Μια ανάλυση παλιά και επίκαιρη
Γράφει ο Εμμανουήλ Κώνστας
Γ.Γ. του Εθνικού Μετώπου
 |
Η πορεία των πραγμάτων
στην Ελλάδα ανέδειξε τη φύση του πολιτικού συστήματος και την καταστροφική για
το λαό και την πατρίδα διάστασή του. Ταυτόχρονα και παράλληλα, η διεθνής
συγκυρία που άλλωστε σχετίζεται με την Ελλάδα, δημιουργεί προϋποθέσεις
επαναπροσδιορισμού της θέσης των εθνών στην παγκόσμια σκηνή.
Οι βασικές
συνιστώσες μιας πλανητικής εξέλιξης είναι η απληστία των αγορών, η σύγκρουση
συμφερόντων για τον έλεγχο περιοχών, η κίνηση των πληθυσμών που επιχειρεί να
δομήσει πολυπολιτισμικές κοινωνίες, τα αδιέξοδα της Ευρωπαϊκής Ένωσης εγγενή με
την ύπαρξή της, η αυτονόμηση δυνάμεων που εν μέσω της παγκοσμιοποίησης
δημιουργούν νέο τοπίο στην παγκόσμια διαρκή αναμέτρηση.
Η ελληνική πολιτική τάξη
είχε μια διαδρομή από τη σύσταση του νέου ελληνικού κράτους, υποταγής στους εκάστοτε
ισχυρούς που κατείχαν την επιρροή του ελληνικού χώρου. Ουδέποτε επιχείρησε να
σχηματίσει ελληνικό όραμα, ακόμα και όταν υπήρχαν κάποια στοιχεία που
στοιχειοθετούσαν μια προσδοκία περισσότερο είχαν να κάνουν με μια νοικοκυρεμένη
επαρχία. Η Ελληνική πολιτική τάξη με την συνεργία των κατόχων του πλούτου και
της επικοινωνιακής δύναμης, δεν είχε καν ανάλυση για το τι συμβαίνει ή τι
πρόκειται να συμβεί.
Με την ευκολία που
επιβλήθηκε ο μεταπολιτευτικός πολιτικός κόσμος, μέσω της πελατειακής σχέσης και
της κυριαρχίας που δημιουργούσε η ευφορία του δανεικού χρήματος, με την ίδια
σχεδόν ευκολία αποκαθηλώνεται όχι μόνο γιατί διαπιστώνεται η απρονοησία και
στενοκέφαλη προσέγγισή του αλλά και γιατί δεν διαθέτει τρόπους να βρει
συνεργούς. Οι προστάτες του θεωρούν σημαντικότερη την κερδοφορία των κύκλων
τους από την διάσωση των υποτακτικών.
Η επιστολή Σαμαρά μόλις προχτές,
αποκάλυπτε σε όλο το δραματικό του μεγαλείο το πόσο εκτεθειμένοι στο έλεος των
ισχυρών είμαστε με αυτό τον πολιτικό κόσμο. Η πολυμελής Ευρωπαϊκή οικογένεια,
έχει δικές της αρχές και είτε τα έθνη προστατεύουν τους πολίτες τους είτε
προστατεύουν τις τεράστιες και αρπακτικές εταιρίες και τράπεζες, ή ίσως να
συμβαίνουν και τα δύο πάντως η τύχη των υπολοίπων δεν φαίνεται εύκολη….
Ένας
ολόκληρος προσανατολισμός που είχε βασισθεί στην συμμετοχή σε ένα πιθανόν
ευρύτερο διακρατικό μόρφωμα καταρρέει μέρα με τη μέρα.
Οι εθνικιστές από την
αρχή - όχι βέβαια όλοι γιατί υπήρχαν και εκείνοι που δεν ξόδευαν το μυαλό τους
σε πολιτικά συμπεράσματα και προτιμούσαν τους αφορισμούς περί εθνών της Ευρώπης
λες και δεν θα υπήρχε επικυριαρχία- έδωσαν το πραγματικό περιεχόμενο του
επικίνδυνου προσανατολισμού.
Το Εθνικό Μέτωπο συνεπώς και εγκαίρως, έθεσε όλα
τα ζητήματα που από τότε είχαν ανακύψει. Η έκτασή τους λόγω του διαρκούς
δανεισμού συγκαλύφθηκε και όταν ξέσπασε η κατάσταση ήταν οδυνηρή. Η αρθρογραφία
και η πολιτική δράση κατά της συνθήκης του Μάαστριχτ, κατά της ασυδοσίας των
πολυεθνικών και των τραπεζών, κατά του αφανισμού της Ελληνικής παραγωγής την
ίδια περίοδο της τεχνητής ευημερίας που μας εγκαλούσε για το ότι δεν
καταλαβαίνουμε ότι έχουμε ανάπτυξη των υπηρεσιών! θα μπορούσε να χαρακτηριστεί
προφητική, ήταν όμως στην πραγματικότητα αποτέλεσμα της ιδεολογικής συνέπειας.
Γιατί το συγκριτικό πλεονέκτημα των εθνικών ιδεών είναι ότι απηχούν τα
συμφέροντα και την πορεία πολιτισμού μιας κοινότητας ανθρώπων σταθερά και σε
βάθος χρόνου. Αρνούνται τις συγκυριακές προσαρμογές, αρνούνται τις περιστάσεις
και τα πρόσκαιρα πλεονεκτήματα, έναντι του μόνιμου ζητουμένου που είναι το εθνικό
συμφέρον. Κάθε εθνική συμφωνία με υπερεθνικό περιεχόμενο οφείλει πρώτα απ’ όλα
να κατοχυρώνει την θεμελιώδη υπόσταση. Αυτή η αρχή δεν ίσχυσε για την Ελλάδα.
Έτσι σήμερα, η στάση των
ισχυρών στην υπόθεση της ευρωζώνης καθιστά την Ελλάδα ευπρόσβλητη καθώς έχει
εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια αυτοδύναμης ανάπτυξης. Η συμπεριφορά ομοσπονδιακής
περιφέρειας την ίδια ώρα που δεν υπάρχουν τα προνόμια μιας περιφέρειας είναι
βλακώδης και εγκληματική.
Όλοι αυτοί που εξέθεσαν τη χώρα στους κινδύνους που
σήμερα αντιμετωπίζει διατυπώνοντας όψιμη κριτική των επιλογών τους είναι
ακατάλληλοι και δυστυχώς για τα ιερατεία των Βρυξελλών αναλώσιμοι.
Η εθνική προτεραιότητα
έστω και τώρα μπορεί να αποτελέσει λύση, δεν μπορεί να ασκηθεί όμως από τους
αποδεδειγμένα αποτυχημένους απολογητές του προτύπου που κλυδωνίζεται. Όποιες
και αν είναι τελικά οι εξελίξεις η Ελλάδα πρέπει να αντιληφθεί ότι το μέλλον
της δεν μπορεί να καθορίζεται από άλλους και η δύναμή της βρίσκεται εδώ: στους
ανθρώπους της, στο έδαφός της, στις παραγωγικές δυνατότητες της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου