«Τι κάνατε, ρε κουφάλες, στην Ελλάδα μου;» Από ‘κείνη τη στιγμή μου καρφώθηκε στο μυαλό. Ελλάδα ΜΟΥ. Πόσες φορές μου ‘χει έρθει στα χείλη και το κράτησα… Φοβήθηκα μήπως η απάντηση στην κτητική αντωνυμία ήταν «από πού κι ως πού Ελλάδα ΣΟΥ, ρε κοπελιά; Την αγόρασες;» Κι όμως, ο φίλος μου δε φοβήθηκε και το ξεστόμισε έτσι όπως το σκέφτηκε. Γιατί έτσι το ‘νιωσε. Κι από τότε σκέφτομαι…
Πόσο διαφορετικά θα ήταν όλα, αν όλοι το νιώθαμε έτσι, αν όλοι χρησιμοποιούσαμε αυτήν τη κτητική αντωνυμία… Μια λεξούλα τόσο μικρή, μα με τόσο μεγάλη σημασία. Δηλώνει πως νιώθεις κάτι δικό σου. Αν όλοι αισθανόμασταν, λοιπόν, την Ελλάδα δική μας, δε θα είχαμε φτάσει εδώ που είμαστε σήμερα, στην απόλυτη κατάντια. Γιατί την ιδιοκτησία σου δεν επιτρέπεις να την καταπατήσει κανείς. Γιατί, αν προσπαθήσει κάποιος να σου κλέψει κάτι δικό σου μπροστά στα μάτια σου, δε θα καθίσεις με σταυρωμένα χέρια. Γιατί, αν κάποιος επιχειρήσει να καταστρέψει κάτι που σου ανήκει, θα κάνεις τα πάντα για να τον εμποδίσεις. Γιατί την περιουσία σου, για την οποία μόχθησες, δε θα την ξεπουλήσεις. Θα κάνεις τα πάντα για να την προστατεύσεις, να την διαφυλάξεις και να την περισώσεις.
Η Ελλάδα ΜΟΥ, λοιπόν! Ναι ρε, είναι δική μου! Δεν την αγόρασα, αλλά παραδόθηκε σε ‘μένα από τους προγόνους μου, κληρονομιά μου, με σφραγίδα ανεξίτηλη το αίμα τους. Ελλάδα ΜΟΥ, γιατί την δανείστηκα από τα παιδιά μου πληρώνοντας καθημερινά τόκους ιδρώτα και αίματος, ώστε να τους την παραδώσω ατόφια.
Ναι ρε, είναι η Ελλάδα ΜΟΥ και την θέλω καθαρή και ακέραια! Έξω όλοι οι κλέφτες, οι προδότες κι οι λαθραίοι από την Ελλάδα ΜΟΥ!
Ατρυτώνη Αθηνά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου