Ο Μπρέιβικ στην Αθήνα

Ακούγοντας τις τελευταίες ημέρες την ηγεσία της Ελληνικής Αστυνομίας αλλά και διαβάζοντας τα διάφορα sites, παπαγαλάκια αυτής, δεν μπορεί παρά να πιστεύει κανείς ότι επίκειται ένα μεγάλο τρομοκρατικό χτύπημα, παρόμοιο με αυτό της Νορβηγίας. Για πληροφορίες της Interpol μιλούν οι δημοσιογράφοι που ψάχνουν να βρουν θέμα τις νύχτες του Αυγούστου, ενώ οι εκπρόσωποι της ΕΛΑΣ δηλώνουν υψηλή ετοιμότητα καθώς μάλιστα έχουν βρει και το πού μπορεί να γίνει η εν λόγω επίθεση. Στα τζαμιά της Αθήνας! Όχι βέβαια στο υπό ανέγερση στον Ελαιώνα αλλά στο πλήθος αυτών των παράνομων που έχουν ξεφυτρώσει σε όλες τις γειτονιές γκέτο αυτής της πόλης.
Επαίρονται μάλιστα οι ημεδαποί Κλουζώ ότι ήδη έχουν διατεθεί δυνάμεις για την φύλαξη αυτών. Το ότι αυτές οι δυνάμεις, όπως οι ίδιοι έχουν ομολογήσει, δεν επαρκούν για να αντιμετωπίσουν την εγκληματικότητα που μαστίζει την χώρα, ουδόλως τους ενδιαφέρει. Εξάλλου, τι σημασία έχει η ασφάλεια του Έλληνα πολίτη μπροστά στον κίνδυνο επίθεσης σε κάποιον λαθρομετανάστη. Κοιμηθείτε λοιπόν ανήσυχοι αγαπητοί συμπολίτες μιας και το κράτος μας (;) έχει εξασφαλίσει την φύλαξη της ελίτ αυτής της χώρας αλλά και την αντιρατσιστική φήμη της. Αστυνομικοί υπάρχουν λοιπόν ( όπως και λεφτά) αλλά όχι για εμάς.

Αλήθεια όμως πως θα μπορούσε να σκιαγραφηθεί αυτός ο εγχώριος Μπρέιβικ για τον οποίο «τόσες πληροφορίες» υπάρχουν. Σίγουρα δεν θα ήταν τόσο ξανθός όσο και ο αντίστοιχος της Νορβηγίας, ίσως να είχε και λίγο κοιλίτσα εξαιτίας της μεσογειακής διατροφής. Σε καμία περίπτωση επίσης δεν θα ήταν τόσο διαβασμένος όσο ο σκανδιναβός σωσίας του, το πολύ ο δικός μας να αγόραζε κανένα «πακέτο». Δυστυχώς όμως φοβόμαστε ότι θα ήταν πολύ πιο οργισμένος εξαιτίας του τραγέλαφου της ελληνικής πραγματικότητας.

Πέρα από κάθε διάθεση ειρωνείας και με πλήρη επίγνωση της κοινωνικής πραγματικότητας πού λέγεται «μεταναστευτικό πρόβλημα», φοβόμαστε ότι πράγματι θα μπορούσε να υπάρξει στην Ελλάδα περίπτωση ανάλογη με το φαινόμενο που συγκλόνισε αλλά δυστυχώς δεν προβλημάτισε την παγκόσμια κοινή γνώμη.

Αλήθεια, μπορείτε να φανταστείτε ένα γονιό που το παιδί του πέθανε από την πρέζα, να παίρνει ένα όπλο, να βγαίνει στην Ομόνοια βράδυ και να πυροβολεί κατά δικαίων (ελάχιστων) και αδίκων (πολλών) που θα βρει εκεί; Δυστυχώς ναι! Μπορείτε να φανταστείτε έναν πιτσιρικά που οι συμμορίες αλλοδαπών στην γειτονιά του έχουν κάνει τη ζωή κόλαση, να τους απαντά με «περισσή χρήση βίας»; Δυστυχώς ναι! Μπορείτε να φανταστείτε έναν συνταξιούχο που πλήρωνε μια ζωή για ένα σπίτι, να βλέπει τον εαυτό του αποκλεισμένο και παγιδευμένο στα γκέτο των Πατησίων, να παίρνει το δίκαννο και να πυροβολεί από το μπαλκόνι; Και εδώ η απάντηση είναι: δυστυχώς ναι!

Σε περίπτωση που συνέβαινε κάτι από τα παραπάνω, το κυνήγι μαγισσών θα στρεφόταν σε αυτούς που δημόσια καταγγέλλουν την λαθρομετανάστευση και στην ουσία προσπαθούν να αποτρέψουν τέτοια φαινόμενα. Αντίθετα, όσοι προωθούν, στηρίζουν, σιτίζουν και γιατί όχι, κερδίζουν οικονομικά και πολιτικά από τις ορδές που καταφτάνουν από την Αφρική και την Ασία, θα ήταν οι τιμητές.
Ευχόμαστε να μην υπάρξει ποτέ αυτός ο ελλαδικός Μπρέιβικ. Ακόμα όμως και αν δεν εμφανιστεί, ήδη βλέπουμε μία προσπάθεια στοχοποίησης των πατριωτών. Ιδεολογική αλλά και νομική και ψυχολογική. Τα όσα περιρρέουν για ιστότοπους που βρίσκονται στο μικροσκόπιο της αστυνομίας θέλουν να μας τρομάξουν. Παράλληλα, τα περί αυστηρότερου αντιρατσιστικού νόμου, θέλουν να περιορίσουν το δικαίωμά μας στην έκφραση και την δράση.

Δυστυχώς όμως για αυτούς που τα προωθούν, η ελληνική πραγματικότητα με την οργή και αγανάκτηση του λαού μας απέναντι στους μετανάστες, είναι τόση ώστε να έχει γίνει μη αναστρέψιμη. Η καλύτερη δε άμυνα σε αυτόν τον πόλεμο τον λεκτικό που έχουν ξεκινήσει αλλά και η προστασία μας απέναντι σε κάποια καθόλου απίθανη προβοκάτσια, είναι μία. Η γιγάντωση της δράσης μας, του αγώνα μας για την συνειδητοποίηση των Ελλήνων απέναντι στο έγκλημα που ονομάζεται πολυπολιτισμός και στους ενόχους που τον προωθούν.

Δ. Ζαφειρόπουλος

Πηγή: http://www.elkosmos.gr