Με αφορμή τα σημειώματα
των δολοφονηθέντων
Γράφει ο… ΑΒΑΤΟΝ
Οι Έλληνες πεθαίνουν κάθε
μέρα ξένοι στον τόπο τους.
Χιλιάδες είναι οι άστεγοι.
Αρκετοί πεθαίνουν απ’ την
πείνα.
Οι άνεργοι είναι πλέον…
εκατομμύρια.
Μην εστιάζετε μόνο σ’
εκείνον που δολοφόνησαν στο Σύνταγμα.
Για ‘κείνον που τα “δημοκρατικά”
σκουλήκια λένε ότι δεν έκανε πολιτική πράξη…
Ούτε στο δάσκαλο που
κρεμάστηκε προχθές να πάει το μυαλό σας.
Κάθε μέρα Συνέλληνες,
Συνάνθρωποί μας βάζουν τέρμα στη ζωή τους για όσα συμβαίνουν γύρω μας, μες στο
περιτύλιγμα της κρίσης…
Κατέχουμε εξέχουσα θέση
στην παγκόσμια κλίμακα. Είμαστε στην πρωτοπορία του φαινομένου.
Κι απέναντι τι γίνεται ;
Έχουν βγάλει το σκασμό τα
τσοντοκάναλα.
Οι χαρτογιακάδες
δημοσιογράφοι έχουν μουγκαθεί.
Καθημερινά κάποιος Έλληνας
φτάνει στα όριά του και ΔΙΝΕΙ ΤΕΛΟΣ στη ζωή του.
Ένας μοναδικός Έλληνας…
Αν και δεν θεωρώ ότι είναι
η ορθότερη στάση, - θα επιθυμούσα να τους δω μαχόμενους κι αποφασισμένους να τα
φέρουν όλα τούμπα, να ανατρέψουν το σύμπαν, να πάρουν μαζί τους και κάποιους
από δαύτους - δεν μπορώ όμως και να μην τιμήσω τη θυσία τους.
Πασχίζουν τα καθάρματα ένα
- ένα να βρουν χώρο στα παράθυρα και με τα σάλια τους να μας πείσουν ότι πρέπει
να τους εμπιστευτούμε να μας ξανασώσουν. Και κάποιοι άλλοι ότι πρέπει να
ανακατευτούμε με τα σκατά, για να λαχταρίσουμε την καθαριότητα…
Τώρα πια στέρεψαν και τα
κροκοδείλια δάκρυά τους.
Έχουν φόρτο εργασίας.
Είναι πολυάσχολοι.
Έχουν τον… προεκλογικό
τους αγώνα.
Σκουπίδια ήταν και
σκουπίδια θα παραμείνουν…
Την Κυριακή, 6 του Μάη,
θυμηθείτε τις επιστολές εκείνων που χάθηκαν.
Τα τελευταία τους λόγια…
Αν νιώθετε καλά, παίξτε «δημοκρατία» κι Αποθεώστε την Εθνική
μας... Τσιμουδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου