ΟΙ ΟΡΕΙΝΟΙ ΟΓΚΟΙ ΕΧΟΥΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΦΘΕΙ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΕΡΗΜΩΣΗ.

Του Βασίλη Κ. Μανάφα

Οικονομολόγου

Στελέχους του Γραφείου θέσεων του Κινήματος

Η πατρίδα γνώρισε πολλές μεταβολές μεταπολεμικά. Πέρασε σε διάφορα πρότυπα ανάπτυξης και τελικά οδηγήθηκε για άλλη μια φορά στη χρεοκοπία. Για μια ακόμα φορά οι πολιτικοί δέχτηκαν την πρόκληση του δανεισμού και ακολούθησαν την εύκολη λύση, που όπως και όλες οι εύκολες λύσεις είχε την ίδια κατάληξη. Στο διάστημα αυτό, έγιναν πολλά αρνητικά, όπως η συγκέντρωση όλου του εργασιακού πληθυσμού στον τριτογενή τομέα. Ορισμένα που προϋπήρχαν, όπως η αστυφιλία και η ερείπωση της υπαίθρου έγιναν ακόμα μεγαλύτερα. Μια Ελλάδα ολόκληρη εγκαταλείφθηκε και παραδόθηκε στη σιωπή. Μαζί με αυτήν εγκαταλείφθηκαν ευκαιρίες, παραδόσεις, τοπικές κοινωνίες, ή ίδια η ζωή.

Σχεδόν όλα τα ορεινά χωριά που είχαν μια εξαιρετικά ακμάζουσα οικονομία κατά περιόδους, σταδιακά αφυδατώθηκαν από τους πληθυσμούς τους. Τα σχέδια περιφερειακής ανάπτυξης που είχαν κατά καιρούς διατυπωθεί σε επίπεδο κυρίως επιτελικό, δεν έγινα ποτέ πράξη. Περιορισμένα σχέδια, μηδενική υλοποίηση. Στους πληθυσμούς αυτούς το ρουσφέτι ήταν ζωτικής σημασίας γιατί έδινε στο νέο άνθρωπο τη δυνατότητα να φύγει και η οικογένειά του έβλεπε σε αυτή τη κίνηση τη σωτηρία…

Δισεκατομμύρια επίσης χάθηκαν από τις προβλέψεις των κοινοτικών κονδυλίων. Συνειδητά γιατί δεν ήθελαν πραγματική ανάπτυξη, συνειδητά γιατί δεν εξυπηρετούσε τη γενικότερη νοοτροπία του πολιτικού συστήματος. Οι οικονομικά εύρωστοι οικισμοί, δεν θα έδιναν προϊόντα και εργασία αλλά ελεύθερους πολίτες, απολύτως ανεξάρτητους και δραστήριους φρουρούς της πατρίδας.

Τώρα που χάθηκαν τεράστια ποσά, τώρα που οι λογαριασμοί δημοσίων επενδύσεων μηδενίστηκαν- άλλωστε ποτέ δεν συμπεριέλαβαν λύσεις αυτού του τύπου για τους ορεινούς όγκους- τίθεται το ίδιο δίλημμα σε αυτή τη κρίσιμη καμπή: Υπάρχει δρόμος ανάπτυξης και ζωής για τους ορεινούς όγκους;

Για το Εθνικό Μέτωπο, πολιτικό σχηματισμό υπεύθυνο, πατριωτικό και ριζοσπαστικό, η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Ένα σχέδιο ανάπτυξης λειτουργικό και εύκολα υλοποιήσιμο, σήμερα που οι Έλληνες έχουν συνειδητοποιήσει το μέγεθος του εμπαιγμού της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, είναι ιδανικό τόσο για την αναζωογόνηση των περιοχών όσο και για την συμμετοχή σε μια νέα οικονομία που γνωρίζει να αξιοποιεί το έδαφος, τους ανθρώπινους πόρους, τις κατάλληλες συνθήκες.

Τα κεφαλοχώρια πρώην αλλά και ό,τι έχει απομείνει μπορούν να γίνουν κέντρα μιας νέας δράσης γεωργο- κτηνοτροφικών επιχειρήσεων, ζωντανοί οικισμοί τριγύρω ενταγμένα σε σχέδια με ολοκληρωμένο σύστημα παραγωγής, προώθησης.

Εκατοντάδες οικισμοί, μονοπάτια πλούτου, εργασίας και παράδοσης προσφέρονται για μια νέα μορφή ανάπτυξης. 

Η βούληση μπορεί να ανακαλέσει τις μνήμες και με τα νέα εργαλεία ανάπτυξης, μπορούμε να ξαναδώσουμε ζωή και ποιότητα ζωής.

Η επένδυση αυτή δεν θα έχει μόνο άμεσα ανταποδοτικά οφέλη, αλλά θα δημιουργήσει και μια νέα δομή, που στην χειρότερη περίπτωση θα δώσει στη χώρα το αναγκαίο υπόβαθρο ασφαλείας σε κρίσεις που έχουν συντριπτικές επιπτώσεις. Η σημερινή κρίση που βρήκε την Ελλάδα εξαρτημένη, ας γίνει μάθημα σε όλους. Η αξιοποίηση της πατρίδας μας και του πλούτου της είναι το όπλο και το μέλλον μας.

Η αμέσως επόμενη μέρα αυτό χρειάζεται, ένα σχέδιο ανασυγκρότησης εκτός της λογικής του μνημονίου, σε αυτό το σχέδιο μόνον οι εχθροί της παγκοσμιοποίησης , οι συνειδητοί πατριώτες που έχουν καταλάβει πρώτοι από όλους τι συμβαίνει, μπορούν να είναι οι εισηγητές αλλά και αυτοί που θα το εφαρμόσουν.