
Βρισκόμαστε
πλέον στην τελική φάση μιας διαπραγμάτευσης που η κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α - ΑΝ.ΕΛ
ξεκίνησε χωρίς σχέδιο, χωρίς ξεκάθαρους στόχους και τακτικές, χωρίς εναλλακτικό
προγραμματισμό παραλαμβάνοντας μια χώρα που υπέφερε από την εξάρτηση, την
ανεργία, την φτώχεια, την ανυποληψία και κυρίως την καταπόνηση της κοινωνίας.
Με ένα ασαφές μήνυμα από την λαϊκή εντολή της 25ης Ιανουαρίου, όπου έπρεπε να
πάρει χρόνο, χρήμα,μείωση του χρέους, αναγνώριση και πάλι της κυριαρχίας,
προσδιορισμό των αναγκών της κοινωνίας από μια Ελληνική κυβέρνηση και
αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, χωρίς να δεχτεί του όρους των δανειστών
- εταίρων. Το χαρακτηρίζω ασαφές, γιατί από μόνες τους οι επιδιώξεις στην
πολιτική δεν αποτελούν θέσεις
ρεαλιστικές αν δεν συνοδεύονται από την μεθόδευση , τα μέσα και τις δυνάμεις με
τις οποίες θα τις υλοποιήσεις. Έτσι, η
ελληνική κοινωνία εκπαιδευμένη από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης - χειραγώγησης
πάνω σε αξίες που θεωρούσε ως μη διαπραγματεύσιμες όπως η συμμετοχή στην
ευρωζώνη, η διαρκής ανάγκη δανεισμού, η αποδοχή των όρων που θέτουν τα
ευρωπαϊκά και παγκόσμια ιερατεία, ζήτησε το αδύνατο. Ζήτησε ούτε λίγο, ούτε
πολύ να δοθούν χρήματα χωρίς όρους, χωρίς εγγυήσεις, χωρίς την επιβολή
προγράμματος από αυτούς που δανείζουν.
Διαβάστε περισσότερα...