποιήσουμε μέρος αὐτοῦ τοῦ πλοῦτου, στερούμενοι οἱ ἴδιοι τοῦτο, πρός ἀποπληρωμήν καί ἐξόφλησιν, τοῦ παραδεκτοῦ Δημοσίου χρέους, στούς δανειστές μας.

Ἡ ὅλη ἀνωτέρω διεργασία, συμφώνως και προς το Διεθνές Δίκαιον, θά ἦταν μία θεμιτή καί ἀποδεκτή διαδικασία, ἐάν ἐπληροῦντο κάποιες σημαντικές παράμετροι, ἦτοι:

- ἡ διαπιστωμένη ἀναγκαιότητα τοῦ δανεισμοῦ,

- ἡ χρηστή καί ὠφεληματική πρός τόν λαό, χρήση τοῦ κεφαλαῖου του,

- ἡ ἀναπτυξιακή του χρήση γιά τήν δημιουργία ὑπεραξιῶν πού θά ἀποπληρώνουν τά χρεωστούμενα, χωρίς τήν ἀέναη ἀνάγκη προσφυγῆς σέ νέους δανεισμούς,

- ἡ πεπερασμένη χρονική του διάρκεια καί

- ἡ λελογισμένη ἀπόδοση κέρδους, στόν δανειστή, ἡ ὁποῖα δέν θά το καθιστοῦσε, δυσμενές, ἐπαχθές καί τοκογλυφικό, ἄρα δηλαδή, ΑΝΗΘΙΚΟ.

Παρατηροῦμε λοιπόν, ὅτι σημαντικές παράμετροι πού ὁρίζουν τό χρέος, εἴτε ἀπό τήν πλευρά τοῦ δανειστή εἴτε ἀπό τήν πλευρά τοῦ δανειζομένου, ἔχουν κοινόν παράγοντα μίαν ὑπόσταση διόλου ὑλική:

τήν ΗΘΙΚΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ τοῦ χρέους, ὡς ἀπαίτηση ἀλλά καί ὡς ὑποχρέωση, που θα καθιστᾶ τήν ἀποπληρωμή του, ἤ τήν μή ἀποπληρωμή του, μία δίκαια πράξη, ἱκανή καί ἱσχυρή, νά διαρρήξει τήν ὅποιαν ΑΝΗΘΙΚΗ συμφωνία, ἀναλόγως τοῦ ποιά πλευρά θίγεται ἤ ἀδικεῖται.

Ἕνα ΑΝΗΘΙΚΟ χρέος δέν οφείλει νά ἐξυπηρετεῖται, διότι ἡ ἴδια ἡ ὑπόστασή του παράγει Ἄδικο. Ἡ ἀποφυγή, ὅμως, καί ὀλιγωρία ὡς πρός τήν ἐξυπηρέτηση ἑνός ΗΘΙΚΟΥ χρέους, ἐπίσης παράγει ἄδικο.

Γιά νά κατανοήσουμε τό τί ταλανίζει σήμερα τήν Ἑλληνική κοινωνία καί τήν ἔχει ὁδηγήσει σέ αὐτήν τήν ἀπελπιστική περιδίνηση, ἀς ρίξουμε μιά προσεκτικότερη ματιά, στήν ἑρμηνεία τῶν ὅρων: «χρέος», καί «ἠθικόν χρέος».

Τό «χρέος» γεννᾶ ὑποχρέωσιν, γιά τήν ἀπόδοσιν τῶν δανεισθέντων, μετά τοῦ προσδοκώμενου ἐπιπλέον ὡφέλους πρός τόν δανειστήν.Ἡ ὑποχρέωσις αὐτή γεννᾶ ἕνα ἠθικόν καθῆκον.

Ἄν ὅμως πάψουμε νά ἑρμηνεύουμε τήν ἔννοιαν τοῦ χρέους και τοῦ δανείου, μέ τήν στενή, τεχνοκρατική τους ἔννοια και τά ἀναγάγουμε στήν σφαῖρα μίας μή ὑλικῆς ὑποστάσεως ὑποχρέωσης, τότε ξαφνικά ἀνακαλύπτουμε τήν ἔννοια τοῦ καθήκοντος, ἑνός ἠθικοῦ χρέους δηλαδή, πού ὀφείλουμε ΟΛΟΙ μας ἀνεξαιρέτως νά ἀποπληρώσουμε.

Ἠθικόν χρέος καί καθῆκον μας, εἶναι νά διάγουμε μία συνετή καί συνεπῆ ζωή, βασισμένη στίς κληρονομηθεῖσες ἀπό τούς προγόνους μας ἀξίες καί ἰδανικά, πού χαρακτηρίζουν τήν ἀνωτερότητα τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καί ἀποτελοῦν γνωρίσματα τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους!

Τό πράξαμε, ἤ γίναμε ὑπερήμεροι, ὡς πρός τό ἠθικό μας χρέος, τοῦ νά παραδώσουμε δηλαδή, στα παιδιά μας, ὡς κεφάλαιο καί τόκο, ἕνα μέλλον καλύτερο, μέ μιά Πατρίδα ἱσχυρότερη, μεγαλύτερη καί καθημένη στόν θρόνο τῆς Δόξης πού τῆς ἀξίζει;

(Ἀναφέρομαι στά παιδιά μας... Διότι ἐδῶ, αὐτοί εἶναι οἱ δανειστές μας... κάθε τί που διαχειριζόμαστε, τό ἔχουμε δανειστεῖ ἀπό τό μέλλον τους!)

Διατηρήσαμε τήν ἠθική μας ἀκεραιότητα, ὡς ὁρίζει τό χρέος μας, ἀπέναντι στίς σειρῆνες τῆς διαφθορᾶς, τῆς διαπλοκῆς, τῶν ὕποπτων συναλλαγῶν, τοῦ βολέματος καί τῆς προδοτικῆς συμπεριφορᾶς, ἤ παραδοθήκαμε ἀμαχητί ξεπουλώντας σέ προδότες καί Ἀνθέλληνες «πολιτικούς», τά πρωτοτόκιά μας, ἔναντι πινακίου φακῆς καί τήν Πατρίδα μας, γιά ἕνα προσωρινό βόλεμα, μία ἀργόμισθη καί τρυφηλή, ὑπερκαταναλωτική ζωή, ἡ ὁποῖα τελικά μᾶς μετατρέπει σέ δούλους, ὑποτάσσοντάς μας σέ ὑλικά, ψευδῆ καί ἐπίκαιρα χρέη, λησμονώντας ΤΟ ΗΘΙΚΟΝ μας ΧΡΕΟΣ;

’Αγωνισθήκαμε γιά νά μεγαλώσουμε τά παιδιά μας και νά παραδώσουμε σέ αὐτά καί στήν κοινωνία μας, διά τοῦ παραδείγματος τοῦ βίου μας, μαθήματα σεβασμοῦ, στήν ἀνώτερη Ἀξία σέ ὅλην τήν δημιουργία, πού εἶναι ὁ Ἄνθρωπος, ἤ καταλήξαμε μέ τήν ἀδιαφορία μας, νά ἀρνηθοῦμε τήν ἴδια τήν θεϊκή μας φύση;

Θέσαμε ὡς ἐπίκεντρο τῆς κοσμοθεώρησής μας τήν Ἀνθρώπινη ὑπόσταση, ὑπεράνω τῶν πεπερασμένων καί μή ἐπιδεχόμενων συγκρίσεως μέ τόν Ἄνθρωπο, ὑλικῶν ἀξιῶν, ἤ ἀπαξιώσαμε τόν συνάνθρωπο, μετρώντας τον, με μόνο μέτρο, το πιθανῶς ἀποκομιζόμενο ὄφελος καί οἰκονομικό κέρδος, σέ βάρος του καί ὑπέρ μας;

Ἰσχυροποιήσαμε τό Ἐθνικό μας φρόνημα, φροντίζοντας νά δίνουμε τήν καλύτερη εἰκόνα, ὡς ἐκπρόσωποι τῆς Πατρίδας μας;

Εἴμαστε ἕτοιμοι νά παλέψουμε μέχρις ἐσχάτων γιά αὐτήν καί νά πέσουμε ἐάν χρειασθεῖ, ὑπέρ βωμῶν καί ἐστιῶν, κάτω ἀπό την Ἱερή καί Αἱματοβαμμένη μας σημαῖα, ἤ εἴμαστε βολεμένοι με «λίγο φραπέ λίγο θάλασσα καί τ᾿ ἀμόρε μας» καί ἄς γίνουν ὅλα στάχτη;

Ἄν ἡ ἀπάντηση, σέ ὅλα τά παραπάνω εἶναι ἡ ἐνδεδειγμένη θετική, τότε τό Χρέος μας εἶναι Ἠθικό καί ὀφείλουμε νά τό ἐπιτελοῦμε μέ περηφάνια καί ἐπιτυχία!

Ἄν ἡ ἀπάντηση στά παραπάνω εἶναι ἀρνητική ὡς πρός τήν σημασία της, τότε ἔχουμε ἕνα χρέος πού ΔΕΝ ΤΟ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΜΕ καί αὐτό εἶναι ΑΝΗΘΙΚΟ. Σέ αὐτήν τήν περίπτωση, βλέπουμε καί τούς ὑπόλοιπους ΑΝΗΘΙΚΟΥΣ πού ἔχουμε ἐπιλέξει,  βάσει τῶν πεπραγμένων μας καί τῆς ὑποδούλωσής μας σέ αὐτούς, νά μᾶς διοικοῦν, νά μᾶς στεροῦν τήν ζωή, τήν Πατρίδα καί τό μέλλον των παιδιῶν μας (τῶν δανειστῶν μας, μήν τό ξεχνᾶμε!) ὑποτάσσοντάς μας σέ ἕνα ΑΝΗΘΙΚΟ ΧΡΕΟΣ, τό ὁποῖο μᾶς τό βαπτίζουν ὡς ἠθικό, ὥστε νά τρέφουμε ἀενάως καί τήν δική τους ΑΝΗΘΙΚΟΤΗΤΑ!

ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΕΓΕΡΣΗ ΤΩΡΑ! ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ!

ΤΟ ΧΡΕΟΣ, ΤΟ ΣΑΛΠΙΣΜΑ ΚΑΙ Ο ΠΑΙΑΝ ΗΧΟΥΝ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΜΑΣ ΔΥΝΑΤΑ!

ΜΟΝΟΝ ΕΜΕΙΣ, Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣΤΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ, ΘΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ!