ΤΟ ΒΥΘΙΣΜΕΝΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΠΑΓΟΒΟΥΝΟΥ

του Πάνου Χατζηγεωργιάδη

Έχω ένα καλό και ένα κακό, είμαι σχεδόν πάντοτε "υπέρ αληθείας" και λέγω αυτό το "σχεδόν" διότι εάν έλεγα "πάντοτε" θα σας έλεγα ψέματα.

Η σημερινή κατάσταση με αναγκάζει να σας γράψω εκ νέου και να παραθέσω μια σειρά από σκέψεις ενός ανθρώπου όπου όποτε ασχολήθηκε με τα κοινά, το έπραξε από αγαθή και μόνον πρόθεση και που ποτέ δεν επεδίωξε θώκους εξουσίας, δεν χρειάζεται καν να ενθυμήστε το όνομα μου, ας ειδωθεί ετούτο το κείμενο ως μιας φωνής ουδέτερης, μιας φωνής ενδεχομένως βοώντος εν τη ερήμω, που παρά ταύτα οφείλει να μιλήσει και να μιλήσει την αλήθεια και το δίκαιο.

Σκόπευα να αναφερθώ εν πρώτης εις το χάλι της σημερινής μας παιδείας, μα ήσαν τόσα πολλά τα συμβάντα των περασμένων ημερών που τάραξαν την συνείδηση μου, ώστε έλαβα την απόφαση να μην τιτλοφορήσω καν το κείμενο αυτό με τίποτε συγκεκριμένο παρά να αναφερθώ σε αυτό το "βυθισμένο μέρος του παγόβουνου", που ως γνωρίζει ο καθείς εξ ημών από την λίγη φυσική που διδάχτηκε στα πρώτα χρόνια του σχολειού, τα εννέα δέκατα παραμένουν κάτω από την επιφάνεια της θαλάσσης και μόνον το εν δέκατο ξεπροβάλει πάνω από αυτήν, την αυτήν εικόνα παρουσιάζει και η σημερινή κρίση σε αυτή την χώρα που θεωρούμε άμεσο κληρονόμο της αρχαίας Ελλάδας.

Από που πραγματικά να ξεκινήσει κανείς τον "περίπατο" του σε όσα συμβαίνουν σε αυτήν την χώρα, από τους "πνευματικούς ανθρώπους" όπου κλεισμένοι στα ιερατεία τους αναζητούν θέσεις στα παγκάκια μιας πλατείας που γέμισε ξένους λόγω της αδιαφορίας αυτών αλλά και όλων των άλλων της γενιάς των και των μετέπειτα γενεών που αφήνουν μια χώρα σε κακό χάλι. Χωρίς εθνικά και κοινωνικά οράματα και που δεν φρόντισαν μια στιγμή για την συντήρηση ή και την δημιουργία νέων τέτοιων;

Από τις παρασπονδίες στην παιδεία όπου κατάντησε ξέφραγο αμπέλι με τις ανθελληνικές πολιτικές που ενσωματώνουν τους ξένους αλλάζοντας την ιστορία σε βάρος ημών και κατακρεουργώντας την Ελληνική γλώσσα, αφήνοντας πίσω αμόρφωτους νεοέλληνες που δεν νοιάζονται μήτε για την πολιτική και όσους τους κυβερνούν αλλά ούτε και για την ίδια τους την ζωή, αφημένοι έρμαια του κάθε τυχάρπαστου πολιτικάντη "εθνοσωτήρα" ;

Από τους "εκπαιδευτικούς" που φωνασκούν και απειλούν μιαν ολόκληρη κοινωνία εκβιάζοντας τα δίκαια ή άδικα αιτήματα τους ενώ την ίδια στιγμή δεν τους έχει προσέξει κανείς στον δρόμο για τα ουσιαστικά αιτήματα της παιδείας που έχουν να κάνουν με την κατακρεούργηση όπως ανέφερα της ιστορίας και της γλώσσας μας. Την εισβολή εκατοντάδων χιλιάδων ξένων στα σχολειά κλπ, που δεν είναι άλλο από το χτίσιμο του πολίτη που πέρα από εκβιαστικές νοοτροπίες θα κερδίσει τον άρτον ημών τον επιούσιον μέσα σε ένα πλήρως συντεταγμένο κράτος ;

Από ένα ανθελληνικό εκ του αποτελέσματος κρατίδιο, που λόγω πολλών συνθηκών επιβάλλει πολιτικές με βάση τα συμφέροντα των δανειστών του και ούτε στιγμή δεν σκέφτεται το ενδεχόμενο της αντίδρασης στα παράλογα σχέδια που έχουν κάποιοι για το μέλλον αυτού του τόπου, διαμορφώνοντας μια κλειστή κάστα πολιτικάντηδων που ξέρουν μόνον να λένε "ναι" στα κελεύσματα των εκάστοτε αφεντικών τους και να διαλύουν μια χώρα τάζοντας οι ίδιοι το χτίσιμο της εκ νέου;

Από έναν λαό που είναι να σε συγκινεί η δίψα του για μεγάλα οράματα και ο οποίος δυστυχώς αναλώνεται και ανακυκλώνεται μέσα στον φαύλο κύκλο των μικρομέγαλων επιτυχιών του αθλητισμού και δεν συντάσσεται εις την επίτευξη πραγματικά μεγαλόπνοων σχεδίων για αυτόν και τα παιδιά του;

Είναι πραγματικά τεράστιο ετούτο το παγόβουνο της ευθύνης και των αιτιών αυτής της κρίσης που δεν θα σταματήσει να υφίσταται έτσι εύκολα και το 

πολύ - πολύ να καλυφθεί από πρόσκαιρες λύσεις, ασπιρίνες για τον καρκίνο  και δυστυχώς για όλους μας το βυθισμένο του μέρος είναι το μεγαλύτερο....

Η ανάγκη της επιβολής μιας νέας "Μεγάλης Ιδέας" για τον τόπο, κρίνεται επιτακτικότερη από ποτέ.