"Οι άνθρωποι του μέλλοντος θα ‘ναι αυτοί που έχουν την πιο μακρινή μνήμη"
Νίτσε
Η αγωνία σήμερα του σκεπτόμενου ανθρώπου είναι αν η δύση της κοινωνίας και του συστήματος, συνοδευτεί με τη δύση του ημιμαθή, του εκφραστή και εκπροσώπου της πολύχρονης παρακμιακής ζωής του.
Ο ημιμαθής, δημιούργημα των μοντέρνων καιρών, είναι το μοντέλο που χτίστηκε με ιδιαίτερη επιμέλεια από τις «τεχνικές εταιρίες» του σύγχρονου σκοταδισμού.
Τα υλικά του: φτηνά, πρόστυχα και αλλοιωμένα, ενώθηκαν, σμιλεύτηκαν και αλείφτηκαν με τη χρυσόσκονη της ευδαιμονιστικής λαγνείας.
Το έργο αυτό, αφού βυθίστηκε στην κολυμβήθρα του υλιστικού «παραδείσου» και «εξαγνισμένο» όπως ήταν –σαν νέος απόστολος- κήρυττε την προοδευτικότητα, κήρυττε την «ειρήνη».
Ο Ευρωπαίος, θύμα του νέου αυτού ειρηνικού πολέμου, δεν μπόρεσε να απαντήσει. Κουρασμένος από την μακρόχρονη πνευματική και πολεμική δημιουργική δράση, έγειρε να ξεκουραστεί, μα οι σειρήνες του σκότους μετέτρεψαν την δράση σε αδράνεια και την αδράνεια σε παγερή αδιαφορία.
Κι όταν συνήλθε ο ιππότης της τιμής, βρέθηκε δεμένος με τις αλυσίδες του ισοπεδωτισμού,
που ’χουν μεγάλους κρίκους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου