Το σύστημα «πιέζει» και κυνηγάει τον μικρο-οφειλέτη

Δεκάδες χιλιάδες είναι οι δανειολήπτες, θύματα της απληστίας των τραπεζών που χορηγούσαν δάνεια σε υπερχρεωμένους πολίτες. Οι τελευταίοι, προσφεύγουν στα κατά τόπους ειρηνοδικεία, κάνοντας χρήση των διατάξεων του ν. 3869/10, ζητώντας αφ' ενός «κούρεμα» των χρεών τους και αφ' ετέρου ρύθμιση των υπολοίπων, συνήθως ληξιπρόθεσμων, χρεών τους. Είναι βέβαια φανερό ότι οι προσφυγές αυξάνονται παράλληλα με την ανεργία...

Το σύστημα, μπόλιασε με την απληστία του τον κόσμο, ο οποίος παραδόθηκε στα όνειρα τα απατηλά των εκσυγχρονιστών του Σημίτη. Το Χρηματιστήριο φούσκωνε με τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, ενώ οι life style «προτάσεις» διαβίωσης από εκδότες που φλέρταραν με τους πάλαι ποτέ αριστεριστές και καθ' όλα επικίνδυνους εγκεφάλους του συστήματος, έδιναν και έπαιρναν... Οι τράπεζες, «ο πυλώνας του συστήματος», έκαναν πάρτι, σκορπίζοντας χρήμα. Δεν ήθελε πολύ. Την πάτησαν εκατομμύρια.

Ακολούθησε το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, η μεγαλύτερη ανακατανομή εισοδήματος στην ελληνική ιστορία υπέρ των εχόντων. Αλλά και τότε, το σύστημα βρήκε ένα σωρό δικαιολογίες, ενώ κανείς δεν πήγε στη φυλακή. Ποιον να κλείσει το σύστημα στη φυλακή; Τον εαυτό του; Και το παραμύθι του εκσυγχρονισμού περί «ανάπτυξης» συνεχίστηκε να ακούγεται, ενώ τα νούμερα ευημερούσαν, με «αιχμή» τα έργα που έδιναν με αμαρτωλές διαδικασίες στους εργολάβους της διαπλοκής, οι του εκσυγχρονισμού.

Πολλοί σπεύδουν σήμερα να παίξουν για άλλη μια φορά το παιχνίδι του συστήματος. «Διακανονισμοί» λοιπόν, με τις τράπεζες να μη βγαίνουν, ούτως ή άλλως χαμένες. Είναι και αυτές οι ριμάδες οι υποθήκες στη μέση... Το σύστημα πάντως, προστατεύει τον πυλώνα του, τις τράπεζες, διοχετεύοντάς τους τεράστια ποσά για να μην καταρρεύσουν, άσχετα αν πολλά εκ των προβλημάτων τους σχετίζονται με τη διαπλοκή, εξυπηρετήσεις δηλαδή σε διαφόρους (βλ. θαλασσοδάνεια και δανειοδότηση υπερχρεωμένων μεγαλοεπιχειρηματιών και ανθρώπων των media), που να και έχουν πτωχεύσει εδώ και καιρό, διάγουν βίο πολυτελή, σε βίλες και κότερα.

Για τους παραπάνω, δεν υφίσταται θέμα «διακανονισμού». Έχουν τον τρόπο τους. Η εγχώρια πλουτοκρατία, δεν εμπίπτει στους νόμους. Εξάλλου, ενίοτε τους αγοράζει κιόλας (βλ. Κοσκωτάς). Ο νόμος κυνηγάει τον μικρο-οφειλέτη, ποτέ τον επιχειρηματία που χρωστά δισεκατομμύρια στα ασφαλιστικά ταμεία, ποτέ τον καναλάρχη ή το management του αεροδρομίου Ελευθέριος Βενιζέλος, που δεν αποδίδει, γιατί έτσι γουστάρει, ΦΠΑ πολλών εκατομμυρίων.

Ο μικρο-οφειλέτης είναι εκείνος που θα σπεύσει στον Συνήγορο του Καταναλωτή και κατόπιν στο Ειρηνοδικείο, προσπαθώντας με εξωδικαστικό συμβιβασμό να σώσει το σπίτι του από τον πλειστηριασμό. Και αυτός είναι που αν δεν του βγει η παρτίδα, θα καταλήξει στη φυλακή.

Μίλησε κανείς για ισονομία;

Και για πόσο ακόμα θα μας κοροϊδεύουν το σύστημα, οι τράπεζες και οι «θεσμοί» του;

Για πόσο ακόμα θα ψηφίζουν κάποιοι και ειδικά οι χρεωμένοι, τα κόμματα-υπηρέτες του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου της χώρας;

Πηγή: http://www.elkosmos.gr