Η περίπτωση Βορίδη και οι διαπιστώσεις που επαναλαμβάνονται.

Ἄχ, ποὖσαι νιότη, ποὔδειχνες πῶς θὰ γινόμουν ἄλλος!

                                                      K. Βάρναλης

Γράφει ο Κων/νος Αρμπούζος 

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αισθάνθηκαν ξαφνιασμένοι, πικραμένοι, προδομένοι. Ακόμα και εκείνοι που είχαν πάψει προ πολλού να θεωρούν την παρουσία του Βορίδη μέρος του πατριωτικού κινήματος. Η πολύχρονη πορεία του και η σύνδεσή του με αγώνες, η αναγνώρισή του στο πολιτικό στερέωμα, έγινε από τους εθνικιστές και, όσο αιρετικές αν παρουσιάζονταν οι τοποθετήσεις του ή οι σιωπές του στην πρόσφατη περίοδο, πάντως είχε και λόγω της προβολής του ένα ρόλο ευθύνης.

Ο Μάκης Βορίδης, που ηγήθηκε σχήματος, κατέχοντας για αρκετό διάστημα τη θέση ενός τουλάχιστον απ’ αυτούς που καθοδηγούσαν και εκπροσωπούσαν την παράταξη της εθνικής ιδεολογίας, που έλαβε την απόφαση μαζί με άλλους (υπευθύνους άραγε;) να ενταχθεί στο κόμμα του Καρατζαφέρη, που διαβεβαίωνε στα πρώτα χρόνια της εκλογής του «ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα», κατελήφθη από πολιτικό ρεαλισμό!

Χρησιμοποίησε με μεγάλη ενεργητικότητα όλο τον κόσμο που μεταπολιτευτικά βρέθηκε στο περιθώριο, πολλούς νέους εθνικιστές, σχηματοποίησε πατριωτικές δυνάμεις στο «Ελληνικό Μέτωπο», πολιτεύθηκε για γίνει γνωστός στο Δήμο της Αθήνας με άξονα την αντίδραση στη λαθρομετανάστευση, προβλήθηκε σε τηλεοπτικά δίκτυα εκπροσωπώντας τις δυνάμεις των εθνικιστών, μεταπήδησε όταν κατάλαβε ότι υπάρχει πρόσφορο έδαφος εκλογής στο ΛΑ.Ο.Σ, πείθοντας και άλλους να το κάνουν... 

Στη συνέχεια ακολούθησε μια ευρύτατη προβολή και πολλές φήμες ότι θα βρεθεί στη Νέα Δημοκρατία.

Για χρόνια μια κόντρα με τον Καρατζαφέρη συντηρούσε με την ίδια επιτηδειότητα την άποψη ορισμένων, ότι ο «Μάκης» θα συγκρουστεί. Δεν ήθελαν να δουν τις ενδείξεις που ήταν πολλές. Οι θέσεις του, ο πολιτικός του λόγος είχε απομακρυνθεί από κάθε ιδεολογική άποψη που μέχρι πρότινος υπηρετούσε.

Τελικά οδηγηθήκαμε στην προσχώρηση στη Νέα Δημοκρατία. Οι εξηγήσεις που δόθηκαν ήταν, ότι ο άλλοτε πρόεδρος του «Ελληνικού Μετώπου» θεώρησε ως εθνικά απαραίτητη την υπερψήφιση της δανειακής σύμβασης και την ένταξή του στο κόμμα της «Νέας Δημοκρατίας», με τη δήλωσή του ότι συμμετέχει στην πατριωτική φιλελεύθερη παράταξη!

Πόσες και ποιες διαβουλεύσεις έγιναν, με ποιους, πότε, πόσο καιρό πριν είχαν αποφασιστεί όλα αυτά με τον κ. Σαμαρά. Ο Κ. Βορίδης άκουσε τη συνείδησή του και αλήθεια δεν έκρινε σκόπιμο να ακούσει κανένα από τους παλιούς του συντρόφους…

Ο Καρατζαφέρης πάλι, θύμα της τακτικής που αυτός πρώτος εγκαινίασε και υλοποίησε, των διαρκών μετατοπίσεων και αλλαγών, πόσο μπορούσε να επικαλεστεί την πειθαρχία; Πειθαρχία σε τι; Υπέρ ή κατά του μνημονίου; Πότε σώζανε την Ελλάδα αυτός και η λαμπρή του κοινοβουλευτική ομάδα;

Όταν ανέλαβαν τα υπουργεία και προξένησαν έκπληξη γιατί και πώς συμμετέχουν σε μια τέτοια κυβέρνηση, απάντησαν οι υποστηρικτές του κ. Βορίδη ότι έτσι αποκτούμε εξουσιαστική εμπειρία, λες και χρειάζεται να κάψεις το σπίτι σου προκειμένου να εκπαιδευτείς στην πυρασφάλεια.

Η χρεοκοπία της χώρας, δυστυχώς, παράλληλη με τη χρεοκοπία των ιδεών και των προσώπων. Απίθανοι τυχοδιώκτες καλούνται να εκπροσωπήσουν ένα χώρο που ούτε καν αντιλαμβάνονται, ούτε αισθάνονται…

Όψιμος οικονομολόγος και ο τηλεοπτικός έμπορος κ. Γεωργιάδης που ισχυρίστηκε ότι ο Σαμαράς σώζει την Ελλάδα!

Επειδή η πικρία και η αγανάκτηση είναι καλό να λειτουργούν ως δεξαμενές μάθησης ας σκεφτούμε τι έφταιξε.

Πρώτον ο μεσιανισμός, που διακατέχει τον πολιτικό χώρο και αναζητούσε αρχηγούς με ειδικά προσόντα και το χειρότερο τα προσόντα αυτά είχαν να κάνουν με την τηλεόραση, τις «άκρες», τη δημοσιότητα. 

Έτσι οι Βορίδηδες και οι Καρατζαφέρηδες συγχέουν τη σταδιοδρομία τους με τον πατριωτισμό. Αν τους ρωτήσεις θα σου πουν ξέρεις τι έχω ξοδέψει; 

Ο ασυμβίβαστος χώρος των ιδεών που έρχεται να αντιμετωπίσει, σύστημα, τοκογλύφους, ξένους και εσωτερικούς εχθρούς, δέχεται σε ηγετικές θέσεις, οπορτουνιστές, καριερίστες και καλά συνδεδεμένους. 

Δεν χτίζει δομές, θεσμούς , όργανα, δεν ορίζει τις γραμμές και την ιδεολογία. Δυστυχώς προσχωρεί στη λογική των ελιγμών, που εισηγούνται μόνο όσοι έχουν προσωπικά συμφέροντα. Πρόσωπα και κάστες, ζαλισμένοι από τους εξουσιαστικούς θώκους «ανακαλύπτουν» ότι η «Νέα Δημοκρατία» σώζει την Ελλάδα.

Δεύτερον η αποδοχή κανόνων life style και πολιτικής ορθότητας που κάποιοι νόμιζαν ότι κυοφορεί την νέα περίοδο του πατριωτικού κινήματος. Κι έτσι ο Βορίδης υπερασπίστηκε τις τράπεζες, τη διεθνή τοκογλυφία, το μνημόνιο, τις δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αδιαφόρησε για την κατάλυση της κυριαρχίας, αρνήθηκε καν τη λογική μιας πιο σκληρής διαπραγμάτευσης, ταυτίστηκε με τον Παπαδήμο ότι δεν υπάρχουν κόκκινες γραμμές…ασφαλώς μετά από αυτά διατήρησε τον υπουργικό του θώκο. Να τον χαίρεται.

Τρίτον και κυριότερο, η ιδεολογία θέτει όρια μόνη της. Όταν καταφεύγουμε σε γενικεύσεις συνθηματολογικού περιεχομένου «έξω οι ξένοι» χωρίς εξηγήσεις αλλά και πλήρη τεκμηρίωση του τι επιδιώκουμε, κινδυνεύουμε να γίνουμε λομπίστες και να αναδείξουμε και άλλους αστραφτερούς Βορίδηδες. 

Όταν απεραντολογούμε για επαναπροσδιορισμούς της δεξιάς και άλλα τέτοια φαιδρά, ψάχνουμε άλλοθι για άλλους έτοιμους να προσχωρήσουν.

Κάποιοι σχολίασαν ότι ο κ. Βορίδης δεν είχε άλλη λύση εκλογής παρά τη «Νέα Δημοκρατία», αφού θα ψήφιζε υπέρ της σύμβασης, ως να ήταν μονόδρομος. Αλλά αλήθεια γιατί καλά και σώνει πρέπει ο Βορίδης να είναι Βουλευτής και Υπουργός; Γιατί ο δρόμος της ανεξαρτησίας των ιδεών δεν υπάρχει; Αλλά εδώ ακριβώς κρίνεται η περίπτωση Βορίδη: είτε δεν είχε διαφορετικές απόψεις από το Σαμαρά άρα κορόιδευε τους πάντες τόσα χρόνια προκειμένου να εξασφαλίσει την δέουσα αναγνώριση, είτε αρνήθηκε να επιστρέψει το πολιτικό κεφάλαιο που του έδωσε ο πατριωτικός κόσμος, θέτοντας τον εαυτό του στην υπηρεσία της ιδεολογίας.

Σε μια από τις πολλές τηλεοπτικές του εμφανίσεις ο κ. Βορίδης δήλωσε ότι «είμαι δεξιός άρα που θα πάω».

Όχι κύριε Βορίδη, ούτε δεξιός είσαι, ούτε τίποτα. Είσαι επαγγελματίας πολιτικός...

Πηγή: http://www.ethnikometopo.gr