Γιούκιο Μισίμα

Ο Φαέθων της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου

"Βλέπουμε την Ιαπωνία να γλεντοκοπά βυθισμένη σε ευμάρεια και να κολυμπάει στο χρήμα και στην πνευματική της κενότητα. 

Είναι δυνατόν να δίνεις αξία στη ζωή, μέσα σε μια πλάση που το πνεύμα έχει πεθάνει; 

Ζήτω ο αυτοκράτορας! 

Νομίζω ότι ούτε καν με προσέχουν..."

Τα τελευταία λόγια του Γιούκιο Μισίμα. 25 Νοεμβρίου 1970.

Ξημέρωμα 25^ης Νοεμβρίου 1970. Ο Ιάπωνας συγγραφέας Γιούκιο Μισίμα, αυτή η λαμπρή προσωπικότητα της μεταπολεμικής Ιαπωνίας, συντάσσει τα τελευταία του λόγια, που βρίσκονται στο μυθιστόρημα «Ο Εκπεσών Άγγελος» στο 4^ο μέρος της σειράς με τίτλο «Η Θάλασσα της γονιμότητας». Ο χαρισματικός αυτός Ιάπωνας, που είχε προταθεί για Νόμπελ,  ολοκλήρωνε μία ακόμα επιτυχία του. Αυτή όμως ήταν και η τελευταία…

Αφήνει το χειρόγραφο πάνω στο γραφείο του προκειμένου να το βρει ο εκδότης του… Βγαίνει από το σπίτι του και, μαζί με την ομάδα του, τους «Τατενοκάι  - Η εταιρία της Ασπίδας», κατευθύνεται στο Υπουργείο Αυτοάμυνας στην Ιτσιγκάγια.

Ο σκοπός ήταν η υποτιθέμενη συνάντηση με τον με τον Κανετόσι Μασίτα, το Στρατηγό.

Αυτή η συνάντηση εξελίχθηκε σε ομηρία του Στρατηγού από το Γιούκιο Μισίμα και την πιστή του ομάδα.

Ο «στασιαστής» Μισίμα απαιτεί από τους στρατιώτες να συγκεντρωθούν και ν’ ακούσουν τι θα τους πει…

Ζητάει να επικρατήσει ησυχία. Απόλυτη σιγή.

Ο νέος Σαμουράι βγαίνει από το γραφείο του Μασίτα στο μπαλκόνι.

Από κάτω πλήθος ένστολων στρατιωτών, που όμως στην ουσία είχαν απωλέσει την στρατιωτική τους συνείδηση…

Ένστολοι δημόσιοι υπάλληλοι…

Παντού γύρω του επικρατεί πανδαιμόνιο. Έντονες κινήσεις διαφόρων ακροβολισμένων,  φωτογράφοι, ελικόπτερα παντού κι οι Ένστολοι, που εκπροσωπούσαν ό,τι κατήγγειλε, ό,τι πολεμούσε ο Πολεμιστής - ποιητής Μισίμα, που βαριούνται, αστειεύονται και… χλευάζουν.

Αντιπροσωπεύουν κυριολεκτικά το Μηδέν της Ιαπωνίας!

Αυτό ακριβώς που ξεπήδησε μέσα από τα μανιτάρια του πυρηνικού ολέθρου, που τερμάτισε άτιμα και ανήθικα τον Β’ Π.Π.

Την ηθική κατάπτωση, την υποτέλεια και την απαξίωση της ιερής Ιαπωνικής σκέψης και του σεμνού και ηρωικού τρόπου ζωής.

Θυμίζω, ότι ο τρόπος του τερματισμού του Πολέμου είχε αναγκάσει τον Αυτοκράτορα της Ιαπωνίας να παραδεχθεί ότι ήταν θνητός…

Ο Γιούκιο Μισίμα μιλάει δυνατά. Δονείται και κραδάζεται η ψυχή του. Εκφράζει το ίδιο του το Είναι! Καταθέτει ψυχή με λόγο φοβερό. Πύρινο! Εξαπολύει Κεραυνούς.

Μπροστά του οι δημόσιοι υπάλληλοι με τα στρατιωτικά ρούχα, αυτοί που τελικά είναι ζωντανοί νεκροί, αυτοί που παρέδωσαν την Ιαπωνική κληρονομιά των Σαμουράι κι εγκατέλειψαν σαν σκιές το οχυρό της Ιαπωνικής κοινωνίας, τον πολιτισμό που εσώκλειε το μήνυμα «Πάντα και Περισσότερα» (civilization de toujours plus) όπως τον χαρακτήρισε ο Γάλλος διανοούμενος  Bertrand de Jouvenelle, συνεχίζουν να θορυβούν και να χλευάζουν…

Αντιλαμβάνεται το τέλος ο Γιούκιο Μισίμα…

Τόσο το δικό του, αλλά και ολόκληρου του Ιαπωνικού πολιτισμού.

Πλέον η περήφανη Ιαπωνική ψυχή, η κουλτούρα της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου, γονατίζει μπροστά στα αργύρια της δύσης, στα Mac Donald’s και στο Χόλλυγουντ.  

Δεν μπορεί να αντιληφθεί την έννοια της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας, σαν καρικατούρα και σαν εφιαλτική ελεεινή εικόνα στην ψυχή του αγέννητου μωρού.

Η ποιότητα αυτού του φωτεινού μεταπολεμικού διανοούμενου νιώθει σαν ψυχική βλασφημία αυτά που επικρατούν.

Τελειώνει τον φοβερό του λόγο μ’ έναν χαιρετισμό στον Αυτοκράτορα και, σύμφωνα με τις ομολογίες των συντρόφων του, είπε: «Νομίζω ότι ούτε καν με προσέχουν…»

Βγάζει την στολή της Ασπίδας που φορούσε και μένει με το παραδοσιακό εσώρουχο που καλύπτει την μέση και τα γεννητικά όργανα των Σαμουράι.

Τελετουργικά, παίρνει το καλοακονισμένο ξιφίδιο και κάνει Σεπούκου…!

Είναι η μέθοδος αυτοκτονίας που συνοδεύει την παράδοση του λαού του από την ανατολή της ιστορίας του.

Ένας εκ των συντρόφων του Γιούκιο Μισίμα ολοκληρώνει την τελετή, κόβοντας το κεφάλι του δασκάλου μ’ ένα αρχαίο Κατάνα μήκους 110 cm, ενώ ακόμα ένας σύντροφος και μαθητής του, ο Μασακάτσου Μορίτα, ακολουθεί τον δάσκαλο στον θάνατο με τον ίδιο ακριβώς τρόπο.

Ο Εθνικιστής Γιούκιο Μισίμα (κατά κόσμο Χιραόκα Κιμιτάκι) ενσαρκώνει την ίδια την παράδοση. Την διαχρονική αλήθεια!

Αυτός ο Μέγας αφήνει τον κόσμο που λάτρεψε και μίσησε περισσότερο κι απ’ τον ίδιο του τον εαυτό, το πρωί της 25^ης Νοεμβρίου του 1970.

Φεύγει νωρίς, χωρίς να προλάβει να δει αυτά που ακολουθούν στην αγαπημένη του πατρίδα. Την μιμητική προσπάθεια δυτικοποίησης της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου.

Δεν πρόλαβε να δει τον Αετό να σέρνεται σαν φίδι…

Άφησε όμως σπουδαία παρακαταθήκη για κείνους που επιθυμούν να ζήσουν στο φως… 

Ορισμένα Βιβλία του Γιούκιο Μισίμα:

Η ηθική των Σαμουράι στην σύγχρονη Ιαπωνία (Εκδόσεις ΕΡΑΤΩ)

Ο ήχος των κυμάτων (Εκδόσεις Καστανιώτης)

Ο ναός του χρυσού περιπτέρου (Εκδόσεις Καστανιώτης)

Δίψα για έρωτα (Εκδόσεις Καστανιώτης)

Ο ναυτικός που αρνήθηκε τη θάλασσα (Εκδόσεις Αφοί  Ζαχαρόπουλοι)

Η θάλασσα της γονιμότητας Ι (Ανοιξιάτικο χιόνι - Εκδόσεις. Καστανιώτης)

Η θάλασσα της γονιμότητας ΙΙ (Αφηνιασμένα άλογα - Εκδόσεις. Καστανιώτης)

Η θάλασσα της γονιμότητας ΙΙI (Ο ναός της αυγής - Εκδόσεις. Καστανιώτης)

Η θάλασσα της γονιμότητας IV (Ο Εκπεσών Άγγελος - Εκδόσεις. Καστανιώτης)

Μετά το συμπόσιο (Εκδόσεις. Παρατηρητής)

Και οι Ταινίες του (Αναζητήστε τις)

Πατριωτισμός, 1965 (Δικό του το σενάριο ενώ πρωταγωνιστεί ο ίδιος. Βασισμένο  στην αισθητική και στα πρότυπα του Αριστοκρατικού Ιαπωνικού θεάτρου Νο)

Μισίμα, 1985 (Σοβαρή ταινία του Πωλ Σρέιντερ γύρω από την ζωή του Μισίμα)

Γεώργιος Α. Βεργιάννης 
Μέλος του Π.Γ. του Εθνικού Μετώπου