Τουρκική επιθετικότητα. Η κοντή μνήμη των αναλυτών.

Η μεγάλη κλιμάκωση των Τουρκικών προκλήσεων βρίσκει πολλές εξηγήσεις με βάση την στασιμότητα και την ήττα των τουρκικών στρατευμάτων στις επιχειρήσεις που λαμβάνουν μέρος, στο γεγονός ότι θέλει την επικράτηση του στο δημοψήφισμα ο Ερντογάν  προσπαθώντας να αφυπνίσει πατριωτικά τους Τούρκους, στον ανταγωνισμό

με τους Κεμαλικούς, στην λογική απειλής προς τους δυτικούς στις εξελίξεις με Συρία και Κούρδους.

Η δεδομένη όμως εξήγηση είναι η σταθερή πολιτική της Τουρκίας που άλλωστε δεν ήταν διαφορετική επί των κεμαλικών κυβερνήσεων, να δημιουργήσει το κατάλληλο έδαφος για να εκμεταλλευτεί τη συγκυρία εναντίον της Ελλάδος σε όποια μέτωπα αυτό είναι εφικτό.

Το προφανές σφάλμα είναι ότι επιμένουμε σε εσωτερικούς διαχωρισμούς που βέβαια έχουν την αξία τους για να ξέρεις τι αντιμετωπίζεις, αλλά ελάχιστα διαφοροποιεί την κεντρική κατεύθυνση που είναι αναθεωρητική, επιδιώκει δηλαδή την κατάργηση της συνθήκης της Λωζάνης και των Παρισίων με σκοπό την ανακατανομή των συνόρων. Η απόδοση στον Ερντογάν μόνον των όσων έχουν γίνει σε Αιγαίο, Θράκη, Κύπρο, είναι κοντόφθαλμη εξίσου με την άποψη που διατύπωναν έως δυο χρόνια πριν, ότι με τον Ερντογάν έχουμε καλύτερες σχέσεις. Η Τουρκική πολιτική δεν αλλάζει τουλάχιστον ως προς την Ελλάδα και η συγκλίνουσα άποψη  των πολιτικών δυνάμεων στην Τουρκία είναι σταθερά ανθελληνική. Ο ανταγωνισμός τους μάλιστα εκδηλώνεται με την πλειοδοσία σε δηλώσεις εναντίον των Ελλήνων και προτροπές για την κατάκτηση Ελληνικών εδαφών. Η εχθρότητα ανάμεσα στα δυο έθνη δεν έπαψε ποτέ. Λόγοι φυλετικοί, θρησκευτικοί, ιστορικοί, λόγοι που έχουν να κάνουν με την ίδια την ύπαρξη τους στον γεωγραφικό χώρο δεν επιτρέπουν καμία πορεία συγκλίσεως η συνεννοήσεως. Όσο και εάν φαίνεται δύσκολο να κατανοηθεί από απόψεως διεθνών σχέσεων αυτό που συμφέρει την Ελλάδα είναι η απόσταση από την Τουρκία. Όσο λιγότερες σχέσεις τόσο καλύτερα. Η περιβόητη ελληνοτουρκική προσέγγιση που έγινε συχνά και από πολιτικούς όλων των εποχών του νεοελληνικού κράτους αποδείχτηκε καταστροφική. Η ηρεμία που ισχυρίζονται ότι είχε κατά καιρούς διασφαλιστεί δεν υπήρχε ποτέ. Όλα τα διαστήματα, όπως αποδεικνύει πλήθος στοιχείων των επιτελείων, πάντοτε είχαμε ένταση πολύ ακριβά πληρωμένη… Η στρατηγική της Τουρκίας αποσκοπούσε στη σταδιακή δημιουργία νέων δεδομένων. Κορυφώθηκε με την περίπτωση των Ιμίων και τις γκρίζες ζώνες. Η μόνιμη διαμαρτυρία, για τον εναέριο χώρο , την υφαλοκρηπίδα, τα νησιά, την Δυτική Θράκη, την Κύπρο, είναι διαρκείς εστίες εντάσεως που κλιμακώνονται με σχέδιο, επιμονή, χρηματοδότηση και συγκλίνουν στον κοινό σκοπό που είναι ο περαιτέρω ακρωτηριασμός της Ελλάδας.

Μια οργανωμένη πολύμορφη διείσδυση επιχειρείται με την παθητική στάση των Ελληνικών αρχών και συχνά με τη συνεργία τους. Ένας προδοτικός συρφετός από συγγραφείς, διεθνολόγους, επιχειρηματίες, φιλειρηνιστές, πολιτικούς, καλλιτέχνες, δημοσιογράφους, καλλιέργησε και εξακολουθεί να προβάλλει έναν φιλοτουρκισμό, άλλοτε ως αναγκαία συνθήκη και άλλοτε ως ιστορικό πεπρωμένο. Αναθεώρηση των σχολικών βιβλίων, μείωση των εθνικών εορτών, περιορισμός στην ιστορική μελέτη και τις αναφορές γεγονότων, παρανοϊκές προσεγγίσεις για περιόδους όπως η τουρκοκρατία, η μικρασιατική καταστροφή, οι γενοκτονίες παρουσιάζονται συνεχώς. Πρόσωπα κλειδιά στο υπουργείο Εξωτερικών και στο Υπουργείο Παιδείας , εμφανίζονται ως αμφισβητίες και ζητούν άλλη θέαση στα γεγονότα. Η τηλεόρασή μας παραμένει κατακλυσμένη από τα άθλια τούρκικα σήριαλ, οι Τούρκοι επιχειρηματίες - νωπή η εμπειρία των ριάλιτυ στον ΣΚΑΙ- αλωνίζουν εξαγοράζουν ' και πλουτίζουν. Η Τουρκία που είναι ο υπ’ αριθμόν ένα εθνικός κίνδυνος είναι κατά περιόδους δεύτερος ή τρίτος εμπορικός εταίρος στη χώρα που αγωνίζεται να καθυποτάξει... Τροφοδοτούμε τις εισαγωγές μας, χρηματοδοτώντας τα όπλα και τα πυρομαχικά που θα μας εξοντώσουν... Αυτή είναι η κατάντια του χρεοκοπημένου συστήματος.

Από τη σύσταση του νέου Ελληνικού κράτους, η πολιτική κατεύθυνση για την προσέγγιση με τους Τούρκους ,αποτελούσε προτεραιότητα της εξωτερικής πολιτικής. Ειδικότερα, μετά την μικρασιατική καταστροφή, πλήθυναν οι φωνές που πίστεψαν σε αυτό το δρόμο. Άλλοι κατευθυνόμενοι και άλλοι αποπροσανατολισμένοι.

Η εθνική αυτογνωσία που εκπορεύεται από την συνειδητή γνώση της ιστορίας, της ταυτότητας, της γεωπολιτικής πραγματικότητας, πρέπει να μας οδηγεί χωρίς αυταπάτες και ψεύτικα διλήμματα. Οι Τούρκοι είναι εχθρική δύναμη με μόνιμα χαρακτηριστικά και επιδιώξεις. Πρόσφεραν στην ανθρωπότητα μόνον τρόμο και καταστροφές. Όπως τους περιέγραψε εύστοχα ο μεγάλος Αλέξης Μινωτής είναι "οι κακούργοι των αιώνων", ας μην το ξεχνάμε και ας αφήσουμε τις φωνές που πιστοποιούν περί του αντιθέτου, διότι είναι αφελείς, είτε συνειδητά προδοτικές.

Εμμανουήλ Ν. Κώνστας

Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Μετώπου