του Γιώργου Βεργιάννη
Το σύστημα προσφέρει απλόχερα μια ευτυχία, που βασίζεται σε εκατομμύρια λαμπάκια, φουσκωτούς Αγιοβασίληδες και… χειροπέδες…
Απέναντι όλοι εμείς, που βιώνουμε την πραγματικότητα, η οποία διαφέρει απ’ αυτά που μας σερβίρουν όσο ο oυρανός από τη γη…
Σκεφτείτε, ότι πέρα από την καθοδηγούμενη καθημερινότητα και το μικρόκοσμό μας, μαζί με μας στενάζουν και τ’ αδέλφια μας που ΔΕΝ βλέπουμε και ΔΕΝ ακούμε. Μόνο αν κάποιος «γραφικός» σκεφτεί και συντάξει δυο αράδες, μπαίνουν στην επετηρίδα…
Οι εγκλωβισμένοι Έλληνες στο Ριζοκάρπασο, που κανείς δε λέει κουβέντα γι αυτούς, οι ΑΓΝΟΗΜΕΝΟΙ αγνοούμενοι κι οι πρόσφυγες του ’74 στην Κύπρο, κάθε μέρα ξεμακραίνουν απ’ τη σκέψη μας.
Κανένα κοίτασμα «Λεβιάθαν» ΔΕΝ επουλώνει αυτές τις πληγές…
Για τ’ αδέλφια μας, τους Βορειοηπειρώτες, που ζουν με το μαχαίρι στο κόκαλο, καμιά ευχή από μόνη της ΔΕΝ μπορεί να κάνει τη δουλειά του καθήκοντος…!
Τα ξεχασμένα μας παιδιά στην άγονη γραμμή, εκεί που οι προδότες εξακολουθούν να «γκριζάρουν» το χάρτη, καμιά καρτούλα ευχητήρια ΔΕΝ φτάνει για να τα προστατεύσει…
Για τους πιλότους μας που πετούν με ασυντήρητα ιπτάμενα φέρετρα, δίνοντας την ψυχή τους κάθε ώρα και κάθε στιγμή, και για τους άλλους λεβέντες μας που τους έμελε η μοίρα ανάξια πληρωμή στα στρατοδικεία, καμία συμπάθεια και κανένα like σε ιντερνετικές αναρτήσεις ΔΕΝ αρκεί…
Για τους Έλληνες, που χάνουν τα σπίτια τους από τις επιδρομές των νεοταξιτών ληστών, για κείνους που τρώνε στα συσσίτια των δήμων και των εκκλησιών, για τις στρατιές των ανέργων, για τους απεργούς της χαλυβουργικής, για τους αρρώστους που δεν μπορούν να πάρουν τα φάρμακά τους, για τους εγκαταλελειμμένους γέροντες συνταξιούχους που ψυχορραγούν, πληρώνοντας τα οικονομίστικα αδιέξοδα των δημοκρατών,
ΔΕΝ αρκούν ευχές και χειροκροτήματα από μακριά…
Πάψε να βλέπεις το πρόβλημα σαν να είσαι σε βιτρίνα στο Κολωνάκι.
Πάψε να κάνεις like σε ιντερνετικές δημοσιεύσεις, νομίζοντας ότι έκανες το χρέος σου.
Πάψε να το κουβεντιάζεις χαλαρά με καφεδάκι και χαζοχαμόγελα.
Σκύψε στο πρόβλημα.
Γίνε ενεργός πολίτης!
Γιατί κάθε ώρα που περνάει,
ένας Έλληνας χάνεται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου