Η ελληνική πολιτική τάξη, αποδεδειγμένα πλέον διεφθαρμένη, αναποτελεσματική, στενοκέφαλη και υποτελής έχει χάσει και αυτές τις έσχατες εφεδρείες της: την εύνοια των κηδεμόνων και την εμπιστοσύνη έστω κάποιων κοινωνικών ομάδων. Σταδιακά μετατρέπεται σε μια ομάδα διαχείρισης χωρίς την παραμικρή δικαιοδοσία, αφού ακόμα και για τα επιμέρους ή τα ζητήματα εποπτείας αποφασίζουν οι ξένοι.
Η έκτακτη ανάγκη του μνημονίου που θα επανέφερε τη χώρα στις αγορές μέσα από θυσίες και απεμπόληση όλων των κυριαρχικών δικαιωμάτων, με μια σύμβαση που δεν είχε παγκόσμιο ιστορικό προηγούμενο, ήταν ένα ακόμα βήμα προς την πλήρη υποταγή της Ελλάδας στα χέρια της παγκόσμιας διακυβέρνησης.
Ο ελεγχόμενος τύπος επιχειρεί και πάλι να διασώσει την κατάσταση μέσα από φαιδρούς ισχυρισμούς περί αλληλεγγύης και σχεδίου ανόρθωσης της οικονομίας. Τα αίτια που οδήγησαν την κατάσταση στο σημερινό σημείο παραμένουν, το χρέος αυξάνεται, η κυριαρχία περιορίζεται, ο προσανατολισμός της οικονομίας παραμένει ο ίδιος, η κοινωνία αντιμετωπίζει ασφυκτικές συνθήκες και η οικονομική εξαθλίωση λαμβάνει επιδημικές διαστάσεις.
Το ΠΑ. ΣΟ. Κ που πρωτοστάτησε στην καταστροφή της χώρας, επέβαλε όλες τις νοσηρές νοοτροπίες στα ήθη και την δημόσια ζωή, συγκρότησε τις συντεχνίες και τις διάφορες συμμορίες που λυμαίνονταν τα δημόσια ταμεία, καταλήγει τον ιστορικό του βίο ως διαχειριστής των ξένων συμφερόντων. Με θράσος που ξεπερνά κάθε όριο αναφέρεται στον πατριωτισμό. Έχει οριστικά πλέον τεθεί στο περιθώριο και δεν διαθέτει καμία δυνατότητα επαναφοράς.
Η Νέα Δημοκρατία το έτερο μέλος του δικομματισμού, που καθόρισε τις εξελίξεις παρά τις προσπάθειες της να εμφανιστεί ως εναλλακτική λύση φαίνεται να πείθει μόνον τον στενό πυρήνα των οπαδών της. Η ιστορική ευθύνη της για το κατάντημα της πατρίδας δεν μπορεί να παραλειφθεί. Για όλα τα στοιχεία διαφθοράς, πελατειακής αντίληψης και οικογενειοκρατίας έχει το μερίδιο που της αναλογεί τόσο κατά τον χρόνο διακυβέρνησης όσο και κατά τον χρόνο που λειτουργούσε ως αντιπολίτευση αφού και τότε με τις ίδιες νοοτροπίες υπηρετούσε το χρεοκοπημένο σύστημα.
Το Κ. Κ. Ε επιχειρεί να αξιοποιήσει την κρίση. Να στρατολογήσει οπαδούς ανάμεσα σε ανέργους, σε αηδιασμένους νέους, σε ξένους που βρέθηκαν στο τόπο μας από τα αλλεπάλληλα ρεύματα λαθρομετανάστευσης. Παραμένει αγκυλωμένο στο σταλινισμό και συνεχίζει να υπερασπίζεται τον ιστορικό του ρόλο, που υπήρξε καταστροφικός για την Ελλάδα. Δεν έχει και αυτό λίγες ευθύνες για την μεταπολιτευτική κρίση καθώς συμμετείχε με την κυρίαρχη αντίληψη των αριστερών ιδεών που κατεύθυναν τις κυβερνήσεις αλλά και με την διαμόρφωση σκληρών συντεχνιών που οδηγούν σε οπισθοδρόμηση την ελληνική κοινωνία. Με χρήματα που αποδεδειγμένα προήλθαν από τα ταμεία της Σοβιετικής Ένωσης οικοδόμησαν ένα μηχανισμό ανεξάρτητο και παράλληλο προς το μεταπολιτευτικό κράτος.
Ο ΣΥ .ΡΙ. ΖΑ αποτελεί τον άλλο πόλο της αριστεράς στην Ελλάδα. Για δεκαετίες τροφοδοτούσε με στελέχη τις σοσιαλιστικές κυβερνήσεις και διαχειριζόταν την ιδεολογική επικυριαρχία της αριστεράς στο χώρο της διανόησης. Ευθύνεται παρά το εκλογικό του μέγεθος για την πολιτιστική – πνευματική κατάσταση του τόπου σε μεγάλο βαθμό. Η πλειοψηφούσα άποψη ήταν πάντα η Ευρωπαική, ακόμα και τώρα που διαχωρίστηκε η Δημοκρατική Αριστερά. Οι συνιστώσες του περιλαμβάνουν τα πάντα. Όλοι οι εχθροί των εθνικών ιδεών έχουν θέση. Οι θέσεις σε εθνικά θέματα και κοινωνικές αντιλήψεις συμπίπτουν με αυτές των φιλελευθέρων για να αποδεικνύεται πόσο ολοκληρωμένο είναι το σενάριο της παγκοσμιοποίησης.
Ο ΛΑ. Ο. Σ του Γιώργου Καρατζαφέρη στο λίγο χρόνο ζωής του διεκδικεί και αυτός ένα μερίδιο της κρίσης. Πρωτοστάτησε στην ψήφιση του μνημονίου. Ο αρχηγός του και οι βουλευτές του είχαν αναλάβει εργολαβικά στους τηλεοπτικούς σταθμούς την αιτιολόγηση της επιλογής. Δεν εξέφρασε εθνικές – ριζοσπαστικές θέσεις ούτε για μια στιγμή. Προτείνει την σύσταση οικουμενικής κυβέρνησης, της κατ’ εξοχήν συστημικής λύσης, αδιάκοπα. Όλοι τον θυμούνται να προτείνει την λύση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ως ενδεδειγμένη. Σε σημαντικά ζητήματα της πολιτικής, της οικονομίας, της κοινωνίας διαφοροποιεί τις θέσεις του σχεδόν κάθε εβδομάδα, με κύριο κριτήριο να εμφανιστεί αυτός και τα στελέχη του, στην τηλεόραση, λέγοντας κάτι καινούργιο. Κατά πάσα πιθανότητα λίγοι στο κόμμα του γνωρίζουν τι σκέπτεται, τι πρόκειται να κάνει, πρόκειται για μια περίπτωση ιδιαίτερη που δεν μπορεί να κριθεί με αμιγώς πολιτικά κριτήρια.
Η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη είναι ένας πολιτικός φορέας με ξεκάθαρο φιλελεύθερο προσανατολισμό. Η ηγεσία του φορέα έχει το βάρος ευθύνης που της αναλογεί αφού κυβέρνησε και υπεραμύνεται όλων των λογικών της παγκοσμιοποίησης. Επιχειρεί να αναδείξει μια καθαρά φιλελεύθερη σκέψη και μια νέα γενιά πολιτικών που εκπροσωπούν αυτές τις ιδέες. Κατά τούτο, διαφωνούμε πλήρως στις ιδέες αναγνωρίζουμε όμως το γεγονός ότι τουλάχιστον δεν αποκρύπτουν τις απόψεις τους.
Η Δημοκρατική Αριστερά είναι μια συσπείρωση αριστερών στελεχών με ευρωπαϊκή αντίληψη, πιο κοντά στις σοσιαλδημοκρατικές απόψεις. Συμμετείχαν και αυτοί σε όλες τις αποφάσεις που υπονόμευσαν την πορεία του εθνικού κράτους και οδήγησαν στην χρεοκοπία (άχρηστος δανεισμός, συντεχνιακές δομές ).
Σε αυτό το μόρφωμα της μεταπολιτευτικής πολιτικής τάξης μπορεί να προσθέσει κανείς, ως δυνάμεις που τους επικουρούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τους τεχνοκράτες σε πολλές περιπτώσεις ακόμα τους διανοουμένους.
Σχεδόν το σύνολο του πολιτικού κόσμου ακολουθεί τις ίδιες πρακτικές και αντιλαμβάνεται την πολιτική με τον ίδιο τρόπο. Δεν υπάρχουν σήμερα σκεπτόμενοι πολίτες που να αγνοούν αυτά τα δεδομένα. Κανείς έλλογος άνθρωπος δεν θεωρεί πιθανό να υπάρξει ανανέωση του πολιτικού συστήματος από αυτούς τους πολιτικούς.
Το Εθνικό Μέτωπο ως πολιτική δύναμη, επιδιώκει την ανάλυση αυτή της πλήρους απόρριψης όλου του χρεοκοπημένου συστήματος να την κάνει θέση όλης της εθνικής κοινωνίας. Νέες δυνάμεις, νέα πρόσωπα, μέσα από την αναγκαία ανάλυση της πραγματικής κατάστασης και με γνώμονα την εθνική ιδεολογία μπορούν και πρέπει να διαμορφώσουν τον γνήσιο ανατρεπτικό πολιτικό λόγο που θα συνδέσει την προοπτική της πατρίδας με εφικτούς στόχους μακριά από τους απατεώνες του πολιτικού κατεστημένου. Η ελληνική κοινωνία, ο κόσμος της εργασίας, η νεολαία διαθέτουν πρόσωπα γεμάτα Ελλάδα, γεμάτα ελπίδα. Απαιτείται τόλμη και έμπνευση. Πρώτα και πάνω απ’ όλα περιφρόνηση και καταλογισμό σε αυτούς που αποδείχτηκαν επανειλημμένα ανάξιοι των περιστάσεων
Εμ. Ν. Κώνστας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου